Κρουαζιέρα Τσίπρα στη Θάλασσα των Νεκρών…

Πρόγευση για το πώς ουσιαστικά έχουμε πάρει θέση εκτός Ε.Ε., ενώ ο πρωθυπουργός της πιο εξωνημένης κυβέρνησης από εποχής Τσολάκογλου βλέπει... έξοδο από τα μνημόνια είναι η ντροπιαστική καραντίνα που επέβαλε η Γερμανία στις πτήσεις από Ελλάδα. Ξαφνικά εκτός Σένγκεν, ξαφνικά Τρίτος Κόσμος, και καμία αντίδραση, έστω για τα μάτια του κόσμου, από τους προσκυνημένους Συριζαίους.




Λέμε για τους πολιτικούς εγκληματίες υπουργούς που αμόλησαν σεσημασμένους τρομοκράτες να περνάνε ανενόχλητοι μέσω Ελλάδας και τους Παρασκευόπουλους που άφησαν έξω αλλοδαπούς να πάνε να σκοτώσουν αθώα κορίτσια, Γερμανίδες και άλλες. Πλην όμως δεν είναι μόνο αυτά που οδήγησαν στην τραγική και δυσοίωνη καραντίνα για τους Ελληνες, που οι συνοριοφύλακες της κυρίας Μέρκελ εφαρμόζουν, απ’ ό,τι μαθαίνουμε, με ιδιαίτερη ζέση, αν όχι βαθιά ικανοποίηση που -επιτέλους- μας έβαλαν στη θέση μας. Εκτός Ευρωπαίων…


Τι πάω και θυμάμαι ο ποταπός;

Είχα κάποτε έναν φίλο, που στα καλά χρόνια της επίπλαστης ευμάρειας διατηρούσε μαγαζί στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και ζούσε το όνειρο.
Τζιπάρα, μπέμπα, σκούτερ, εξοχικό στην Χαλκιδική, ψαροταβέρνες τα μεσημέρια, ταξίδια κάθε τρεις και λίγο στο Μπαλί και στις Σεϋχέλλες, και 3-4 φορές την εβδομάδα πρώτο τραπέζι πίστα να ραίνει με μαραμένες πλην όμως πανάκριβες γαρδένιες την κάθε σκυλού.

 
Κερδάμε....

Βέβαια, μπορεί να πλήρωνε βαρβάτο νοίκι για το μαγαζί, και κάθε τόσο να έδινε «αέρα» για την ανανέωση του συμβολαίου, όμως αποδείξεις δεν έκοβε ποτέ, ούτε πλήρωνε εισφορές, ΙΚΑ, και άλλα τέτοια σαχλά και δευτερεύοντα, αφού δεν ήταν κορόιδο κανενός, όπως διατυμπάνιζε περήφανα…


Μοχθηρίας έργα…

Οι συγκρίσεις είναι συντριπτικά θλιβερές. Στο φτωχό, τριτοκοσμικό Μπαγκλαντές των 160 εκατομμυρίων ψυχών σε μια έκταση περίπου ίση με την Ελλάδα, οι καταστροφικές πλημμύρες του περασμένου Αυγούστου, που βύθισαν το ένα τρίτο της χώρας κάτω από το νερό, κόστισαν τη ζωή σε 140 ανθρώπους. Στη γειτονική του, αχανή Ινδία των 1,3 δισ. κατοίκων οι ίδιοι φονικοί μουσώνες έπνιξαν άλλους 500. 



Δεν χρειάζεται να ξεκινήσει κανείς λογαριασμούς για το πόσο στοίχισε, κατ΄αναλογία, σε ζωές μια σφοδρή νεροποντή στην ευρωπαϊκή Ελλάδα. Ούτε αρκεί, ενώπιον μιας πρωτοφανούς τραγωδίας μόνο το βαρύ πένθος, ο αβάσταχτος θρήνος και η δίκαιη οργή…

Ο Δευκαλίων και η Δούρου…

Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό ευθύνεται για τις καταστροφές στην Αττική η επένδυση στις Σκουριές. Ακόμη κι αν η εξόρυξη χρυσού δεν μπορεί να κατηγορηθεί πως άνοιξε τον ποταμό που έπνιξε τόσες περιοχές της Δυτικής Αττικής, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την επιστημονική υπόθεση ότι δεν ευθύνεται και για τη νεροποντή. Το οικοσύστημα αντιδρά στη βουλιμία του μεγάλου κεφαλαίου και εκδικείται με τα μέσα που διαθέτει.





Φαντασθείτε τι θα είχε γίνει αν είχε ήδη προχωρήσει η επένδυση στο Ελληνικό, αν οι ουρανοξύστες είχαν εξορίσει από εκεί την πλούσια χλωρίδα και πανίδα, αν, λέω αν, ανατριχιάζω μόνο που το σκέφτομαι, δεν έστεκε εκείνη η αρχαία δεξαμενή στον πύργο της για να αναχαιτίσει την εκδικητική μανία των νεφών. Κάτι τέτοιες στιγμές σκέφτομαι πόσο σοφός είναι ο λαός μας που εξέλεξε κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει ο οικολόγος κ. Τσιρώνης. Και από πόσα δεινά μας έχει απαλλάξει η δράση του κόμματός του, αφανής, πλην όμως άκρως ουσιαστική…