Φαινόμενα χούντας και εμφυλίου…

Όταν οι πλέον προνομιούχοι εργαζόμενοι της χώρας κρατικοί υπάλληλοι της Βουλής απειλούν να καταλύσουν την Δημοκρατία διακόπτοντας τις εργασίες της Βουλής γιατί χάνουν επιδόματα και η κυβέρνηση υποχωρεί. Και όταν αφήνουμε τον κομματικό στρατό των Δήμων να καταλύει τη λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης το επόμενο βήμα είναι ή χούντα ή εμφύλιος.

Και επειδή η συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν επιτρέπει ούτε κομμουνιστική ούτε στρατιωτική δικτατορία, τα φαινόμενα αυτά θα οδηγήσουν σε βέβαιο εμφύλιο και σε πολύχρονη σφαγή χωρίς τέλος. 

Τα στρατόπεδα έχουν ήδη σχηματοποιηθεί και έχουν πάρει και τα κομματικά τους χρώματα... μαζί με τις αποχρώσεις τους... 
Στο ένα στρατόπεδο οι συντεχνίες των κρατικών υπαλλήλων έχοντας δουλειά και εξασφαλισμένο το αύριό τους και την σύνταξή τους θα χρησιμοποιούν τα όπλα που τους έδωσαν οι πολιτικοί και οι φορολογούμενοι. 
Στο άλλο στρατόπεδο, σε θέση μόνιμης άμυνας, οι ηλίθιοι «ιθαγενείς» του Ελλάδιστάν που σκίζουν τα ρούχα τους και χτυπιούνται στους δρόμους γιατί το κόμμα τους διατάζει να παλέψουν για να διατηρήσει ο κομματικός στρατός της Βουλής τα προνόμιά του. Και ο στρατός των Δήμων που έχει το δικαίωμα στην καθαριότητα και ας αφήνει τα σκουπίδια βουνό όποτε του γουστάρει. Αρκεί να μην βάλει χέρι στα σκουπίδια ιδιώτης. Να διατηρήσουν το δικαίωμα να φυτεύουν δέκα-δέκα ένα δένδρο και να πληρώνονται και υπερωρίες. Να δουλεύουν όσο θέλουν και όπως θέλουν. 
Γιατί το κόμμα τους υποχρεώνει να παλέψουν για να μείνει η ΔΕΗ στα χέρια του Φωτόπουλου και των καπεταναίων της ΓΕΝΟΠ που διέταξαν τον πρόεδρο της ΔΕΗ κ. Αρθούρο Ζερβό να βγει μπροστά και να φτωχύνει τους Έλληνες κατά 27% μιας και οι συντεχνίες του απαγορεύουν να μαζέψει και να νοικοκυρέψει την ΔΕΗ για να εξοικονομήσει αυτά που παίρνει από την τσέπη μας. 
Να παλέψουν για να μείνουν στα χέρια των συντεχνιών τα τρένα, τα λεωφορεία, τα λιμάνια, η ΕΥΔΑΠ και τα κρατικά εργοστάσια αμυντικού υλικού και ας πληρώνουν αυξημένα τα εισιτήρια και με τους φόρους τους τα φέσια όλων αυτών των καταχρεωμένων Οργανισμών...
Να παλέψουν, επειδή το θέλει το κόμμα, ενάντια στην αποκρατικοποίηση των «οχυρών» του κομματικού στρατού ακόμα και αν είναι άνεργοι και πιθανότατα να έβρισκαν δουλειά αν οι μπατιρημένες κρατικές επιχειρήσεις άλλαζαν χέρια.
Σημασία δεν έχει για τα κόμματα αν μέσα στην Βουλή γύρισαν τα πόδια και βάρεσαν το κεφάλι του προστάτη τους, κομματικού κατεστημένου, με απειλές ότι θα τους απαγορέψουν να κάνουν ακόμη και την δουλειά που όλοι εμείς τους έχουμε στείλει να κάνουν στην Βουλή.
Σημασία δεν έχει για τα κόμματα αν όλοι εμείς που πληρώνουμε με τα υπέρογκα δημοτικά τέλη υποφέρουμε γιατί έκλεισαν τους Δήμους οι κομματικοί υπάλληλοι που όλοι (ανεξαιρέτως) προσλήφθηκαν για να ενισχύσουν την κομματική πελατεία είτε του Δημάρχου στην επαρχία είτε του κόμματος που τον στηρίζει στους μεγάλους Δήμους.
Σημασία έχει τι μας λέει το κόμμα.
Αν το κόμμα θεωρεί ότι πρέπει να πεθάνουμε για το «Κρατικιστάν» που λέγεται Ελλάδα πρέπει να πεθάνουμε. Γιατί εμείς όλοι είμαστε απλώς μια μάζα μπροστά στο κόμμα και προορισμός μας είναι μόνο να τους ψηφίζουμε.
Και μην νομίζετε ότι ίδρωσε το αυτί κανενός επειδή στείλαμε στην Βουλή το ΛΑΟΣ, τους Ανεξάρτητους Έλληνες και την Χρυσή Αυγή.
Αυτούς τους γαμπρούς οι χαμαιλέοντες δεξιοί και αριστεροί θα τους «ξυρίσουν» πολύ πριν από τον γάμο. 
Το κύριο θέμα για το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο είναι που τελικά «κάτσει η μπίλια» των «ιθαγενών» Ελλήνων.
Γιατί υπάρχουν ακόμη πολλοί που ακούν τους γέροντες παλίμπαιδες αριστερούς να ονειρεύονται τα σοβιέτ και το κράτος δικαίου των μπολσεβίκων.
Μέχρι τότε όμως απέναντι στους «ιθαγενείς» Έλληνες ψηφοφόρους θα στέκονται οι συντεχνίες και θα τους λοιδορούν.
Γιατί αυτοί κρατάνε τα μπόσικα στην Βουλή και κάνουν τους βουλευτές να χορεύουν όποτε και όπως θέλουν αυτοί. 
Γιατί αυτοί μπορούν και κρατάνε βρώμικους και ασήμαντους τους Δήμους αλλά μάχονται για να μην χαθούν οι υπηρεσίες αυτές στον ωκεανό του καπιταλισμού. 
Γιατί αυτοί κρατάνε τα μονοπώλια και δεν τα παραδίδουν στον καπιταλισμό.
Έτσι και το κόμμα μπορεί να μιλάει για αριστερή κυβέρνηση όταν πάρει τα πράγματα στα χέρια του.
Αν όλα αυτά περάσουν τώρα στον καπιταλισμό άντε να πείσεις τους δανειστές ότι πρέπει να διώξεις τους ιδιώτες και να τα γυρίσεις στο κράτος.
Και μέχρι τότε ευτυχώς που μας έχει μείνει η τηλεόραση και ο καναπές στο σπίτι μας και έτσι με την φραπεδιά στο χέρι θα βλέπουμε τα ανίψια και τους κουμπάρους που εργάζονται στην Βουλή και στους Δήμους να καρπαζώνουν τις κυβερνήσεις και τους βουλευτές αφού όλους τους έχουν στο πολιτικό τσεπάκι τους.

Του Γιώργου Κράλογλου
Capital.gr