Juan Carlos Garcia
29.1.18
Ο χορός καλά κρατεί. Και θα συνεχίσει...
Τα μνημόνια ήταν τρία. Η μνημονιακή περίοδος
μία. Άνοιξε με νταούλια και χορούς... στους δανειστές. Κλείνει με εμάς, να μας
χορεύουν στο ταψί...
Τα νταούλια και οι ζουρνάδες είναι ίδιοι. Από το
σκηνικό λείπει μόνο ο Βαρουφάκης. Και ότι αυτοί που θα χορεύουν... δεν θα είναι
οι δανειστές (που μας έλεγαν) αλλά εμείς, η φτώχεια μας και οι τσέπες μας...
Τον Σεπτέμβριο θα είμαστε έξω από τα μνημόνια με
τρεις υποχρεώσεις. Να μαζέψουμε πλεόνασμα 7 δισ. ευρώ. Να τελειώνουμε με
αφορολόγητα και επιδόματα. Να ετοιμαζόμαστε για κούρεμα συντάξεων και κάποιων
κρατικών μισθών, από τον Ιανουάριο 2019…
Τί κρύβεται πίσω από τη «σύγκρουση» Τσίπρα – Καμμένου;
Εντείνονται οι φήμες
ότι στο στρατόπεδο της συγκυβέρνησης επικρατεί χαμός. Ότι υπάρχει σφοδρή
σύγκρουση για το Σκοπιανό κι ότι Τσίπρας και Καμμένος δε διάγουν τις καλύτερες
ημέρες της κοινής τους πορείας.
Ακούγονται όλο και
περισσότερο οι φήμες ότι οι εξελίξεις με το όνομα, είτε υπάρξει λύση είτε όχι,
θα πυροδοτήσουν και ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις.
Όχι μόνο ως προς τις
αλλαγές που θα έχουν κάποιες κοινοβουλευτικές ομάδες, αλλά και ως προς το ποιοι
θα βρίσκονται πλέον στην κυβερνητική πλειοψηφία. Αν δηλαδή θα υπάρξει αποχώρηση
των ΑΝΕΛ ή κάποιων από τους βουλευτές αυτών από την συγκυβέρνηση κι αν θα γίνει
αντικατάστασή τους με άλλους «πρόθυμους» Εφιάλτες…
Το αριστούργημα του Παναγιώτη Ψωμιάδη…
Ενας κινηματογραφικός κάουμποϊ έγινε πρόεδρος
των ΗΠΑ και έστειλε τον ηγέτη του Παραπετάσματος να διαφημίζει πίτσες. Αυτό
σημειολογικά στέκεται και δίπλα στην πτώση του Τείχους. Ομως από τη στιγμή που
ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ έκανε διαφημιστικά, μπορεί να κάνει ο οποιοσδήποτε. Δεν
μπορεί ο τελευταίος ηγέτης της Σοβιετικής Ενωσης να διαφημίζει πίτσες και ο
τελευταίος νομάρχης Θεσσαλονίκης να μη δύναται να ακολουθήσει τα ίχνη από τα
τακούνια της Αντζελας και της Κατερίνας της Στανίση.
Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης πρωταγωνιστεί
στην αποκριάτικη διαφήμιση των Jumbo. Υποδύεται έναν αγαπημένο του ρόλο, αυτόν
του Ζορό που σπεύδει να απελευθερώσει τις Απόκριες. Και το γιορτάζει στο
σαλούν, με τον πιανίστα να παίζει τον (αξέχαστο) ύμνο της Νέας Δημοκρατίας, με
την απαραίτητη προσαρμογή στους στίχους. «Σε περιμένω Ζορό και πάλι,
μαζί να ζήσουμε τρελό καρναβάλι». Υποθέτω ότι και ο Ρόμπερτ
Ουίλιαμς, ως συνθέτης της μουσικής, θα χορήγησε, με το αζημίωτο, την άδεια
χρήσης του έργου του…