Η απειρία του Μαξίμου θα κοστίσει πολύ ακριβά…



Ηταν μια ανόητη πρόληψη των παιδικών χρόνων μας, που τη διέλυσαν μεγαλώνοντας η γενική μόρφωση και η ειδικότερη γνώση της αληθινής προσφοράς της Εκκλησίας και του κλήρου στην επιβίωση του έθνους.
Τάχα, αν βλέπαμε παπά, ήταν γρουσουζιά, κακό. 



Και ο τρόπος να το ξορκίσεις ήταν ένας που δεν λέγεται ή να προλάβεις να ακουμπήσεις κάποιον άλλο με το χέρι σου, λέγοντάς του «δικός σου ο παπάς». Κι ο άλλος, ο διπλανός σου συνήθως, το έφερε βαρέως.
Παρακολούθησα λοιπόν τη συνέντευξη του πρωθυπουργού στον Νίκο Χατζηνικολάου.
Προαναγγελία μετάθεσης ευθυνών διά δημοψηφίσματος…
 

Ο Δραγασάκης, ο Σταθάκης και ο ιπτάμενος Ολλανδός...



Δυο από τα βασικά συνθήματα της νέας διακυβέρνησης είναι το Πρώτη φορά αριστερά και το η Ελπίδα έρχεται.
Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα παρά τα πολλά υλικά κατεδάφισης του λαϊκίστικου ΠΑΣΟΚ που φιλοξενεί, επαίρεται πως κομίζει νέες αντιλήψεις στην πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας.



Μετά από τρεις μήνες διακυβέρνησης, με τη χώρα να κοιμάται κάθε βράδυ με τον εφιάλτη αν θα ξυπνήσει εντός ευρώ, με τις τράπεζες ανοιχτές και επάρκεια βασικών ειδών στην αγορά, οι σοβαροί του οικονομικού επιτελείου αποκαλύπτουν τα πρώτα τους σχέδια για την πραγματική οικονομία.

Ο Νανόπουλος, ο Βαρουφάκης και η δικτατορία των μετρίων…



Πάρτε και ένα λιβάνισμα του Δρος Μπαρουφάκη, για να μη λέτε ότι ο ΟΡΘΟΓΡΑΦΟΣ μόνο τον κατακρίνει…


«Μου έλεγε, δύο μήνες πριν πεθάνει, ο Χρήστος Σβολόπουλος ¬ ο πρύτανης των Ελλήνων αθλητικογράφων: “Κάποτε, ήρθε στην εφημερίδα γυρεύοντας δουλειά ένας νέος, άγνωστος συντάκτης. Τον έστειλα να περιγράψει ένα ματς. Μου παρέδωσε τα χειρόγραφά του και εντυπωσιάστηκα!




Έξοχο κείμενο, γλαφυρό, ουσιώδες! Το δημοσίευσα.
Τι ήταν να το κάνω; Από την άλλη μέρα, όλοι οι μέτριοι συνάδελφοι συνασπίστηκαν και τον έστησαν στα έξι μέτρα!
Και τελικά, αυτός ο νέος που θα γινόταν σπουδαίος δημοσιογράφος, σιχάθηκε, κουράστηκε, από τον εξουθενωτικό πόλεμο που του γινόταν, από τους μέτριους, επαναλαμβάνω, και τα παράτησε…”»: αυτά έγραφε από τη στήλη του στα ΝΕΑ το 1998 ο γνωστός στιχουργός Λευτέρης Παπαδόπουλος, στον πρόλογό του για την υπόθεση Νανόπουλου, που τότε είχε προκαλέσει αντιδράσεις...

Για ποιον χτυπά η … κατσαρόλα;



Στις 11/9/1973, η στρατιωτική χούντα του Πινοσέτ ανατρέπει στη Χιλή το καθεστώς Αλιέντε.
Επειδή στη χώρα μας είχαμε επίσης στρατιωτική χούντα, αμέσως ο μαρξιστής Αλιέντε έγινε σύμβολο της ελευθερίας, βοηθούντος και του ηρωικού θανάτου του.



Κανείς δεν προβληματίστηκε σοβαρά γιατί ο Πινοσέτ πέτυχε τόσο άνετα.
Η «διαδήλωση της κατσαρόλας», έξι μόλις μέρες νωρίτερα, εύκολα ερμηνεύτηκε από τους μαρξιστές ως αντίδραση της πλουτοκρατίας, οργανωμένη από τη CIA. Ξέχασαν ότι αυτοί οι ίδιοι δίδασκαν πως «λαός ενωμένος ποτέ νικημένος»…

Η Ελλάδα είναι για λύπηση…



Τον Ελληνα πρωθυπουργό και τις κινήσεις του όσο ηγείται της χώρας κατακεραυνώνει ο Γιόσκα Φίσερ σε άρθρο του με τίτλο «Ο Τσίπρας στη χώρα των ονείρων».



Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών και αντικαγκελάριος της Γερμανίας, κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν μπόρεσε- ούτε ήθελε- να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα στην προεκλογική εκστρατεία και τη διακυβέρνηση της χώρας.
Οπως γράφει, ο Αλέξης Τσίπρας έχασε την ευκαιρία για έναν προσανατολισμένο στην ανάπτυξη συμβιβασμό και τονίζει πως αμφότερες οι πλευρές της διαπραγμάτευσης πρέπει να αντιληφθούν ότι το θέμα δεν είναι ποιος θα κερδίσει και ποιος θα χάσει...

Η Αξία του να είσαι αριστερός (και να μην είσαι κορόιδο).



Αν κάτι έμαθα από τους τρεις μήνες που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην εξουσία είναι πως λίγα πράγματα είναι τόσο ωραία και σου δίνουν τόσο μεγάλη ελευθερία κινήσεων όσο το να είσαι αριστερός.




Στην πραγματικότητα το να μην είσαι αριστερός σε κατατάσσει αυτομάτως στην κατηγορία κορόιδο καθώς χάνεις την ευκαιρία να λες και να κάνεις ακριβώς ό,τι λένε και κάνουν οι δεξιοί χωρίς να ανησυχείς για αντιδράσεις και άλλα τέτοια ενοχλητικά…