Επανάσταση τώρα! (Εκτός κι αν δεν μας βολεύει).

«Τώρα θα πρέπει επιτέλους  να τελειώσουμε αυτό που αρχίσαμε. Ο τρόπος που κυβερνάται η Βρετανία, αλλά και η Αμερική είναι σάπιος, και θα πρέπει επιτέλους οι νέοι να τον αλλάξουν, έστω δια της βίας.

Τώρα είναι ο καιρός. Χρειάζεται επανάσταση!

Οι νέοι είναι έτοιμοι να κάψουν τις πολυκατοικίες στις οποίες στοιβάζονται, και τα βρωμοεργοστάσια στα οποία αναγκάζονται να χαραμίζουν τις ζωές τους, δουλεύοντας και ιδρώνοντας καθημερινά.

Θα κάνω τα πάντα, ότι χρειάζεται, για να συμμετάσχω σ αυτή την σπουδαία ανατροπή».

Ποιος τα έλεγε αυτά;

Μήπως ο Carlos Marighella;

Μήπως ο Μπακούνιν;

Ο Λένιν;

Ο Τσε;

Ο Τσίπρας;

Όχι, τα έλεγε ο 24χρονος τότε Μίκ Τζάγκερ στον βρετανικό τύπο.

Ο τραγουδιστής των Rolling Stones, και ένα από τα παγκόσμια ινδάλματα της νεολαίας (και όχι μόνο).

Και συνέχιζε:

«Οι δέκα εντολές μας λένε ου φονεύσεις. Ο μισός όμως κόσμος εκπαιδεύεται για να σκοτώνει τον άλλο μισό. Ο πόλεμος ξεκινά από τους τρελαμένους για εξουσία πολιτικούς, και πατριώτες….

Οι πολιτικοί είναι άχρηστοι….. δεν θα έπρεπε να έχουμε ούτε καν πρωθυπουργό.

Η αναρχία είναι η μόνη χαραμάδα ελπίδας.

Όχι αυτή που νομίζουν οι περισσότεροι, με κάτι μαυροφορεμένους τύπους που πετάνε βόμβες στο σκοτάδι, αλλά η ελευθερία του κάθε ανθρώπου να είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του και μόνο.

Δεν πρέπει να υπάρχει ιδιοκτησία.

Όλοι μας θα πρέπει να μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε, και να πηγαίνουμε όπου θέλουμε.

Η πολιτική, όπως και η νομοθεσία κυριαρχείται και ελέγχεται από τους παλιόγερους. Παλιόγερους που είναι κολλημένοι με την θρησκεία.

Και οι αναχρονιστικοί νόμοι μας, δεν εξυπηρετούν πια τον κάθε άνθρωπο και τις ανάγκες του, αλλά το σύστημα».

Και πότε τα έλεγε αυτά ο Μίκ;

Το 1967, στον κολοφώνα της καριέρας του, την ώρα που καθημερινά συναγελάζονταν με πολιτικούς, διάσημους, εκατομμυριούχους,  και αριστοκράτες, ζώντας σε έναν ιδιόκτητο βικτωριανό πύργο, μέσα σε απέραντες δασικές εκτάσεις, δίπλα στον Τάμεση, στο Cheyne Walk  της Chelsea.

Την εποχή που συζούσε με την Marianne Faithfull, και αγόραζε πολυέλαιους αξίας 8.000 στερλινών ο καθένας (όσο στοίχιζε μια μεσαία μονοκατοικία στα περίχωρα του Λονδίνου), και οδηγούσε μαστουρωμένος μια πολυτελή δίθυρη μπεζ Bentley!

Σήμερα, μισό σχεδόν αιώνα μετά, και όντας γέρος και αυτός, τι να λέει  άραγε;

Strange Attractor

(Με στοιχεία από το βιβλίο Up and Down with the Rolling Stones, του Tony Sanchez)