The Mandrake Handshake...

The Brian Jonestown Massacre

Μόρτικα και παντελονάτα…

Μέχρι τα μέσα των 90s μια βαριά σκιά σκέπαζε την, διαχρονικά, βασανισμένη πατρίδα μας: Η ξύλινη γλώσσα των πολιτικών. Αυτή έφταιγε που «οι νέοι μας» γυρνούσαν την πλάτη στα κόμματα και στην πολιτική. Αυτή ευθυνόταν που ξημερώνονταν στα κλαμπ ή γίνονταν ρέιβερς και χόρευαν εκστασιασμένοι στα ξέφωτα και στις ρεματιές. Πιστοί στο καθήκον, οι τηλεοπτικοί αστέρες κήρυξαν ανένδοτο αγώνα εναντίον της.

Καλούσαν, ας πούμε, έναν επίδοξο βουλευτή και μόλις εκείνος ξεκινούσε το ποίημά του τον διέκοπταν. «Μιλάτε ξύλινη γλώσσα!» του έλεγαν. Έντρομος τότε εκείνος ψέλλιζε κάτι παλαιικά καλιαρντά χειροτερεύοντας ακόμα περισσότερο τη θέση του…

Η περίπτωση «Γιακουμής»…

Τα όχι και τόσο παλιά καλά χρόνια, οι Έλληνες ήταν χωρισμένοι μεταξύ δεξιών και αριστερών, αργότερα μεταξύ νεοδημοκρατών και πασόκων, και πρόσφατα μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών. Με διάφορες επί μέρους παραλλαγές.

Μέχρι που ήρθε στα πράγματα ο Αλέξης, ανάσανε η οικονομία και η χώρα, χορτάσαμε ψωμάκι, και έτσι σήμερα οι διαχωριστικές γραμμές είναι κυρίως μεταξύ διασήμων και μαχητών, και πιο συγκεκριμένα μεταξύ όσων γουστάρουν τον Ντάνο και όσων τον απεχθάνονται.

Ως ειδικός σαρβαϊβολόγος λοιπόν, αφού το παρακολουθώ ανελλιπώς από την πρώτη μέρα (το βλέπω και σε επαναλήψεις),  έχω και ‘γω την άποψή μου για το φαινόμενο Ντάνος (ή αλλιώς Γιακουμής, όπως τον έβγαλε κάποιος κακοπροαίρετος), που έχει κάνει την Ελλάδα … Βιετνάμ, και την καταθέτω εδώ με πάσα επιφύλαξη για την ακρίβειά της… χικ…

Θα έρθει νομοτελειακά η κανονικότητα…

Εδώ και μήνες γράφουμε σε τούτη τη διαδικτυακή γωνιά, ότι δεν πρέπει να καταπίνουμε αμάσητο τον σανό που σερβίρει η κυβέρνηση της Αριστεράς και του ανερμάτιστου εταίρου της. Εδώ και μήνες γράφουμε σε πείσμα της επικοινωνιακής τους καταιγίδας ότι όχι μόνο ρύθμιση του χρέους δεν θα

έχουμε (όπως υποσχόταν η κυβέρνηση κι ακόμη και προχθές έλεγε ο πρωθυπουργός ότι ετοιμάζεται να φορέσει …γραβάτα) αλλά θα κινδυνέψουμε να πάρουμε τα χρήματα που πρέπει μετά την αξιολόγηση.

Απλά, σας τα υπενθυμίζω μετά όσα συνέβησαν προχθες στο Eurogroup .

Όχι μόνο ρύθμιση του χρέους δεν έγινε, αλλά δεν αποφασίστηκε καν η εκροή των 7.5 δις! Κι εκείνοι μας μιλούσαν για… αντίμετρα. Αφού πρώτα υπέγραφαν τα πάντα για να μείνουν στην εξουσία…Κι όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε τα πάντα!

Προπαγάνδα με τα capital controls…

Τη μέρα που άρχιζε στη Βουλή η συζήτηση του εφιαλτικού πολυνομοσχέδιου που υλοποιεί το τέταρτο Μνημόνιο, «όλως τυχαίως», το υπουργείο Οικονομικών έδινε στη δημοσιότητα ένα δεκασέλιδο κείμενο με τίτλο «Οδικός χάρτης για τη σταδιακή χαλάρωση και άρση των περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων».

Είναι μια έκθεση ιδεών, χωρίς καμιά πρακτική σημασία, που θα μπορούσε να τη γράψει και ένας πρωτοετής οικονομικής σχολής. Γιατί εκείνο που αναφέρει αυτό το κείμενο είναι τι προϋποθέσεις χρειάζεται να υπάρξουν για να χαλαρώσουν μέχρι να αρθούν τελικά τα περιβόητα capital controls. Προϋποθέσεις που μπορεί να τις βρει κανένας σε οποιοδήποτε εγχειρίδιο για τραπεζικά ζητήματα…