Η μικρή μας πολιτεία...

Παύλος Παυλίδης

Η πολιτική της παράνοιας θα εξοντώσει τον Τσίπρα…

Εδώ και πολλά χρόνια, μαζεύω στοιχεία από στελέχη κομμάτων, όταν βρίσκονται στην εξουσία. Προσπαθώ να καταλάβω τι λένε στα υπουργικά γραφεία ή στις κλειστές συσκέψεις των μεγάλων αποφάσεων. Τις περισσότερες φορές, η ατμόσφαιρα είναι θολή από το μένος τους  εναντίον της αντιπολίτευσης ή όσων δεν συμφωνούν μαζί τους.

 

Αλέξη κερδάμε;

Θυμόσαστε τον πρώην υπουργό και νυν πρόεδρο της Βουλής Βούτση, τι είχε πει μόλις κατέβηκε από το βήμα; «Ξέρω να χτυπάω εγώ ρε μαλ...κα!». Ε λοιπόν αυτή η φράση αποδίδει απόλυτα το κλίμα των συνομιλιών στα κλειστά και όχι μόνο γραφεία. Αυτό ακριβώς κάνουν. Κι όσο πιο χαμηλό είναι το μορφωτικό ή το πνευματικό επίπεδο τόσο πιο παρανοϊκός είναι ο προσανατολισμός των αποφάσεων. Πρώτα εστιάζουν στην άμυνα και στην ασφάλεια των προσωπικών κινήσεων και ύστερα ακολουθεί η ποιότητα μιας απόφασης για την υπεράσπιση των συμφερόντων της χώρας...

Ο Μαδούρο «κερδάει»… και αυτός!

«Αυτή δεν είναι ζωή» λένε οι αγανακτισμένοι πολίτες της Βενεζουέλας, μιας χώρας γονατισμένης κυριολεκτικά από την οικονομική ανέχεια, και τις ελλείψεις στα πάντα όλα, από τα είδη βασικής ανάγκης ως την ενέργεια.

Ήδη ο δημόσιος τομέας (δυο εκατομμύρια δημ. υπάλληλοι)  εργάζεται δυο μόνο μέρες της εβδομάδας (για εξοικονόμηση πόρων), η συσκότιση τείνει να γίνει μόνιμο καθεστώς, ενώ έχουν μειωθεί και οι μέρες που λειτουργούν τα σχολεία. Και όλα αυτά ενώ οι ουρές για να προμηθευτούν ένα ρολό χαρτιού υγείας ή ένα μπαγιάτικο ψωμί οι ταλαίπωροι Βενεζουελανοί, συνεχίζουν να εκτείνονται για χιλιόμετρα...

Η σταύρωση του έθνους μας…

Η καταστροφή της πατρίδας μας και η αποσύνθεση της ελληνικής κοινωνίας συνεχίζονται. Επί επτά συναπτά έτη, οι Ελληνες πολίτες αδυνατούν να βρουν τον προσανατολισμό τους, με αποτέλεσμα να άγονται και να φέρονται από ανίκανους λαϊκιστές πολιτικούς και να κάνουν οι ίδιοι καταστροφικές επιλογές στις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις.

Από τη μία πλευρά, υπάρχει μια αστική τάξη που δεν κατόρθωσε να δημιουργήσει έναν υγιή εθνικό παραγωγικό κορμό και πρότυπο, που θα ήταν δυνατόν να αντεπεξέλθει στις αναταράξεις οι οποίες προκλήθηκαν από την τραπεζική κρίση του 2007-2008, ίσως γιατί ήταν απασχολημένη με τη λεηλασία του εθνικού πλούτου, μέσω παρασιτικών επιχειρηματικών δράσεων και όχι δράσεων που παράγουν πλούτο…

Συμψηφιστές και Ισαποστασάκηδες …

Αναμεταδίδω ελαφρώς διασκευασμένη απάντησή μου σε συγκεκριμένο χρήστη, αλλά αφορά όλους τους συμψηφιστές, τους ισαποστασάκηδες, τους εν γένει κρυφοσυριζαίους, εκείνους που ‘πίσω δε γυρίζουν’ και τους «ναι αλλά οι προηγούμενοι δε μας κατέστρεψαν;»

Κάποια στιγμή, σύντομα, θα πρέπει να αποδομηθούν αυτές οι συμψηφιστικές αηδίες που το μόνο που καταφέρνουν είναι να καθαγιάζουν την αριστερή βουβωνική πανώλη που αποδομεί τη χώρα μαρτυρικά μέρα με τη μέρα.

«Μας πειράζει μόνο η σημερινή κυβέρνηση που απότυχε να μας σώσει».

Kλασικό, πλέον, μη-επιχείρημα καθαγίασης των εγκληματικών χειρισμών των τελευταίων 15 μηνών…

Τα σταγονίδια του ολοκληρωτισμού…

Η​​ ανιστόρητη δημοκρατία της μεταπολίτευσης καλλιέργησε την ψευδαίσθηση πως ο μόνος κίνδυνος που αντιμετωπίζει είναι τα άρματα μάχης. Τα πραξικοπήματα γίνονται συνήθως νύχτα και κάνουν θόρυβο, αφού την επομένη το πρωί στο ραδιόφωνο μεταδίδονται μόνον εμβατήρια.

Αφήστε και το άλλο μεγάλο ταμπού, ότι οι δικτατορίες είναι απαραιτήτως δεξιές, ενώ τις άλλες που δεν είναι δεξιές ακόμη κι αν είναι δικτατορίες δεν τις λέμε έτσι.

Κι αν χαρακτηρίζω ανιστόρητη τη μεταπολιτευτική δημοκρατία, το κάνω διότι ποτέ δεν φρόντισε να συζητήσει δημόσια, ούτε πώς έγινε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου ούτε πώς κατέρρευσε το καθεστώς το 1974. Η τρέχουσα άποψη ήταν πως το πραξικόπημα το οργάνωσαν οι Αμερικανοί, οι νεότερες γενιές δεν πιστεύουν ότι τη χούντα την έριξε το Πολυτεχνείο, διότι αυτά τους διδάσκουν οι προοδευτικοί εκπαιδευτικοί. Το «η χούντα δεν έπεσε το ’73» των αγανακτισμένων ψηφοφόρων των Συριζανέλ και των παραφυάδων τους δεν είναι τυχαίο...