Κάποια υποχρέωση μήπως;



Απορώ με τη γενική κατάπληξη που προξενεί η αποκάλυψη της επιστολής Τσίπρα προς «σύντροφο Νικολάς» (Μαδούρο). Τόση σεμνοτυφία πια; Μας σοκάρει ξαφνικά ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έλαβε μέριμνα προσωπικώς για τη συγκάλυψη της δράσης του Βενεζουελανού Στρος-Καν, ονόματι Φρανκλίν Ραμόν Γκονσάλες. Τόσο γρήγορα λησμονήσαμε ότι ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος δικαιολογούσε τη χειροδικία εις βάρος πολιτικών αντιπάλων, ακόμη και την τρομοκρατική βία;



 
Ενάμισης χρόνος διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν λοιπόν αρκετός για να ξεχάσουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι χωρίζουν τη βία σε κακή (δεξιά) βία και την... άλλη βία. Ξέρετε ποια, αυτήν που δεν τολμούν να την πουν ευθέως «καλή», ούτε όμως και να την καταδικάσουν συγκεκριμένα, επειδή ασκείται για έναν δήθεν καλό σκοπό. Τη βία που εμπίπτει στη γενική καταδίκη της βίας και δεν απαιτεί ειδική καταδίκη, επειδή κατά κάποιο τρόπο ασκείται για έναν δήθεν καλό σκοπό. Αυτή είναι η Αριστερά, ας το χωνέψουμε επιτέλους...


ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ: Όλη η αλήθεια για τον TAP!



H επιλογή του αγωγού TAP δεν ήταν αποτέλεσμα ενεργούς πολιτικής της Ελλάδας, υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ και προσθέτει ότι «δεν προσφέρει στη χώρα μας τα οφέλη που προπαγανδίζουν τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης, ενώ περιλαμβάνει σκοτεινά σημεία».

 
Ο μπροδώτης υπογράφει την μπροδωσία της Αιλλάδας!

Μεταξύ άλλων, η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ αναφέρει ότι στον TAP δεν υπάρχει κρατική ή ιδιωτική Ελληνική συμμετοχή, καθώς και ότι η Συμφωνία Κράτους Υποδοχής (Host government agreement), που περιλαμβάνει το ύψος των τελών διέλευσης, θέματα απαλλοτριώσεων, την πιθανή συμμετοχή του Ελληνικού Δημοσίου και διαδικαστικές λεπτομέρειες καθοριστικές για τη λειτουργία του αγωγού και υπογράφηκε πρόσφατα, κρατήθηκε μακριά από την δημοσιότητα...


Ο «πόλεμος» συνεχίζεται μέσω Γιουροβίζιον…



Είτε λόγω γεωπολιτικών συγκυριών, είτε λόγω διπλωματικών σχεδιασμών, η Ουκρανία απέχει το τελευταίο διάστημα από τα διεθνή πρωτοσέλιδα. Η βία στην ανατολή έχει περιοριστεί, η κυβέρνηση στο Κίεβο βρίσκεται σε αποσύνθεση, και η Ρωσία είναι απασχολημένη με την Συρία. Η δε συμφωνία Μινσκ-2 χωλαίνει.




Το περασμένο όμως σαββατόβραδο, η Ουκρανία επανήλθε στην επικαιρότητα. Εκείνο το βράδυ η Τζαμάλα, η συμμετοχή δηλαδή της χώρας στην Γιουροβίζιον, κέρδισε την πρώτη θέση με το τραγούδι 1944, μια ελεγεία  για την Τατάρα γιαγιά της, που ο Στάλιν είχε εκτοπίσει από την Κριμαία. Η Ρωσία, που ήταν το φαβορί των μπούκις με τον τραγουδιστή Sergey Lazarev και το τραγούδι You Are the Only One, ήρθε τρίτη πίσω από την Αυστραλία…


Πώς βάλαμε τους δανειστές να χορεύουνε...



Ποίος πίστευε τον Τσίπρα όταν έλεγε... θα παίζουμε ζουρνάδες και οι δανειστές θα χορεύουνε. Να που έγινε. Οι δανειστές χορεύουνε. Μπορεί να χορεύουνε, από χαρά, γιατί ο Τσίπρας φορολόγησε και τους Σύριους που περνάνε από την Ελλάδα... αλλά χορεύουνε.



Και οι ζουρνάδες παίζουν... Μπορεί να παίζουν μόνο στους ιθαγενείς που πίστεψαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε για να φύγει... Αλλά παίζουν...
Γιατί να μην χορεύουν οι δανειστές. Έχουν στα χέρια τους τα πάντα. Και εμείς, ως λαός, έχουμε, μόνο την "συμπάθειά" τους, τα "παλαμάκια" τους και την "ευχή" τους "...να έλθει η ώρα η καλή να δούμε και το χρέος...". Τίποτε άλλο. Τίποτε χειροπιαστό…


Τσίπρας ο φορομπήχτης…



Παραδεχόμενος ότι το 2015 είχε αυταπάτες για τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, ο Αλέξης Τσίπρας εμμέσως υποστηρίζει ότι πλέον είναι ρεαλιστής και δεν λειτουργεί με βάση τον βολονταρισμό της Αριστεράς. Σωστά;
Θεωρεί λοιπόν ο πρωθυπουργός ότι η επανεκκίνηση της οικονομίας θα τροφοδοτηθεί με κονδύλια που θα εισρεύσουν στα κρατικά ταμεία από νέους φόρους.




Ο κ. Τσίπρας, που στο παρελθόν έχει δηλώσει για τον εαυτό του ότι θα ήταν δικαιολογημένο να έχει οίηση επειδή κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός στα 40 του, πιστεύει λοιπόν ότι η φορομπηχτική πολιτική που έχει κλιμακώσει η κυβέρνησή του θα έχει αποτέλεσμα και θα οδηγήσει την οικονομία σε... απογείωση και την Ελλάδα συνολικά σε έξοδο από την κρίση…