Σαν βγεις στον πηγαιμό....

Όλοι σχεδόν ανεξαιρέτως, είμαστε «μανούλες» στο να καταγγέλλουμε τις συντεχνίες του ευρύτερου δημοσίου, και τους ανεπρόκοπους δημοσίους υπαλλήλους, που προστατεύουν παντοιοτρόπως την «αργομισθία» τους.

Λες και ο ιδιωτικός τομέας αποτελείται από …αγγέλους.

Ακούστε λοιπόν μια απλή καθημερινή περιπέτεια που έζησα σήμερα, και πείτε με μετά σκληρό και ανάλγητο νεοφιλελεύθερο!

Εδώ και δυο ημέρες, αρρώστησε η γυναίκα μου, και είναι ξάπλα.

Κάνω ότι μπορώ για την φροντίσω, και παράλληλα να κουμαντάρω τον 5χρονο «διαβολάκο» μας.

Σήμερα λοιπόν, Σάββατο πρωί, με τον καιρό της Θεσσαλονίκης επιτέλους βροχερό, χρειάστηκε να της πάρω κάποιο συγκεκριμένο φάρμακο, από αυτά που είναι τόσο γνωστά και διαδεδομένα, που θα έπρεπε να τα πουλάνε και στα περίπτερα.

Ως εδώ, όλα καλά.

Στη γειτονιά μου υπάρχουν τουλάχιστον 5-6 φαρμακεία, σε απόσταση αναπνοής.

Τι στο διάολο; Ένα δεν θα είναι ανοιχτό;

Εσύ είσαι που το λες;

Τα δυο πρώτα κλειστά, και οι οθόνες που έχουν αντικαταστήσει τα χαρτιά, με τα εφημερεύοντα φαρμακεία … θεόσβηστες.

Συνέχισα τον ποδαρόδρομο μέσα στη βροχή, σέρνοντας και τον «διαβολάκο» από το χέρι, μέχρι που είδα έναν πράσινο σταυρό αναμμένο. Αλληλούια!!!

Τι το ήθελα;

«Αυτό το συγκεκριμένο φάρμακο δεν υπάρχει, αφού παρουσιάζει μεγάλη έλλειψη», μου είπε η φαρμακοποιός, την οποία όταν ζήτησα να μου πει που έχει κανένα άλλο κοντινό εφημερεύον φαρμακείο, με παρέπεμψε σε ένα από τα δυο που ήταν ήδη κλειστά.

Δάγκωσα τα τέτοια μου και συνέχισα την πορεία μέσα στη βροχή.

Με τα πολλά, και για να μην το κουράζω, βρήκα ένα φαρμακείο, σε αρκετά μεγάλη απόσταση από το σπίτι μου, που ήταν ανοιχτό, και που είχε το συγκεκριμένο φάρμακο, το οποίο όπως μου είπε γελώντας ο φαρμακοποιός, δεν παρουσιάζει καμία έλλειψη!

Γύρισα λοιπόν στο σπίτι μούσκεμα, όπως μούσκεμα ήταν και ο μικρός, και σκέφτομαι πως τώρα σίγουρα θα αρρωστήσουμε και εμείς, επειδή θέλαμε απλά να αγοράσουμε ένα φάρμακο!

Και επειδή μου την έδωσε στα μηνίγγια ο βροχερός ποδαρόδρομος, μπήκα στο Google Earth, για να διαπιστώσω το πόσα ακριβώς μέτρα περπάτησα για να βρω ένα φάρμακο, εν έτει 2012, στο κέντρο σχεδόν της Θεσσαλονίκης (και όχι σε κανένα ορεινό χωριό).

Ε λοιπόν, περπάτησα ακριβώς, ή περίπου ακριβώς 2.700 μέτρα.

Την ίδια ώρα που υπάρχουν 5-6 φαρμακεία σε απόσταση 500-800 μ από την κατοικία μου.

Κατά τα άλλα, το «λειτούργημα» του φαρμακοποιού έχει πια ανοίξει, και αυτό φαίνεται προς τα έξω…..

Μια λοιπόν με τα ωράρια λειτουργίας, μια με τα βρεφικά γάλατα, μια με τα διάφορα συμπληρώματα διατροφής κλπ οι φαρμακοποιοί αποδεικνύονται φιλελεύθεροι κερδοσκόποι καπιταλιστές, που όμως θέλουν να δραστηριοποιούνται σε σταλινικό καθεστώς λειτουργίας.

Εμ δεν γίνεται…

Strange Attractor