Καιρός δεν είναι;

Μου λες κουράστηκες, δε θες να περιμένεις

Είκοσι χρόνια το ίδιο φόρεμα να υφαίνεις (Μ. Πασχαλίδης).

 

Ακριβής ορισμός της έννοιας του κόμματος δεν μπορεί να υπάρξει, μιας και αρκετοί κοινωνιολόγοι, συνταγματολόγοι, και άλλοι πολιτικοί ερευνητές που εξετάζουν το θέμα από διαφορετικές απόψεις, αδυνατούν να δώσουν έναν κοινό ορισμό για όλες τις μορφές ύπαρξης ενός πολιτικού κόμματος.

Κι αυτό, κατά τη γνώμη μου, γιατί τα κόμματα πλέον δεν κινούνται σε σιδηροτροχιές, αλλά κόβουν τα σκοινιά πριν γίνουν συρματόσκοινα, και απλώνονται πέρα από τις όποιες παλιές διαχωριστικές γραμμές, κρατώντας βέβαια τη βασική ιδεολογική ραχοκοκαλιά τους.

Παρά τις διεθνείς πολιτικές και ιδεολογικές ανακατατάξεις, τα κόμματα της Ελλάδος ακόμη δεν έχουν προσαρμοστεί στο νέο, στο ελπιδοφόρο, πολύ δε περισσότερο τα «σοσιαλαριστερά»,   με τις γνωστές αγκυλώσεις τους, αλλά και τα δεξιά ή δεξιόστροφα επίσης, αλλά ούτε και έχουν διαμορφώσει κάποιο σαφές ιδεολογικό πλαίσιο.

Πλην του ΚΚΕ βεβαίως βεβαίως. Αλλά αυτό πάλι… μυρίζει φορμόλη!

Ένα απ’ αυτά που εκπροσωπεί  ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού, είναι και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.

Δυστυχώς όμως γι αυτό, δεν μπόρεσε  απ΄ τις αμαρτίες του -πέρα από μια σιγουριά που προσφέρει- να καταφέρει το κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό απ’ το  να υφαίνει τριάντα τόσα χρόνια το ίδιο χιλιοτρυπημένο από τους διάφορους σκώρους και τους μνηστήρες, φόρεμά του.

Καιρός όμως είναι να φανεί κάτι καινούριο, άφθαρτο, που στη συνέχεια θα τολμήσει να φέρει τη βαθιά, δομική, τολμηρή αλλαγή της αρτηριοσκληρωτικής σήμερα Νέας Δημοκρατίας.

Καιρός είναι, το επιτάσσει και η εποχή άλλωστε, να αποκτήσει ένα νέο και ξεκάθαρο πολιτικό- ιδεολογικό πλαίσιο, χωρίς στεγανά, για να μπορέσει να ανταποκριθεί στα καινούρια δεδομένα, και να ηγηθεί με ξεκάθαρο λόγο και έργο, στην προσπάθεια της χώρας να σταθεί στα πόδια της.

Και επειδή ο αρχηγός της κ. Σαμαράς έχει τις πλάτες των ψηφοφόρων του, θα πρέπει να μην φοβηθεί να συγκρουστεί με τους βαρόνους των ΜΜΕ, και τα ειδικά συμφέροντα των συντεχνιακών συνδικαλιστικών καρτέλ.

Να έλθει σε ρίξεις με ό,τι σάπιο και διεφθαρμένο, δίνοντας έτσι ένα μοντέρνο στίγμα αρχής, και ενός νέου ξεκινήματος,  χωρίς τα ενοχικά σύνδρομα που κατατρύχουν την παράταξη, και ιδεολογικά να προχωρήσει στις αρχές της αληθινής δημοκρατίας.

Να γίνει  τοξότης, με τόξο και βέλος, και να τους μετά να τους  δω να τρέχουν όλοι όπου φύγει φύγει, με … κοντά ή μακριά πηδηματάκια, με μπλε ή με ροζ πουκάμισα, με σταυρούς ή με συνδικαλιστικά λάβαρα!

Καιρός δεν είναι;

Αρίσταρχος