Μιλάμε για σπουδαίο γιατρό! Για επιστήμονα…

Ε ρε τι έπαθα ο άνθρωπος! Με τσίμπησε μύγα Τσε Τσε στον πισινό, και η άτιμη ήταν και μολυσμένη.

Τι να έκανα, που είμαι και αλλεργικός;

Κατόπιν υποδείξεως λοιπόν, κάλεσα τον φέρελπι  γιατρό Ντόκτορ Τσε Παπάρα, γιατί μου είπαν πως είναι καλός,  και πως όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει. 

Δεν μπορεί λέω, κάποιο φάρμακο θα έχει και για την περίπτωσή μου!

Εξ άλλου, όπως είναι γνωστό, θεραπεύει με τα λόγια σε ανώγεια και κατώγια!

Όχι παίξε γέλασε. Επιστήμων κανονικός. Με ειδικότητα… πρωκτολόγου!

 Έτσι λοιπόν δέχθηκα τη θεραπεία του στα αγωνιώδη ερωτήματα, που μου δημιούργησε το τσίμπημα της μύγας.

Μη φοβάσαι μου είπε, θα επαναδιαπραγματευτώ  με  το ανοσοποιητικό σου σύστημα, θα το καταγγείλω, για να μάθει αυτό τι γιατρός είμαι, και έτσι φοβισμένο που θα το μαλώσω, θα αναγκαστεί να παράγει περισσότερα αντισώματα.  

Ωρέ μπράβο είπα!

Θα καταργήσω, συνέχισε, την πίεση του αίματος, που παίζει μεταξύ 22και 32 mm στήλης υδραργύρου με τσιπροτανίλ.

Ανακουφίστηκα!

Θα τακτοποιήσω στον οργανισμό σου για δυο χρόνια την ανεργία των λευκοκυττάρων, για να μπορούν να αντέχουν στις δύσκολες εισροές μικροβίων.

Τρελάθηκα!

Τέρμα οι αιμορραγίες. Χαράτσι δε θα δίνεις σε σκιτζήδες και τσαρλατάνους!

Χαρά μου!

Θα φορολογήσω το οξυγόνο των αμινοξέων και των ερυθροκυττάρων, με συνεχείς αφαιμάξεις, και θα διοχετεύσω αυτούς τους φόρους σε ασθενείς οργανισμούς όπως στο δικό σου!

Γιατρέ μου!

Θα καταρτίσω περιουσιολόγιο, και με συνεχείς μετρήσεις, αν αυξάνονται τα λίπη, για να μην αποθηκεύονται, θα μπαίνεις σε δίαιτα, και αν δεν την τηρείς οι ποινές θα είναι βαριές!

Τέρμα  λοιπόν οι πατσάδες, και τα κοντοσούβλια!

Θα αλλάξω τους συντελεστές της κακής και καλής χοληστερίνης με νέους, που θα προέρχονται από χορτοφαγία, ή και αφαγία, για να ελαφρύνει το σώμα σου!

Αισθητικέ μου!

Θα αφοπλίσω τα λευκά αιμοσφαίρια, και θα τα απαγορεύσω να συμμετέχουν στην καταστολή των μικροβιακών γνωστών αγνώστων εισβολέων, τους οποίους θα αντιμετωπίζω ομοιοπαθητικά με τσιπροξίνη!

Αστέρι μου!

Και πριν αρχίσουμε τη θεραπεία, μου είπε ότι θα μου δώσει ένα αντικαταθλιπτικό-υπνωτικό φάρμακο δικής του πατέντας, κάτι σαν την βαλεριάνα του Στρέιντζ, να πέσω σε λήθαργο, και να μην καταλάβω τίποτα από τη θεραπεία. 

Παπαροξίνη το ονόμασε!

Έχει γιατρέ μου παρενέργειες αυτό το φάρμακο ρώτησα;

Δε θα τις καταλάβεις μου είπε! Θα ακούς μόνο εκείνο το ωραίο άσμα που λέει: «Μακαρία η οδός, ή πορεύει σήμερον, ότι ητοιμάσθη σοι τόπος αναπαύσεως».

Δέσποτά μου!

Μα αυτός ρε παιδιά δεν είναι γιατρός! Θεός είναι!

Τι θεός δηλαδή, ημίθεος και βάλε!

Είναι να μην τον εμπιστευτώ;

Τα σέβη μου Δόκτορά μου… Τσε Παπάρα! 

Αρίσταρχος (ο ασθενής)