Είναι απλώς πολλά τα λεφτά!



Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι όταν ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννης Μουζάλας λέει πως δέχεται πίσω πρόσφυγες για να βοηθήσει τις κυβερνήσεις των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που «θέλουν να δείξουν στους πολίτες ότι κάνουν κάτι», έχει ένα βαθύ φλεγματικό χιούμορ.
Όμως δεν είναι έτσι.




Διότι ο κ.Μουζάλας υποχρεώνεται να δεχτεί πίσω και να φιλοξενήσει στο έδαφος της Ελλάδας τους συγκεκριμένους πρόσφυγες. Θα μπορούσε να είχε φροντίσει οι επανενώσεις με τις οικογένειές τους να είχαν γίνει στο έδαφος άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Επέλεξε να μην αφήσει τις μισές οικογένειες να φύγουν και τώρα είναι υποχρεωμένος να δεχτεί τις υπόλοιπες μισές πίσω. Έτσι λέει το γράμμα του νόμου, δηλαδή των συνθηκών...


Ρουσφέτια που πληρώνουμε...



Τα πράγματα ήταν πάντα απλά: το κράτος έχει έξοδα και για να τα καλύψει χρειάζεται έσοδα και γι’ αυτό φορολογεί τους πολίτες του. Αυτό ίσχυε πάντα, ασχέτως αν προ μνημονίου τα δανεικά κάλυπταν τις αυξανόμενες δαπάνες του κράτους χωρίς επιπλέον φορολογία. Τώρα πλέον είναι εμφανές και για την Ελλάδα, αφού έσοδα και έξοδα επιτηρούνται από τους δανειστές και κάθε απόκλιση από τη δημοσιονομική ισορροπία μεταφράζεται σε επιπλέον μέτρα μετά την αξιολόγηση.





Με δεδομένα λοιπόν τα παραπάνω, κάθε ρουσφέτι που κάνει το πολιτικό σύστημα καλούμαστε όλοι οι υπόλοιποι να το πληρώσουμε. Ακόμη και αν το ρουσφέτι είναι «ιερό», αφορά δηλαδή την Εκκλησία και την περιουσία της, όπως ήταν η τροπολογία που έφεραν οι βουλευτές κ. Πάνος Σκουρολιάκος (ΣΥΡΙΖΑ), Γιώργος Λαζαρίδης (ΑΝΕΛ) και Γιάννης Σαρίδης (Ενωση Κεντρώων). Σύμφωνα με την τροπολογία, απαλλάσσονται από τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας και το Ενιαίο Τέλος Ακινήτων όλα τα ακίνητα που ανήκουν σε μονές του Αγίου Ορους σε όλη την επικράτεια· τα ακίνητα της Χερσονήσου του Αθω έτσι κι αλλιώς δεν φορολογούνται. Η διάταξη τώρα έχει αναδρομική ισχύ και το διψασμένο για έσοδα κράτος δεν θα εισπράξει ούτε φόρους προηγουμένων ετών. Το πρωτοπαλίκαρο της πρώτης φοράς Αριστερά κ. Νίκος Παππάς την έκανε ασμένως δεκτή...



Σοσιαλδημοκρατία δεν σημαίνει κεντροαριστερά…



Δεν θα ξεμπερδέψουμε εύκολα με το παραμύθι που μεγάλωσε τρεις γενιές αλλά και το να μην κοροϊδεύεις τον εαυτό σου έχει την αξία του. Σοσιαλδημοκρατία δεν σημαίνει κεντροαριστερά. Η Σοσιαλδημοκρατία αποτελεί έκφραση του πολιτικού κέντρου, είναι φιλελεύθερη, άρα δεν μπορεί να είναι αριστερά.




Η κεντροαριστερά, αντιθέτως, είναι υβρίδιο σκοπιμότητος, που εμπεριέχει μία θεμελιώδη αντίφαση. Οι αξίες του κέντρου είναι ο κοινωνικός φιλελευθερισμός, το κράτος δικαίου, οι ατομικές ελευθερίες, η απρόσκοπτη ανάπτυξη της προσωπικότητας. Και αριστερά είναι αυτό που συνέβη όπου κυβέρνησε η αριστερά σε τέσσερις ηπείρους, από την ήπια εκδοχή της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο έως την εξοντωτική της Καμπότζης του Πολ Ποτ...