Κάτι δεν πάει καλά με τους άνδρες της Ινδίας…

Γράφαμε τις προάλλες για την έξαρση της σεξουαλικής βίας σε κάποιες χώρες όπως η Ινδία, το Μπαγκλαντές, και το Πακιστάν. Τώρα έρχεται μια Ινδή δημοσιογράφος και αναρωτιέται κι αυτή, τι στο καλό συμβαίνει;

Άλλη μια φρίκη, άλλος ένας βιασμός.

Αυτή τη φορά μέσα σε κινούμενο λεωφορείο!

Σε ώρα που ακόμη κυκλοφορούσαν πολλοί άνθρωποι στους δρόμους του Νέου Δελχί.

Σε μια κατοικημένη περιοχή, και όχι σε κάποια απομακρυσμένη ζούγκλα.

Κάθε φορά που ακούμε για μια τέτοια θηριωδία, για έναν ακόμη ομαδικό βιασμό, οι αισθήσεις μας μουδιάζουν.

Τι συμβαίνει άραγε;

Γιατί αυτή η σκληρότητα που γίνεται όλο και πιο συχνή;

Μπορούμε να την σταματήσουμε;

Είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να βρεθεί μια ικανοποιητική απάντηση σε σύντομο διάστημα.

Πρόκειται όμως για ένα ερώτημα που θα πρέπει να συζητηθεί, και να προσπαθήσουμε να βρούμε λύσεις, πέρα από τα συνηθισμένα κλισέ.

Τα νέα κορίτσια της Ινδίας είναι γεμάτα αυτοπεποίθηση, και το μέλλον είναι δικό τους. Επαγγελματικά, μπορούν να κάνουν ότι επιθυμήσουν.

Υπάρχει όμως ένας ιδιαίτερα ανασφαλής κόσμος έξω από τα σχολεία όπου προετοιμάζονται για το μέλλον οι κοπέλες της Ινδίας.

Με τις σημερινές τεχνολογικές δυνατότητες, όπως είναι το διαδίκτυο, οι κοπέλες αυτές δεν είναι πλέον απομονωμένες από τα τεκταινόμενα στον κόσμο, όπως ήταν οι παλιότερες γενιές γυναικών.

Παλιά, στα σχολεία θηλέων, ακόμη και η εξ αποστάσεως συναναστροφή με τα αγόρια αντιμετωπίζονταν με καχυποψία.

Σήμερα, στην εποχή του Facebook, τα κορίτσια γίνονται φίλοι με διάφορα αγόρια, τα οποία και τολμούν να συναντήσουν, αν και το μόνο που ξέρουν για αυτά είναι όσα αναρτώνται (κατ επιλογήν) στα προφίλ τους.

Μάλιστα, όπως ακούγεται, τα κορίτσια από τα πιο συντηρητικά σπίτια, είναι εκείνα που τολμούν να πάρουν αυτά τα ρίσκα, και που συνήθως καταλήγουν σε μπελάδες.

Όπως εμείς πιο παλιά, που πηδούσαμε τους φράχτες για να συναντήσουμε τα αγόρια, έτσι και τώρα, μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, οι παρορμήσεις είναι οι ίδιες.

Όμως ο σημερινός κόσμος είναι πιο επικίνδυνος από παλιά, έτσι δεν είναι; Και αν αυτό ισχύει, τότε πως μπορούμε να προετοιμάσουμε αυτά τα κορίτσια για τον επικίνδυνο κόσμο εκεί έξω;

Η πιο συνηθισμένη συμβουλή είναι να είναι πιο προσεκτικές, και να μην παίρνουν αχρείαστες πρωτοβουλίες και ρίσκα.

Σύμφωνα με την αστυνομία του Μουμπάι, και με αφορμή τα πολλά περιστατικά βιασμών, τα κορίτσια θα πρέπει  να γνωρίζουν το περιβάλλον τους. Όχι ότι δεν θα πρέπει να εμπιστεύονται τους άνδρες γενικά, αλλά να έχουν στην άκρη του μυαλού τους ότι κάποιος θα μπορούσε να τις βλάψει.

Αυτό που λέει η αστυνομία στην ουσία, είναι πως οι ίδιες οι γυναίκες είναι αυτές που θα πρέπει να αποτρέψουν τα εγκλήματα εις βάρος τους.

Κάποιος θα πρέπει να ενημερώσει την αστυνομία ότι δεν είναι δουλειά της να λέει στις γυναίκες τι πρέπει να κάνουν, αλλά να  εκτελεί αποτελεσματικά τα καθήκοντά της.

Πολλοί πιστεύουν πως το όλο πρόβλημα της σεξουαλικής βίας θα λυθεί αν το κράτος, οι αστυνομικές αρχές, και γενικά η κοινωνία βρουν τρόπο να προστατεύσουν τα νεαρά κορίτσια.

Τα δικαστήρια προτείνουν περισσότερη αστυνόμευση, ζητώντας αστυνομικίνες με πολιτικά να κυκλοφορούν στα εμπορικά κέντρα, στα σινεμά κλπ, και περισσότερες κάμερες σε δημόσιους χώρους.

Θα ήταν όμως οι γυναίκες πιο ασφαλείς σε μια αστυνομοκρατούμενη χώρα;

Μπορούμε πραγματικά να προστατεύσουμε τα κορίτσια από την σεξουαλική βία, όταν αυτή εμφανίζεται στη χειρότερή της μορφή ακόμη και μέσα στα ίδια τους τα σπίτια;

Ακόμη και στις περιπτώσεις που κάποιοι περαστικοί άνδρες προσπαθούν να βοηθήσουν το θύμα παρεμβαίνοντας, δεν το πετυχαίνουν.

Στο περιστατικό του λεωφορείου στο Δελχί, ο σύντροφος της κοπέλας που βιάστηκε ομαδικά ξυλοκοπήθηκε ανηλεώς, και μετά τον πέταξαν στο δρόμο.

Σε περιστατικό που έγινε στο Μουμπάι, κάποιοι περαστικοί που προσπάθησαν να βοηθήσουν το θύμα δολοφονήθηκαν!

Ποιος  λοιπόν θα προστατεύσει τους προστάτες;

Κάποιος αναγνώστης πρότεινε να μην εστιάζουμε αποκλειστικά στις γυναίκες, αλλά να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τους άνδρες, και το τι ακριβώς τους οδηγεί σε τέτοια βίαιη συμπεριφορά.

Χωρίς να δικαιολογεί την βία, ο αναγνώστης θεωρεί ότι αυτό που ωθεί τους Ινδούς σε σεξουαλικές πράξεις βίας είναι ένας συνδυασμός  καταστολής και κατάπνιξης που αισθάνονται και βιώνουν.

Μπορεί να έχει δίκιο.

Δεν έχουμε ψάξει να βρούμε το τι συμβαίνει στους άνδρες της Ινδίας, και γιατί μερικοί από αυτούς καταλήγουν σε άγρια θηρία.

Πρόκειται για ανησυχητικά ερωτήματα, που δεν έχουν εύκολες απαντήσεις.

Θα πρέπει να αρχίσουμε μια πιο εκτενή συζήτηση του όλου ζητήματος, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, στα ΜΜΕ, και μέσα στις ίδιες τις οικογένειές μας.

Της Kalpana Sharma
S.A.

The Hindu