Αφιερωμένο σε κάποιους σημερινούς οργισμένους νέους, που κάνουν τα πάντα για να βγει κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ή που αβαντάρουν τον Καμένο, ώστε να ζήσουν, λένε, σε μια Ελλάδα ελεύθερη από τα δεσμά του ευρώ....
Κάποιοι θεωρούν την έξοδο ως τη μοναδική μας σωτηρία, ενώ
άλλοι την οριστική μας καταδίκη.
Και οι δυο πλευρές έχουν τα επιχειρήματά τους, τα οποία
είναι και πολύ λογικά.
Προσωπικά, αν και δεν είμαι οικονομολόγος, έχω τις
απόψεις μου. Και αυτές βασίζονται κυρίως στη μνήμη που έχω για την κατάσταση
της οικονομίας μας προ του ευρώ.
Θυμάμαι εν ολίγοις, την καθημερινότητά μας όταν δεν
υπήρχε η ανοιχτή κάνουλα των τραπεζικών δανείων επί παντός του επιστητού, όταν
μια συσκευή βίντεο κόστιζε όσο ένα μηνιάτικό, και όταν για να αγοράσει κανείς
αμάξι, θα έπρεπε να πουλήσει το πατρικό του χωράφι, και να βάλει 36μηνα
γραμμάτια με επιτόκια 20% και πλέον.
Πολλοί σημερινοί συμπατριώτες μας, που ζουν εργάζονται,
ψηφίζουν κλπ, είναι νέοι στην ηλικία που δεν πρόλαβαν τα παραπάνω, και τα
ακούνε όπως εγώ ακούω ιστορίες περί μπομπότας και πείνας στη κατοχή.
Επειδή όμως υπήρχε ζωή και πριν από το ευρώ, πριν από τα
κινητά, και πριν από τα διακοποδάνεια, καλό είναι να θυμόμαστε μερικά πράγματα,
περί του τι ακριβώς σημαίνει δραχμή.
Σήμερα λοιπόν που μπορεί κάποιος να αγοράσει ένα κινητό
με μόλις €30, και μια τηλεόραση 42 ιντσών με €150 (με δώρο ένα μίξερ), καλό
είναι να θυμόμαστε πως αυτό ήταν αδιανόητο επί δραχμής.
Και για απόδειξη των παραπάνω σας παρουσιάζω μια σελίδα
από δοκιμή του περιοδικού RAM του (σαν χθες το θυμάμαι) 1998!
Ξέχωρα από τις τεχνικές δυνατότητες των φορητών Η/Υ που
αναφέρονται, εστιάστε παρακαλώ την προσοχή σας στις τιμές! 1.100.000 δρχ. και
1.960.000 δρχ. αντίστοιχα!
Οι μεγαλύτεροι θα θυμηθούν άγριες καταστάσεις.
Οι νεότεροι θα τρομάξουν.
Και για να έχουν και ένα μέτρο σύγκρισης με τις
αναφερόμενες τιμές, τους ενημερώνω ότι το 1998, εργαζόμουν κανονικά, και ο
μηνιαίος μου μισθός ήταν 260.000 δρχ. μικτά!
Τον συγκεκριμένο μήνα (Νοέμβριος) του 1998 αγόρασα έναν
απλό μέσο οικιακό Η/Υ (πύργο) με οθόνη, πληκτρολόγιο, ποντίκι, κλπ. Τιμή;
890.000 δρχ!!!!! Τρεις μισθοί μου δηλαδή.
Είπε κανείς τίποτα;
Για τους υπέρμαχους λοιπόν της επιστροφής μας στη δραχμή,
θυμίζω την κλισέ φράση: «προσοχή για το τι εύχεστε, διότι μπορεί και να γίνει
πραγματικότητα…».
Strange Attractor
To θεμα δεν ειναι να βγουμε απλως απο το ευρω...σε καμια περιπτωση συριζα και καμμενος δε προκειται να βγαλουν την ελλαδα απο το ευρω (αν και για μενα θα ηταν η πιο σωστη λυση,μιας και με μπαλωματα δε θα αντεξουμε για πολυ).Το θεμα λοιπον ειναι οτι οσοι υπερασπιζονται τα μετρα κ την κυβερνηση σαμαρα ελπιζουν οτι θα την πηδηξουμε και δε θα πτωχευσουμε ενω οι υπολοιποι πιστευουμε πως αυτο ειναι απλως παραταση της αγωνιας και οτι η πτωχευση θα ερθει αργα η γρηγορα...το να φοβασαι οτι θα καταστραφεις ενω δε βλεπεις πως εχεις ηδη καταστραφει...δε βλεπεις τους αστεγους που πληθαινουν ταχυτατα,τις αυτοκτονιες να ειναι καθημερινοτητα και να λες πως "εγω δε θα φτασω εκει" ενω εισαι με το 1 ποδι εκει...Ο βρεγμενος τη βροχη δε τη φοβαται...Γιωργος
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι Γιώργο. Καταστροφή και χρεοκοπία είναι άλλο πραγμα (βουλγαρία 1990, Αργεντινή 2002, Σομαλια 2012 κοκ) όχι αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό είναι ύφεση, υψηλότατη ανεργία κτλ ναι αλλά όχι καταστροφή.
Τουλα
Τα συγκεκριμένα λαπτοπ τότε ήταν η κορυφή της τεχνολογίας και κάτι εντελώς καινούριο στην αγορά. Οπότε η υψηλή τιμή τους δικαιολογείται. Επίσης τηλεόραση 42 ιντσών σήμερα υπάρχει απο 150€ έως 2.000€ ανάλογα με την τεχνολογία που ενσωματώνει. Καλό είναι να συγκρίνουμε ομοειδή αντικείμενα. Επίσης μην ξεχνάμε τον κανόνα προσφοράς και ζήτησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδερφε εγω και τα λοιπα geeks σε ηλικια 15 ετων κοιτουσαμε το χρηματιστηριο καθε μερα και περιμεναμε ποτε θα πεσει το δολλαριο για να πραγγειλουμε τα εξτρα 4MB RAM που χρειαζομασταν γιατι αλλο 8 και αλλο 10 χιλιαρικα το τεμαχιο (η διαφορα ητανε μπουκαλι στα μπουζουκια αφου θες και συγκριση σε ομοειδη αντικειμενα). Αυτα το 1996.
Διαγραφή