Ολυμπιακή Αεροπορία, ή αλλιώς, έχει ο καιρός γυρίσματα!

Έβλεπα πριν από λίγο, ένα πολεμικό μας αεροσκάφος, να κάνει τα κόλπα του πάνω από την Θεσσαλονίκη, και συγκινήθηκα. Αυτοί είναι οι σύγχρονοι ήρωες σκέφτηκα.
Και τι πήγα και θυμήθηκα;
Την .... Ολυμπιακή!
Πόσοι άραγε θυμούνται την Ολυμπιακή;
Όχι την σημερινή θνησιγενή περιθωριακή εταιριούλα των λίγων μισθωμένων ελικοφόρων αεροσκαφών, αλλά τον άλλοτε κραταιό και κυρίαρχο εθνικό μας αερομεταφορέα;
Την εταιρία των beautiful people, με τις στολές Τσεκλένη, που στα χρόνια της μονοπωλιακής της επικράτησης είχε φτάσει να έχει ως και 7.000 άτομα προσωπικό, όταν η αντίστοιχη ελβετική Swissair, με το πενταπλάσιο αεροπορικό έργο, και με ισχυρή διεθνή παρουσία είχε μόλις 4.000;

Την εταιρία που την απάρτιζε ο κάθε πικραμένος, που προσλαμβάνονταν με ένα απλό τηλεφώνημα βουλευτή, είτε αυτό αφορούσε στην διοίκησή της, είτε στην αεροπορική εργασία;
Την εταιρία που πλήρωνε τρελούς μισθούς, και που έδινε απίστευτα προνόμια στο υπεράριθμο και συντεχνιακά παντοδύναμο προσωπικό της;
Την εταιρία που είχε αεροσυνοδούς (απόφοιτες γυμνασίου) που ελάμβαναν μισθούς διπλάσιους και τριπλάσιους από καθηγητές πανεπιστημίου;
Που είχε εργάτες στις βαλίτσες (και όχι μόνο), που εισέπρατταν βαρβάτο επίδομα πληροφορικής, ακόμη και σε εποχές που κομπιούτερ διέθετε μόνο …. ο Δημόκριτος, και που μέχρι και το τσεκ ιν γίνονταν με καρτελάκια;
Που έδινε επιδόματα στολής, τροφής, διανυκτέρευσης, μακιγιάζ, και άλλα τέτοια πολλά κουλά;
Που αν ήθελε μια καθαρίστρια της να ταξιδέψει δωρεάν στη Σιγκαπούρη με όλο της το σόι, αποκλείονταν από την πτήση επιβάτες με πληρωμένα εισιτήρια;
Πόσοι άραγε την θυμούνται;

Ε λοιπόν, εκείνη η Ολυμπιακή εξαφανίστηκε προ πολλού.

Δεν την πάτησε το τρένο, αλλά το 2007 την αγόρασε η MIG.
Και έτσι το όνειρο κάποιων τελείωσε οριστικά.
Όποιος πρόλαβε να φάει έφαγε, εις βάρος του δημοσίου, και μετά την έκανε με γοργά (χρυσοπληρωμένα) πηδηματάκια, αφήνοντας πίσω του μια εταιρία σκιά του άλλοτε εαυτού της.
Με έναν λογαριασμό που ακόμη τον πληρώνουμε όλοι μας, και εννοώ τους φορολογούμενους.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, τα τελευταία δυο χρόνια η ιδιωτική πλέον αυτή εταιρία καρκινοβατεί, βασιζόμενη σε τακτικές ενέσεις ρευστότητας, αφού μια η κρίση, μια η άνοδος της τιμής των καυσίμων, και μια οι εξωπραγματικές χρεώσεις του ιδιωτικού αεροδρομίου των Σπάτων (άλλη πονεμένη ιστορία) την γονάτισαν κυριολεκτικά.
Έτσι, η Ολυμπιακή είναι σήμερα ένα ακόμη σκουριασμένο γρανάζι, στην διαλυμένη συνολικά αεροπορική μηχανή της Ελλάδας.
Μια άνευ σημασίας περιφερειακή ανυπόληπτη εταιρία, που δραστηριοποιείται και επιχειρεί από ένα τριτοκλασάτο, πλην όμως πανάκριβο, ιδιωτικό αεροδρόμιο, το οποίο δεν διαθέτει καμιά απευθείας αεροπορική σύνδεση με σημαντικούς (μη ευρωπαϊκούς) διεθνείς προορισμούς.
Όποιος Έλληνας θέλει να ταξιδέψει μακριά, θα πρέπει μάλλον να πάει μέσω Κωνσταντινούπολης….
Με αυτά και με αυτά, η Ολυμπιακή περνάει πλέον στα χέρια της Aegean Airlines, που ξεκίνησε ως μια εταιρία αεροταξί, πριν από 15 μόλις χρόνια, και σε εποχές που ακόμη και η τελευταία οξυζεναρισμένη αεροσυνοδός της Ολυμπιακής μπορεί να είχε μισθό ίσο ή και μεγαλύτερο από το σύνολο των τότε χειριστών (πιλότων) της Aegean!
Τώρα, η MIG πουλάει το εναπομείναν αεροπορικό (πτητικό) έργο της ΟΑ, μαζί με το εμπορικό σήμα της στην Aegean, έναντι €72 εκατομμυρίων.
Για αεροπλάνα ούτε λόγος, αφού όσα έχει δεν είναι δικά της.
Από κει και πέρα, η ΟΑ διατηρεί την επίγεια εξυπηρέτηση (handling), το catering, και την τεχνική της βάση. Ως πότε άραγε;
Έτσι λοιπόν, η Ολυμπιακή πέθανε, και ζήτω η νέα Ολυμπιακή, δηλαδή η Aegean, που αποκτά πλέον τον πλήρη έλεγχο της ελληνικής αεροπορικής αγοράς, χωρίς κανέναν ανταγωνιστή, και εισπράττοντας επιπλέον και έναν μποναμά αξίας €100 περίπου εκατομμυρίων από το κράτος, για το δικαίωμα εκμετάλλευσης αρκετών άγονων αεροπορικών γραμμών, που είχε πετύχει η Ολυμπιακή μόλις την περασμένη άνοιξη.
The dream λοιπόν is over, που θα’λεγε και ο αγγλομαθής κρατιστής Τσίπρας.

Strange Attractor