Ο Τσίπρας και η αναμπουμπούλα...

Ο κομμουνισμός μου αρέσει.

Ως θεωρία.

Από κει και πέρα, όπου «επιβλήθηκε» απέτυχε.

Ρωτήστε τους Βούλγαρους, του Αλβανούς, τους Ούγγρους, ακόμη και τους Κουβανούς…

 

Δυστυχώς, άλλο η θεωρία και άλλο η πράξη.

Και ο κομμουνισμός είναι πολύ ωραίος ως θεωρία.

Στη πράξη όμως χωλαίνει.

Και δεν διαφωνώ, ότι ο κομμουνισμός, ακριβώς επειδή θεωρητικά είναι μια ιδιαίτερα ανθρωπιστική ιδεολογία, ελκύει τους πιο ευαίσθητους, και τους πιο αλτρουιστές εξ ημών.

Άσχετα αν στην πορεία αυτούς τους τρώνε τα θυμαράκια, και πάντα επιβιώνουν τα «κοπρόσκυλα».

Και εν πάση περιπτώσει, όσο μεγαλώνω τόσο αντιλαμβάνομαι ότι ο κομμουνισμός είναι μια ξένη προς την ανθρώπινη φύση πολιτική, και κυρίως οικονομική φιλοσοφία.

Για αυτό και οι περισσότεροι κομμουνιστές ήταν και είναι οι νέοι.

Και ιστορικά, όσοι έμειναν κομμουνιστές μεγαλώνοντας, είναι αυτοί που το είδαν ως επάγγελμα, ή που βολεύτηκαν από τον κομμουνισμό.

Οι υπόλοιποι ή σκοτώθηκαν νωρίς, ή πρόλαβαν και την έκαναν… για αλλού.

Όπως όμως και επί εποχής δημοκρατίας της Βαϊμάρης, έτσι και σήμερα, η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν κινδυνεύει τόσο  από τον ουτοπικό μαρξισμό,  όσο από την χειροπιαστή ακροδεξιά. Δηλαδή από τον φασισμό.

Ο φασισμός, που κυριάρχησε στη Ευρώπη μέχρι και το 1945,  οπότε και ηττήθηκε στρατιωτικά, γεννήθηκε εξαιτίας της πολιτικής, κοινωνικής, και οικονομικής αποτυχίας της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Όχι εξαιτίας της σύγκρουσής του με τον κομμουνισμό.

Ο φασισμός, εν ολίγοις, είναι πάντα αποτέλεσμα της δημοκρατικής παρακμής.

Και πότε έρχεται η δημοκρατική παρακμή;

Σε περιόδους οικονομικής κρίσης, που αναπόφευκτα οδηγούν σε κοινωνική κρίση, και αργότερα σε πολιτική.

Με αποτέλεσμα η κοινοβουλευτική δημοκρατία, με την πολυφωνία της, και με την πανσπερμία απόψεων (και κομμάτων) να μην μπορεί να ανταποκριθεί.

Τα ιδεολογικά θεμέλια του φιλελευθερισμού, και της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας πάντα τρίζουν συθέμελα όταν υπάρχει κρίση που πρέπει να αντιμετωπισθεί.

Και η κρίση δεν αντιμετωπίζεται ούτε με συγκυβερνήσεις, ούτε με κομματικές συμμαχίες, ούτε με διαδηλώσεις στους δρόμους, ούτε με απεργίες, ούτε με στείρα αντιπολίτευση, με καταλήψεις, εξεγέρσεις, κλπ.

Δυστυχώς, η κρίση πάντα χρειάζεται ένα στιβαρό χέρι, που να παίρνει τις αποφάσεις, αγνοώντας τις συγκυριακές πλειοψηφίες.

Συνεπώς, και για να μην μακρηγορώ, όσο βαθαίνει η κρίση, και όσο ο Τσίπρας και οι υπόλοιποι συνοδοιπόροι του την υποθάλπουν και την τροφοδοτούν, ελπίζοντας ότι έτσι μόνο θα βγουν στον αφρό, στην ουσία σκάβουν τον λάκκο τους.

Ιστορικά, οι φασίστες πάντα κέρδιζαν το πάνω χέρι, όταν στην κοινωνία επικρατούσε το χάος.

Και όπως είπε κάποτε ο ίδιος ο Μαρξ, μεταξύ δυο ίσων δικαιωμάτων, κυριαρχεί αυτό που εκμεταλλεύεται περισσότερο την βία.

Και ποιοι είναι μάνες στην βία, όταν το αγγούρι μπει στον κώλο;

Οι ανθρωπιστές, διεθνιστές, λαθρολάγνοι, οικολόγοι, και ευαίσθητοι συριζαίοι, ή τα νταβραντισμένα μαυροντυμένα παλικάρια;

Εσείς ποιοι λέτε;

Και μην ξεγιελέστε από τους μπαχαλάκηδες που δήθεν δεν φοβούνται κανέναν…

Θυμόσαστε όταν το 1995 η αστυνομία έκανε ντου στο πολυτεχνείο, και έπιασε στη φάκα καμιά 500αριά από αυτούς;

Σαν φοβισμένα νήπια είχαν παραταχθεί, στη σειρά, και κάθονταν σούζα περιμένοντας το χειρότερο (που όμως ποτέ δεν ήρθε).

Και εν πάση περιπτώσει που ήταν οι αντίστοιχοι γενναίοι μπαχαλάκηδες όταν είχαμε πραγματικό φασισμό; Κανονική χούντα δηλαδή;

Εκεί που ήταν και όλοι οι υπόλοιποι (το 99%).

Κρυμμένοι στα σπιτάκια τους.
Και όπως είπε σήμερα στη ΝΕΤ ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, αντιχουντικός είναι αυτός που πολέμησε την χούντα ζωντανή, κι όχι όταν αυτή είχε πεθάνει.

Για αυτό, καλά θα κάνει ο Τσίπρας, και ο Κουράκης, και ο Λαφαζάνης, και όλοι αυτοί οι αλαφροίσκιωτοι να συμμαζευτούν, και να ρίξουν λίγο νερό στο κρασί τους, διότι ο λάκκος που σκάβουν δεν θα χωρέσει μέσα μόνο την ΝΔ και το Πασόκ, και τα υπόλοιπα «αστικά» κόμματα, αλλά και τους ίδιους.

Ο λάκκος θα σκεπάσει την δημοκρατία όπως τη ξέρουμε (και όπως την εκμεταλλεύονται οι γενναίοι του Σύριζα).

Ειδικά όταν πάρουν τα πάνω τους τα μαύρα φασιστικά στοιχεία, που στην αναμπουμπούλα ανδρώνονται.

Την αναμπουμπούλα που καλλιεργούν οι Τσίπρας, Πάντζα, και σία.

Strange Attractor