I'm on fire...

Bruce Springsteen

Ο παπανδρεϊκός κλώνος κι ο βαλκανικός περονισμός…

Η Μάργκαρετ Θάτσερ , μεταξύ άλλων, είχε πει την σοφή φράση:

«Ο σοσιαλισμός τελειώνει όταν τελειώνουν τα χρήματα των άλλων».

Άλλοι πολιτικοί με πείρα και σοφία, είχαν πει ότι «Αριστερός είναι εκείνος ο επαγγελματίας που συμβουλεύει τον άλλο τι να κάνει τα χρήματά του»…

 

Νάτη η ελπίδα... πετιέται!

Η ιστορία του τόπου μας τα τελευταία χρόνια τους επιβεβαιώνουν πλήρως.

Εδώ και χρόνια, στην Ελλάδα έχουν τελειώσει τα χρήματα των άλλων που εισέρρεαν ως επιδοτήσεις ή δανεικά. Έχουν τελειώσει όμως γενικά και τα χρήματα των άλλων που ήθελαν να διαχειρίζονται οι Αριστεροί.

Αλλά, ο τόπος ανθίσταται. Δεν θέλει ν’ αλλάξει το παραμικρό...

Αλέξη Τσίπρα, είσαι ο Βλάσσης Τσάκας της πολιτικής!

Δεν ξέρω γιατί, αλλά τις τελευταίες μέρες στριφογυρίζει στο μυαλό μου ο Βλάσσης Τσάκας. Ο ευτραφής και χαρωπός απεσταλμένος στη γη όλων των σεϊχηδων και πριγκηπάδων της Σαουδικής Αραβίας, ο άνθρωπος που εμφανίστηκε με ταξί στο Δ.Σ. του Παναθηναϊκού κι έταξε εκατομμύρια πετροδολάρια, μεταγραφές, γήπεδα, καμήλες και συντριβάνια απ' όπου θα ανάβλυζε πετρέλαιο θέρμανσης.

Ίσως να επανεμφανίστηκε ο Βλάσσης Τσάκας στις σκέψεις μου, λόγω των εποχών που περνάμε, της απόλυτης απόγνωσης. Άλλωστε, ο σπόρος της ελπίδας και της προσδοκίας φυτρώνει πιο εύκολα και πιο γρήγορα στο χωράφι της απελπισίας και μεγαλώνει αν το πασπαλίσεις με την κατάλληλη ποσότητα «σότου» και παπάντζας. Έτσι λειτουργεί η ψυχολογία του ανθρώπου που υποφέρει, που δοκιμάζεται, που δεν έχει από κάπου να πιαστεί, που κοιτάζει τις τσέπες του και αντικρίζει το χάος, που ψάχνει για ηγέτες που «θα τον σώσουν» αλλά δεν τους βρίσκει, που στρέφεται προς τον Θεό αλλά δεν παίρνει ούτε απάντηση, ούτε κάποιο σημάδι…

Τι ζούμε Θεέ μου!

Ήταν μια συγκλονιστική εβδομάδα από κάθε άποψη, αφού τα είχε όλα.

Παρελάσεις σέξι μαθητριών, ανδροπρεπών κομάντο, δημάρχων ντυμένων τσολιάδες, και μπόλικες πολιτικές εξελίξεις, με έμφαση στα φορολογικά. Εκεί δηλαδή που η κυβέρνηση της Ελπίδας αποδεικνύεται ικανότατη.

Διότι άσχετα αν το 36% των ψηφισάντων την επέλεξε για να μειώσει ή και να καταργήσει τους φόρους και τα χαράτσια, η κυβέρνηση του Αλέξη πιστή στις αριστερές της καταβολές και στην σοσιαλιστική (σχεδόν κομουνιστική) ιδεολογία της, το μόνο που ξέρει είναι πώς να εφευρίσκει νέους φόρους.

 

Όπα η επανάσταση!

 

Και για όσους δεν γνωρίζουν (δεν είναι υποχρεωμένοι άλλωστε) να τους θυμίσω ότι αυτό σημαίνει σοσιαλισμός. Κρατικές παροχές, μπόλικο δημόσιο, αλλά με αντάλλαγμα φόρους και πάλι φόρους. Έτσι χτίστηκε η σοσιαλδημοκρατία, έτσι πρόκοψε η Σκανδιναβία…

Γιατί θα αποτύχει (και αυτή) η Κυβέρνηση!

Τα στοιχεία που ανακοίνωσε ο ΟΟΣΑ είναι συγκλονιστικά. Η πτώση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα από το 2007 έως το 2015 έφτασε το 27,5%. Η ανεργία παραμένει σε ανεμοδαρμένα ύψη και αναμένεται (μετά την εν εξελίξει φοροκαταιγίδα) να αυξηθεί κι άλλο. Καθώς μπαίνουμε στο 2016, όχι μόνο δεν υπάρχει προοπτική ανάκαμψης αλλά είναι βέβαιο πως η κατηφόρα θα συνεχιστεί, ίσως και πιο απότομα.

Στη διάρκεια του επόμενου χρόνου θα φλερτάρουμε με τα δύο τρομακτικά τριαντάρια: σωρευτική πτώση του ΑΕΠ κατά 30% και ανεργία 30%, διπλάσια για τους νέους. Αυτά είναι νούμερα που συναντά κανείς σε χώρες μετά από πόλεμο, ιδίως μετά από πόλεμο που έχουν χάσει…

«Προδομένα όνειρα», και πάλι…

Ενας κορυφαίος πολιτικός, της σημερινής κυβέρνησης, επισκέφθηκε έναν μεγάλο διεθνή οργανισμό όταν βρισκόταν ακόμη στην αντιπολίτευση. Στόχος της επίσκεψης ήταν να συνομιλήσει με το Νο2 του σημαντικού οργανισμού, να μιλήσει για την Ελλάδα και να ακούσει τι γίνεται διεθνώς. Μόλις τέλειωσε τη συνάντηση βρέθηκε με μερικούς Ελληνες υπαλλήλους. Τον ρώτησαν πώς πήγε κι εκείνος απέφυγε να απαντήσει, αλλά έθεσε ένα καίριο ερώτημα: «Δεν μου λέτε, εδώ πόσους μπορεί να διορίσει ή να αποσπάσει μία ελληνική κυβέρνηση»;

Οι συνομιλητές του έβαλαν τα γέλια γιατί ήξεραν ότι (α) κανείς δεν μπαίνει σε τέτοιο οργανισμό χωρίς πολύ αυστηρές εξετάσεις και (β) ακόμη και να εισέλθει «λαθραία» δεν θα μπορέσει να σταθεί γιατί το σύστημα θα τον αποβάλει ως ανεπαρκή.