Η ομιλία του πρώην Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά
στο 12ο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας ήταν συγκλονιστική!
Μερικά «σημειολογικά» πρώτα:
·
Το
να προκαλέσει θυελλώδη χειροκροτήματα μια πολιτική ομιλία δεν είναι
σπάνιο πράγμα. Συμβαίνει. Όχι συχνά πια, αλλά συμβαίνει.
·
Το
να προκαλέσει αλλεπάλληλα
«κύματα» από θυελλώδη χειροκροτήματα – και μάλιστα εντελώς αυθόρμητα -
είναι πιο σπάνιο, αλλά επίσης συμβαίνει.
·
Αλλά
το να προκαλέσει παρατεταμένο «κρεσέντο» στο κλείσιμο της ομιλίας είναι πολύ πιο
δύσκολο και πολύ πιο σπάνιο.
Ένα θριαμβευτικό ρητορικό «κρεσέντο» κλεισίματος
– με το ακροατήριο όρθιο να χειροκροτεί -μπορεί να κρατήσει δεκαπέντε με
είκοσι δευτερόλεπτα.
Δηλαδή να υπερκαλύψει τις τρεις-τέσσερις
τελευταίες φράσεις του ομιλητή την ώρα που κορυφώνει το μήνυμά του.
Αλλά... επί δύο λεπτά το ακροατήριο να έχει πεταχτεί και
να χειροκροτεί ξέφρενα όρθιο, δεν είναι απλώς «κρεσέντο». Είναι πανζουρλισμός!
Δεν είναι απλώς ρητορική «κορύφωση» ομιλίας.
Είναι έκρηξη συναισθήματος…
