Πρόσεχε ρε που κατουράς!

Η αφορμή για να θυμηθώ το παρακάτω (πολιτικά μη ορθό) ανέκδοτο, ήταν ένα άρθρο του Γιώργου Χαρβαλιά, που διάβασα στο σημερινό Antinews.

Στο άρθρο αυτό, ο Χαρβαλιάς στηλιτεύει την πρόσφατη πρόταση του υπουργείου Ανάπτυξης, να πουλάνε δηλαδή τα σούπερ μάρκετ ληγμένα προϊόντα σε καλές τιμές, προκειμένου να επωφελούνται οι μη προνομιούχοι, οι  άνεργοι, κλπ.

Η συγκεκριμένη πρόταση, του θύμισε, λέει, μια εμπειρία που είχε παλιά στην Ροδεσία, όπου υπήρχε ένα κρεοπωλείο με φρεσκότατα προϊόντα βιτρίνας για τους λευκούς, και από πίσω μια άθλια αποθήκη με σάπια κρέατα για τους μαύρους!

Ή κάπως έτσι.

 Αυτή λοιπόν η αναφορά του Χαρβαλιά, εμένα μου θύμισε ένα παλιό καλό ανέκδοτο σε σχέση με το πάλαι ποτέ ρατσιστικό σύστημα απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής.

Ήταν λοιπόν ένας Έλληνας ναυτικός, ο Μήτσος, που για πρώτη φορά κατέβηκε σε ένα λιμάνι της Νότιας Αφρικής, χωρίς να γνωρίζει πολλά πολλά  περί απαρτχάιντ κλπ.

Αποφάσισε να κάνει μια βόλτα στην πόλη.

Εντυπωσιάστηκε από την καθαριότητα, τους μεγάλους δρόμους, τα ψηλά κτίρια, και διάφορα άλλα.

Πιο πολύ όμως τον εντυπωσίασε η απουσία μαύρων!

«Μα καλά, στην Αφρική δεν είμαι»; Αναρωτήθηκε.

Σε κάποια φάση αποφάσισε να τσιμπήσει ένα σάντουιτς.

Μπήκε λοιπόν σε ένα φαστφουντάδικο, και στήθηκε στην ουρά.

«Ε, τι κάνεις εκεί»; Τον ρώτησε ένας σεκιουριτάς.

Ο Μήτσος τρόμαξε.

«Έλα κατευθείαν μπροστά, η ουρά είναι για τους μαύρους….», του είπε.

Σαστισμένος ο Μήτσος υπάκουσε, και μάλιστα του καλοάρεσε κιόλας αυτή η «VIP» εξυπηρέτηση.

Λίγο αργότερα, ο Μήτσος πεθύμησε καφέ.

Μπαίνει λοιπόν σε μια καφετέρια σέλφ σέρβις, και κάθεται πάλι στην ουρά.

«Όχι κύριε», του φώναξε ο υπεύθυνος, «ελάτε μπροστά, η ουρά είναι για τους μαύρους…».

Βρε αμάν, σκέφτηκε ο Μήτσος!

Τι ωραίες καταστάσεις είναι αυτές;

Τέλος πάντων, αφού συνέχισε την βόλτα του, και είχε πολύ  ώρα ακόμη να σκοτώσει, πριν επιστρέψει στο καράβι, αποφάσισε να μπει σε ένα σινεμά.

Πήγε λοιπόν στην ουρά του ταμείου, αλλά μόλις τον είδε η ταμίας του φώναξε να περάσει μπροστά, αφού «η ουρά είναι για τους μαύρους».

Αεράτος πια ο Μήτσος μπήκε στην σκοτεινή αίθουσα, και κατευθύνθηκε προς την πλατεία.

Αμέσως τον πλησίασε μια ταξιθέτρια και του είπε: «όχι εσείς κύριε… εσείς θα πάτε στον πριβέ εξώστη, με τις αφράτες πολυθρόνες… η πλατεία είναι για τους μαύρους»!

Χαρούμενος ο Μήτσος, που ήδη άρχισε να σκέφτεται πως θα γίνει να πολιτογραφηθεί …Νοτιοαφρικανός, ανέβηκε επάνω, και άραξε στις πολυτελείς πολυθρόνες.

Σε κάποια φάση όμως, αισθάνθηκε την ανάγκη να πάει για κατούρημα, οπότε και  σηκώθηκε όρθιος.

«Που πας ρε»; Του φώναξε ένας διπλανός του.

«Πάω να βρω την τουαλέτα», απάντησε ο Μητσάρας.

«Ποια τουαλέτα ρε συ, εκεί πάνε οι μαύροι. Εμείς οι λευκοί ανεβαίνουμε επάνω στο διάζωμα και κατουράμε προς τα κάτω, στην πλατεία»!

«Μα εκεί κάτω έχει ανθρώπους», ψέλλισε τρομαγμένος ο Μήτσος, που νόμιζε πως τον κορόιδευε ο άλλος.

«Όχι ρε φίλε, μη μασάς. Τους αρέσει…», του λέει ο τύπος.

Τι να κάνει λοιπόν κι ο Μήτσος, ανέβηκε στο παραπέτο, έβγαλε το τσουτσούνι του, και άρχισε διστακτικά να κατουράει … στην πλατεία!

Και τότε ακούστηκε μια αγριεμένη φωνή από κάτω: «Τι κάνεις ρε μαλάκα; Δεν βλέπεις»;

«Συγγνώμη» είπε τρομαγμένος ο Μήτσος, αφού η φωνή ανήκε σε έναν θηριώδη νέγρο, με μπράτσα παντού!

«Τι συγγνώμη ρε σαχλαμάρα…», ανταπάντησε ο θυμωμένος μαύρος γίγαντας από την πλατεία.

«Δεν στο είπε κανείς; Δεν κατουράνε ρε βλάκα στα ίσια. Κατούρα δεξιά και αριστερά, πάνω, και κάτω…. για να μας παίρνεις  όλους»!

Strange Attractor