Σε κάποια φάση, το Ισραήλ και η Χαμάς θα έχουν συμπληρώσει
τόσες πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ τους, που θα πρέπει να αρχίσουν να τις αριθμούν
για να τις ξεχωρίζουν. Και μάλιστα, στο μέλλον, αυτές οι συγκρούσεις θα είναι
πολύ χειρότερες.
Μέχρι στιγμής, οι συγκρούσεις τους είναι απλά αψιμαχίες.
Καμιά από τις δυο πλευρές δεν έχει σκοπό να κερδίσει κάποιο
αποφασιστικό πλεονέκτημα με το οποίο θα άλλαζε η παρούσα κατάσταση, που ισχύει
από το 2007, οπότε και η Χαμάς απέκτησε τον έλεγχο της Γάζας.
Ε, και λοιπόν; Η Χαμάς μπορεί να τα αντικαταστήσει.
Μπορεί μάλιστα να ισχυριστεί ότι κέρδισε κάποιες παραχωρήσεις
από το Τελ Αβίβ, ότι κέρδισε την συμπαράσταση της Αιγύπτου και της Τουρκίας,
και ότι ανεβαίνουν οι μετοχές της στο αραβικό χρηματιστήριο.
Και πάλι όμως: ε, και λοιπόν;
Ο λαός της Γάζας παραμένει εγκλωβισμένος ανάμεσα σε
διασταυρούμενα πυρά, υπό τον ζυγό ενός διεφθαρμένου καθεστώτος που δεν μπορεί
να του παράσχει ούτε ειρήνη, αλλά ούτε και απασχόληση. Για αυτό και συνεχίζει
να ισχύει το υπάρχον στάτους κβο, μόνο που αυξάνονται συνεχώς οι αθώοι νεκροί
και τραυματίες.
Δεν πρέπει όμως να είμαστε συγκαταβατικοί. Όλα δείχνουν
πως το ισχύον καθεστώς δεν πρόκειται να διαρκέσει πολύ ακόμη.
Μια εξίσου ατέρμονη πολεμική διαμάχη ήταν κάποτε και ο
πελοποννησιακός πόλεμος.
Εκείνη η σύγκρουση της αρχαίας Ελλάδας διαρκούσε τόσο,
επειδή καμιά από τις δυο πλευρές δεν μπορούσε να πλήξει την ισχύ της άλλης.
Η Σπάρτη έφτανε με τον στρατό της μπροστά στα τείχη της Αθήνας,
αλλά δεν μπορούσε να τα παραβιάσει.
Στο τέλος της εκστρατείας, το μόνο που μπορούσαν να κάνουν
οι Σπαρτιάτες, ήταν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
Ανάλογα, η Αθήνα έφτανε με τον στόλο της στα παράλια της Σπάρτης,
αλλά δεν μπορούσε να αποβιβάσει στρατιώτες, διότι οι Σπαρτιάτες θα τους πετσόκοβαν.
Για αυτό μόλις έφτανε εκεί ο στόλος… έπαιρνε τον δρόμο της επιστροφής.
Σήμερα, η θανάσιμη κόντρα Ισραήλ και Παλαιστινίων θυμίζει
έντονα την αδιέξοδη σύγκρουση φθοράς μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης, αλλά σίγουρα
δεν θα παραμείνει έτσι στο διηνεκές. Και ο πιο πιθανός καταλύτης της αλλαγής θα
είναι μάλλον το Ιράν.
Το Ιράν είναι αυτό που συνεχίζει να πυροδοτεί την κρίση,
εξοπλίζοντας και ανεφοδιάζοντας τη Χαμάς. Στο μέλλον, είναι πιθανόν να παίξει
ακόμη πιο κρίσιμο ρόλο.
Τι θα συμβεί όταν η Τεχεράνη αποκτήσει επιτέλους πυρηνικές
δυνατότητες, με τις οποίες θα μπορούσε να αντιπαρατεθεί στην πυρηνική ισχύ του
Ισραήλ;
Δεν χρειάζεται να έχει ίση πυρηνική ισχύ με το Τελ Αβίβ. Το
μόνο που χρειάζεται είναι τόση, ώστε οι Ισραηλινοί να ανησυχούν για τις συνέπειες
μιας πυρηνικής ανταλλαγής. Και τότε είναι που η σημερινή αποτρεπτική ισχύς των
Ισραηλινώ θα φύγει από το τραπέζι… αφήνοντας ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα για έναν
κανονικό πόλεμο.
Έτσι, στο μέλλον, μια ανάφλεξη μεταξύ Χαμάς και Ισραήλ
μπορεί κάλλιστα να προκαλέσει ένα διαφορετικό αποτέλεσμα. Η Χαμάς μπορεί να
στραφεί σε τρίτες χώρες και να ζητήσει την ένοπλη στήριξή τους.
Με καθεστώτα όπως αυτά της Τουρκίας και της Αιγύπτου να γίνονται
όλο και φιλικά προς αυτήν, μάλλον θα πετύχει αυτό που θα θελήσει.
Αν αυτά τα κράτη συνειδητοποιήσουν ότι τα Ιράν έχει
ισοσκελίσει πλέον την πυρηνική αποτροπή του Ισραήλ, τότε ίσως να φανούν πιο πρόθυμα
στην στήριξη τους προς την Χαμάς. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε έναν συμβατικό πόλεμο
της κλίμακας του 1967, ή του 1973, με πολλά περισσότερα όμως όπλα, και πολύ πιο
πολυπληθείς περιοχές να εμπλέκονται σε αυτόν.
Και αν γίνει κάτι τέτοιο, ποιος ξέρει πότε θα σταματήσει;
Είναι ευρέως αποδεκτό, πως αν το Ιράν αποκτήσει πυρηνικά όπλα,
το ίδιο θα θελήσουν να κάνουν και αρκετά άλλα κράτη, όπως η Τουρκία, η Αίγυπτος,
και η Σαουδική Αραβία.
Και αν ξεσπάσει συμβατικός πόλεμος σε μια πυρηνική Μέση
Ανατολή, ποιος ξέρει που μπορεί να καταλήξει;
Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα, που εξέτασε αυτό το σενάριο,
το συμπέρασμα ήταν μια πολύ ασταθής κατάσταση, για να το θέσουμε ήπια.
Η Αμερική πρέπει να αλλάξει στάση. Η δυναμική της περιοχής
αλλάζει με γοργούς ρυθμούς.
Η ειρήνη και η σταθερότητα κινδυνεύουν άμεσα, μειώνοντας τις
προοπτικές για οικονομική, θρησκευτική, και πολιτική ελευθερία.
S.A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου