Με τα capital controls τι θα γίνει;


Αν λοιπόν όλα πάνε καλά, τον Αύγουστο τελειώνουμε από τα Μνημόνια. Έτσι δεν λέμε; Αναρωτιέμαι, αλήθεια, αυτό θα σημάνει και έξοδο από τα capital controls; Αλλιώς για ποια εμπιστοσύνη ή αξιοπιστία θα μιλάμε;




Γιατί θυμήθηκα τα capital controls; Τι να κάνουμε; Υπάρχουν κι άλλα πράγματα εκτός από τη... Novartiάδα. Δεν μπορεί να σταματήσει... η Γη να κινείται επειδή η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να πάει μέχρι τις εκλογές - όποτε και αν γίνουν - με φουλ σκανδαλολογία... Αυτό εννοείται και δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να ξεδιαλύνονται τέτοιες υποθέσεις. Η δικαιοσύνη μπορεί να κάνει τη δουλειά της και οι ένοχοι, όπου προκύψουν αδιάσειστα στοιχεία, να πληρώσουν. Όποιοι και αν είναι αυτοί. Από αυτό ωστόσο μέχρι την πολιτική της αρένας και το πολιτικό τσίρκο υπάρχει μεγάλη απόσταση…

ΣΥΡΙΖΑ λέμε και κλαίμε…


Φεβρουάριος του 2018 και έχουμε και λέμε:
Πρώτον, όπως έχουν επισημάνει ξένοι αρμόδιοι, το πρώτο εξάμηνο του Σύριζα, τότε που κυριαρχούσε η «μπαρουφολατρεία», κόστισε στη χώρα εκατοντάδες δισεκατομμύρια.




Δεύτερον, όπως πάλι έχουν δηλώσει εκπρόσωποι των δανειστών, καλά που ήρθε ο Τσίπρας στα πράγματα κι έτσι η ελληνική κυβέρνηση εκτελεί χωρίς καμιά αντίδραση τα σφιχτά μέτρα και τις επιταγές λιτότητας που επιβάλλουν τα σκληρά μνημόνια τα οποία υποτίθεται πως θα καταργούσε το τσίρκο της Κουμουνδούρου…


Εξουσία και ακτιβισμός…


Ο​​πως και αν καταλήξει η υπόθεση Novartis, ο ΣΥΡΙΖΑ ζει ημέρες δόξας. Η σπουδή με την οποία κυβερνητικοί παράγοντες ενεπλάκησαν σε μια δικαστική υπόθεση δεν μπορεί να είναι ατύχημα, το προϊόν απροσεξίας.




Το βαρύ ατόπημα μπορεί να ήταν μόνο συνειδητή επιλογή, μια προσπάθεια της κυβέρνησης να οικειοποιηθεί την έρευνα, να δείξει υπερβάλλοντα ζήλο στον πόλεμο κατά της διαφθοράς, να φανεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν λογαριάζει τύπους όταν συγκρούεται με το παλιό και, κατ’ αυτόν, σάπιο πολιτικό σύστημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ του ακτιβισμού αξιοποιεί πλήρως τους μηχανισμούς της εξουσίας και γνωρίζει καλά πώς να επηρεάζει το κλίμα στη δημόσια ζωή…



Δεύτερες σκέψεις στο Μαξίμου…


 Μετά τους πρώτους πανηγυρισμούς για «οριστικό χτύπημα του παλαιού πολιτικού συστήματος» με την αποκάλυψη του σκανδάλου Novartis και την ευφορία των υπουργών, η οποία εκφράστηκε μέσω δηλώσεων των κ.κ. Στ. Κοντονή και Δημ. Παπαγγελόπουλου(περί του «μεγαλύτερου σκανδάλου της Μεταπολίτευσης» κ.λπ.), άρχισαν, μαθαίνω, να κυριαρχούν δεύτερες, ψυχραιμότερες σκέψεις στο Μέγαρο Μαξίμου και προσωπικά στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Και εξηγούμαι...





Οι έντονες αντιδράσεις των θιγομένων, οι οποίοι απείλησαν με μηνύσεις και αγωγές, κάνοντας λόγο για σκευωρία, ζητώντας παράλληλα την αποκάλυψη των λεγόμενων προστατευόμενων μαρτύρων και αμφισβητώντας την αξιοπιστία των καταθέσεών τους, έκαναν πολλούς στην κυβέρνηση αλλά και τον Πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση να το ξανασκεφθούν πιο ώριμα και πιο πολιτικά. Προφανώς ο Πρόεδρος της Βουλής κατάλαβε ότι η μεθόδευση που ακολουθήθηκε στο σκάνδαλο Novartis μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στη διάλυση του πολιτικού συστήματος…