Ανάπτυξη τώρα!

Η ελληνική οικονομία, και η κοινωνία, καταρρέουν.

Το ελληνικό ΑΕΠ έχει μειωθεί κατά 20% από το 2008. Η ανεργία τριπλασιάστηκε, και τώρα αγγίζει το 25%, με αυτήν των νέων στο 50%.

Η εγκληματικότητα επίσης αυξήθηκε, όπως και τα περιστατικά ρατσιστικών επιθέσεων, καθώς και οι ακροδεξιές απόψεις.

 

  

Το χειρότερο απ’όλα είναι ότι οι εφαρμοζόμενες πολιτικές δεν δείχνουν να αναστρέφουν αυτό  το κλίμα κατάρρευσης.

 

Η τρικομματική συγκυβέρνηση, που εξελέγη τον Ιούνιο, έχει εστιάσει τις προσπάθειές της στο να πετύχει τα μέτρα λιτότητας που έχει επιβάλει η τρόικα, προκειμένου να μπορέσει να εκταμιεύσει την επόμενη δόση του δανείου βοήθειας.

Εν τω μεταξύ, οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, που αποτελούν τον μόνο δρόμο προς την ανάπτυξη, όπως μια λειτουργική δημόσια διοίκηση, και η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, αντιμετωπίζουν σθεναρή αντίσταση από πλευράς των Ελλήνων πολιτικών, που υπερασπίζονται τα κεκτημένα συμφέροντα.

Αν δεν αλλάξει πορεία, η Ελλάδα οδεύει προς την καταστροφή.

Θα υπάρξει περαιτέρω μείωση του ΑΕΠ, μια πιθανή χρεοκοπία, άνοδος εξτρεμιστικών κομμάτων στην εξουσία, και απομόνωση από την υπόλοιπη Ευρώπη.

Η ΕΕ επίσης θα χάσει πολλά, επειδή μια ελληνική κατάρρευση θα αντιστρέψει την πρόοδο δεκαετιών στο ζήτημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, και θα υπονομεύσει την αξιοπιστία του ενιαίου νομίσματος. Παράλληλα, οι πιστωτές της Αθήνας, δεν πρόκειται να πάρουν πίσω τα λεφτά τους.

Για να αποφευχθούν όλα αυτά, που μπορεί να συμβούν πολύ σύντομα, οι Ευρωπαίοι εταίροι της Ελλάδας θα πρέπει να καταστρώσουν μια μακροπρόθεσμη στρατηγική με δυο σκοπούς: Μια δραστική μείωση του ελληνικού χρέους, και μια γενική ανασύνταξη της δυσλειτουργικής ελληνικής οικονομίας.

Το ελληνικό χρέος προβλέπεται να φτάσει του χρόνου στο 189% του ΑΕΠ, από το 129% που ήταν το 2009. Κι αυτό παρά την αναδιάρθρωση του ιδιωτικού χρέους, και την αυστηρή λιτότητα, που έχουν σχεδόν εξαφανίσει το πρωτογενές πλεόνασμα.

Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της αύξησης στη σχέση χρέους με ΑΕΠ οφείλεται κυρίως στη μείωση του ΑΕΠ.

Τα περαιτέρω μέτρα λιτότητας, που είναι σχεδιασμένα να αυξήσουν το απαραίτητο πρωτογενές πλεόνασμα που χρειάζεται για να μειωθεί το χρέος, θα προκαλέσουν περισσότερη πτώση του ΑΕΠ, αυξάνοντας κι άλλο το χρέος ως προς αυτό.

Αυτό όμως θα καταστήσει την αποπληρωμή του χρέους αδύνατη. Για αυτό και οι εταίροι θα πρέπει να το καταλάβουν, και να διαγράψουν σημαντικό μέρος του ελληνικού χρέους. Κάτι τέτοιο θα επιτρέψει στην Ελλάδα να αναπτυχθεί, και να μπορέσει να εξυπηρετήσει τα χρέη της.

Η διαγραφή του χρέους της Ελλάδας μπορεί να γίνει με τρόπο που να προστατεύει, ή ακόμη  και να προωθεί τα κίνητρα για μεταρρυθμίσεις. Ένα μέρος του χρέους (50% και πλέον) θα πρέπει να μπει στην άκρη ώστε να διαγραφεί σταδιακά στα επόμενα πέντε χρόνια, υπό τον όρο ότι η χώρα θα προχωρήσει σε μια σειρά από διαρθρωτικές  αλλαγές. Αλλαγές όπως τον εξορθολογισμό  του δημοσίου τομέα, την επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης, την μείωση της διαφθοράς, και την απελευθέρωση των αγορών.

Η εποπτεία όλων αυτών μπορεί να γίνεται με την χρήση δεικτών, που σχεδιάστηκαν από οργανισμούς όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα. Με ένα τέτοιο σύστημα σε λειτουργία, οι μεταρρυθμίσεις θα προχωρούσαν, και το ελληνικό χρέος, που ούτως ή άλλως δεν μπορεί να εξοφληθεί, θα χρησίμευε σε κάτι ωφέλιμο.

Σε γενικές γραμμές, η τρόικα θα πρέπει να δώσει έμφαση σε διαρθρωτικές αλλαγές, αντί στην ταχεία συσσώρευση πρωτογενούς πλεονάσματος. Η αρχική εστίαση στη μείωση του ελλείμματος ήταν απαραίτητη εξαιτίας του μεγάλου μεγέθους του.

Παρ’ όλα αυτά, η συνεχιζόμενη λιτότητα θα είναι αντιπαραγωγική, αφού υπονομεύει τις μεταρρυθμίσεις. Για παράδειγμα, οι μεγάλες μειώσεις των μισθών του δημοσίου οδηγούν πολλούς ταλαντούχους υπαλλήλους στην έξοδο. Αυτό αποδυναμώνει ένα ήδη αδύναμο σύστημα, και χειροτερεύει την προοπτική παραγωγικότητας του δημοσίου τομέα.

Οι διάφορες υπηρεσίες, που είναι αρμόδιες για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, την επίβλεψη των αγορών, και την δίωξη οικονομικών εγκλημάτων, πλήττονται από έλλειψη κονδυλίων, εργαλείων, αλλά και από την αδυναμία προσέλκυσης ταλέντων. Η τρόικα θα πρέπει να διασφαλίσει αυτές τις ανάγκες, άσχετα αν επηρεάζουν αρνητικά το έλλειμμα.

Έτσι, θα είναι πολύ πιο δύσκολο για τους Έλληνες πολιτικούς και τα διάφορα συντεχνιακά συμφέροντα, που μέχρι σήμερα εμποδίζουν επιτυχώς τις μεταρρυθμίσεις, να συνεχίσουν να το κάνουν, αφού όλα αυτά θα αποτελούν όρο για την μείωση του χρέους, και την αποφυγή της καταστροφής.

Ο ελληνικός λαός θα καλωσορίσει την αλλαγή, και την μείωση του χρέους. Η στήριξή του είναι απαραίτητη, αν είναι να πετύχουν τα μέτρα. Και ίσως μειωθεί η λαϊκή απήχηση που έχουν σήμερα τα ακραία πολιτικά κόμματα.

Η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι ένα γενικό ρεκτιφιέ της οικονομίας της. Αν ο λαός της δεν το αγκαλιάσει, τότε θα είναι σαν να αυτοκτονεί.

Από πλευράς της τρόικα, θα πρέπει επιτέλους να αναγνωριστεί ότι περαιτέρω μειώσεις και περικοπές απλά θα συντομεύσουν την καταστροφή, και το μόνο στο οποίο θα οδηγήσουν είναι η συνεχιζόμενη παρακμή της ελληνικής οικονομίας, και η διάρρηξη των σχέσεων της Ελλάδας με την Ευρώπη.

S.A.

Bloomberg