Το ατού του Σαμαρά!

Οι τελευταίοι μήνες ήταν σκληροί για την Ελλάδα, και πιο σκληροί για τον Σαμαρά.

Η κρίση και τα παρεπόμενά της (δόση κλπ) απαίτησαν την πλήρη προσοχή του, απαιτώντας το 100% του χρόνου του.

  

Ευτυχώς που πρόκειται περί Μέσι, και έτσι παρά τις πιέσεις και τα τζαρτζαρίσματα, μπόρεσε να ξεδιπλώσει το ταλέντο του και να τα βγάλει πέρα.

Και έτσι τώρα μπορεί, σχετικά απρόσκοπτα, να ασχοληθεί και με την εσωτερική πλευρά της διακυβέρνησης της χώρας, που μπορεί να μην βρίσκεται σε κρίση, αλλά βρίσκεται σε κατάσταση μόνιμης νεοελληνικής βυθιότητας.

Πολλοί (καλοπροαίρετοι και μη) εκμεταλλεύτηκαν την «απουσία» του πρωθυπουργού όλους αυτούς τους μήνες, και καλυπτόμενοι πίσω από αξιώματα και οφίτσια, έδειξαν να μη βρίσκονται σε φάση συγχρονισμού με τις απαιτήσεις των καιρών, αλλά και του ίδιου του Σαμαρά.

Ενός Σαμαρά, που παρ’ όλες τις σειρήνες ένθεν κακείθεν, ο λαός του έδωσε την πλειοψηφία (έστω κουτσουρεμένη) διότι αντιλήφθηκε ότι δεν πάει άλλο.

Αυτό λοιπόν το μήνυμα, μάλλον κάποιοι δεν το πήρανε, συνεχίζοντας να δρουν και να λειτουργούν, σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα από τις παλιές εποχές των παχέων αγελάδων, και της γρηγοράδας.

Έτσι ακούμε για μετακλήσεις μοντέλων από την Αμερική με έξοδα του δημοσίου, για αδράνεια στην εκτέλεση πρωθυπουργικών εντολών, για τουρισμό, για προώθηση «δικών μας» λαμόγιων σε θέσεις του κρατικού μηχανισμού, για άστοχες δηλώσεις και τοποθετήσεις σε θέματα που δεν άπτονται των συγκεκριμένων αρμοδιοτήτων αυτών που τις κάνουν, για μικροπολιτικά παζάρια και μαχαιρώματα, και άλλα τέτοια πολλά, που σε καμία περίπτωση δεν συνάδουν με τους καιρούς, αλλά ούτε και με το λιτό πνεύμα του ίδιου του Σαμαρά.

Ναι αλλά ο Σαμαράς, από όσο είμαι σε θέση να αντιληφθώ, δεν μασάει, αλλά ούτε είναι κι από εκείνους που χαρίζουν κάστανα.

Και καλά θα κάνει να αγριέψει.

Όπως καθάρισε σαν αυγά κάποιους (και κάποιες) «μεγαλοπαράγοντες» της παράταξής του, όπως εξαφάνισε από τον πολιτικό χάρτη κάποιους υπονομευτές της, μετατρέποντάς τους σε γραφικούς ομφαλοσκόπους, έτσι προβλέπω πως σύντομα θα πάρει το φραγγέλιο και θα καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία τόσο στο ενδοκυβερνητικό στρατόπεδο, όσο και στην δημόσια διοίκηση γενικότερα.

Είμαι σίγουρος πως ο πρωθυπουργός γνωρίζει πολύ καλά πως αφενός μεν οι χρονικές συγκυρίες που ανέλαβε τη χώρα είναι οι χειρότερες που θα μπορούσαν να είναι, αλλά από την άλλη γνωρίζει επίσης πολύ καλά πως αυτό ακριβώς θα είναι και το πλεονέκτημά του.

Η ευκαιρία δηλαδή να αφήσει πραγματικό έργο, και οι ιστορικοί του μέλλοντος να τον τοποθετούν δίπλα σε άλλους μεγάλους μεταρρυθμιστές της πατρίδας.

Για αυτό, και επειδή δεν έχει τίποτα να χάσει, η προτροπή μου είναι να μην δείξει έλεος, και ας πάρει η μπάλα όποιον ή όποια εκμεταλλεύεται τη θέση του για αλλότριους σκοπούς.

Η κρίση είναι το ατού του Σαμαρά.

Αλλιώς, θα μπορούσε να κυβερνά και ο καθένας.

Strange Attractor