Το πολυτεχνείο ψόφησε...

«Η χούντα δεν τελείωσε το ’73». Το φωνάζουν και το γράφουν στους τοίχους. Ανιστόρητο σύνθημα μιας ανιστόρητης γενιάς.

 

Πολλοί πιτσιρικάδες αλλά και μεγαλύτεροι νομίζουν ότι η δικτατορία έπεσε από τη δράση της «γενιάς του Πολυτεχνείου» με κορύφωση τη νύχτα της 17/11/1973, όταν το ΑΜΧ-30 έριξε την πύλη κι εκατόμβες φοιτητών έπεσαν θερισμένες από πολυβόλα μέσα στο Πολυτεχνείο. Επέζησαν η Δαμανάκη, ο Παπουτσής και κάτι ψιλά, και μας οδήγησαν στο λαμπρό μέλλον.

Η αλήθεια; Οι βεβαιωμένοι νεκροί ήταν 24 και ούτε ένας μέσα στο Πολυτεχνείο. Μόνο η Πέπη Ρηγοπούλου έπαθε συντριπτικά κατάγματα στα πόδια από την πτώση της μεγάλης σιδερένιας πύλης. Η εκατόμβη μέσα στο Πολυτεχνείο είναι ανύπαρκτη, ένα κατασκευασμένο ψεύδος. Και οι 24 που σκοτώθηκαν έξω από αυτό, πολλοί μη φοιτητές, ήταν θύματα απευθείας βολών από αστυνομικούς και στρατιωτικούς, ανακοπών από τη χρήση δακρυγόνων, αδέσποτων σφαιρών και θανατηφόρων κακώσεων από ξυλοδαρμούς με «συμπαγείς ράβδους», τα παλιά ξύλινα κλομπ της Αστυνομίας Πόλεων. Τερατώδη εγκλήματα, «ιδιαζόντως ειδεχθή», αλλά έξω, μέσα στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς. Οι καταληψίες, φοιτητές και μη, τους οποίους το ΚΚΕ στην αρχή είχε καταγγείλει ως… προβοκάτορες, κατόπιν συμφωνίας, εκκένωσαν το Πολυτεχνείο περνώντας από διπλή αλυσίδα αλεξιπτωτιστών και, όταν μάλιστα αστυνομικοί πήγαν να παραβιάσουν τη συμφωνία και να χτυπήσουν τους εξερχομένους, ο επικεφαλής αξιωματικός των ΛΟΚ έβγαλε το πιστόλι του και τους απείλησε.

Ακολούθησε βέβαια κυνηγητό και το κίνημα της 25ης Νοεμβρίου, που ανέτρεψε τον Παπαδόπουλο και ακόμη μία, σκληρότερη δικτατορία, υπό τον ταξίαρχο Δημήτριο Ιωαννίδη. Οργάνωσε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου στις 15/7/1974, με στόχο, υποτίθεται, την Ενωση. Ανοιξε ο δρόμος στον «Αττίλα» με την άμεση συνέργεια των ΗΠΑ και κυρίως της DIA και όχι της CIA, όπως νομίζουν πολλοί. Ο Ιωαννίδης, αντί να τουφεκίσει τους Μπονάνο, Αραπάκη και σία και η Ελλάδα σύσσωμη να πολεμήσει στο πλευρό των ηρώων μαχητών, που εξευτέλιζαν τους Τούρκους, τους εγκατέλειψε. Εκεί έγιναν αληθινές εκατόμβες.

Η δικτατορία έπεσε στις 24 Ιουλίου του 1974, γλιστρώντας πάνω στο αίμα της Κύπρου, όχι το 1973 λόγω του Πολυτεχνείου.

Αλλωστε, είμαστε η χώρα όπου η «ένοπλη πάλη» ξεκίνησε… μετά τη δικτατορία, γιατί, πλην του θαρραλέου Αλέκου Παναγούλη, οι άλλοι ανατίναζαν σκουπιδοτενεκέδες ή τρώγανε τα λεφτά του «αγώνα» εις Παρισίους και Λόνδρες. Διασταύρωση του Τσε με τον Καραγκιόζη. Μετά το ’74 σκάσανε μύτη ο ΕΛΑ, ο φύγε και τα ρέστα, χωρίς τον φόβο του ΕΑΤ-ΕΣΑ και των πρακτικών καταστολής της δικτατορίας.

Η ανώνυμος εταιρία φιδεμπορίου «Ηρωες Πολυτεχνείου Α.Ε.» πούλησε το παραμύθι της επί χρόνια, πήγε πολλές φορές στο ταμείο με την ίδια πέτσινη επιταγή και εισέπραξε ψήφους, χρήμα, φήμη. Χτίστηκαν χλιδάτες πολιτικές και δημοσιογραφικές καριέρες πάνω σε κάτι που ελάχιστα διαφέρει σε αξιοπιστία από την Ασώματο Κεφαλή, τη Γυναίκα με τα Γένια κι άλλα θεάματα, που μας πούλαγαν οι πανηγυρτζήδες στις αλάνες των συνοικιών.

Τα διαστρεβλωμένα, φουσκωμένα με την τρόμπα γεγονότα του 1973 υπήρξαν η νομιμοποιητική βάση για την μπαχαλοποίηση και τον εκφασισμό των πανεπιστημίων αλλά και τον σταδιακό αφελληνισμό της παιδείας και του δημόσιου λόγου. Η δημόσια περιουσία έγινε βορά σε βανδάλους με ψευδοπροοδευτικό πρόσημο. Στην πράξη δεν πρόκειται παρά για κοινούς μηδενιστές, ημιμαθείς αλήτες με χουλιγκάνικη νοοτροπία, με την υποστήριξη εξίσου μηδενιστών αλητών, που υποδύονται τους καθηγητές. Με την υποστήριξη της Αριστεράς και την εγκληματική ανοχή μιας κολωνακιώτικης ενοχικής «Δεξιάς», μετέτρεψαν τα πανεπιστήμια σε άντρα φασιστικής βίας, αγραμματοσύνης, κακοποίησης κάθε έννοιας παιδείας, δημοκρατίας και ήθους.

Χρειάστηκαν δεκαετίες για να απαλλαγούμε από το έκτρωμα του «ασύλου», ακόμη όμως τα πανεπιστήμια είναι πεδίο δράσης εγκληματιών με αριστερό μανδύα.

Είναι λοιπόν καιρός να δημιουργηθούν Αστυνομικά Τμήματα Καποδιστριακού, Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου κ.λπ. Μέσα στις πανεπιστημιουπόλεις, όπως στις σοβαρές δημοκρατικές χώρες. Να περιπολούν και να φρουρούν, όπως σε όλα τα δημόσια κτίρια. Οι μουσαντένιοι «ήρωες» βρίσκονται ήδη στο νεκροταφείο των πολιτικών ελεφάντων.

Το πνεύμα αυτής της κολοσσιαίας πολιτικής και ιστορικής απάτης τα τίναξε μέσα στην ανομία. Παρήγαγε απλώς κλέφτες, ψευδοπροοδευτικά φασιστοειδή, αφελλήνισε την Παιδεία κι έδωσε «αίγλη» σε κοινούς πολιτικούς απατεώνες. Τώρα πια ξέρουμε ότι έχουμε περίσσευμα ασυδοσίας και όχι έλλειμμα ελευθερίας.

Το Πολυτεχνείο ψόφησε, αδέρφια, και ήδη βρομάει…

Φαήλος Κρανιδιώτης

Δημοκρατία