Μια άλλη άποψη για το δικαίωμα στην οπλοφορία.

Η πρόσφατη δολοφονική επίθεση στο δημοτικό σχολείο του Connecticut αποτελεί ένα ακόμη τραγικό παράδειγμα της αποτυχημένης εμμονής στη δημιουργία αβοήθητων ζωνών, γεμάτα από ανυπεράσπιστα θύματα, στο έλεος του οποιουδήποτε τρελαμένου, που οπλισμένος μπορεί να τα δολοφονήσει όλα πριν προλάβει να  καταφτάσει η αστυνομία.

 

Είναι αηδιαστικό, το πόσο η αμερικανική κυβέρνηση μισεί το δικαίωμα των πολιτών να φέρουν όπλα, και μισεί το δικαίωμά τους στην αυτοάμυνα, μετατρέποντας τους σε άοπλα, αβοήθητα θύματα του όποιου παράφρονα θέλει να τους εξοντώσει.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ολόκληρο το διδακτικό προσωπικό του σχολείου ήταν άοπλο, κατόπιν πιέσεων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, η οποία απειλεί με φυλάκιση όλους όσοι θέλουν να ασκήσουν το δικαίωμά τους στην οπλοφορία, καθιστώντας τους  ανήμπορους να βοηθήσουν τα αθώα παιδιά που οι γονείς τους είχαν εμπιστευτεί.

Συνεπώς, η αμερικανική κυβέρνηση είναι συνένοχος στην αναίτια σφαγή των παιδιών, αφού έχει αφοπλίσει δια της βίας όλους τους δασκάλους, και όλο το προσωπικό του σχολείου, καθώς και οποιονδήποτε γονέα θέλει να επισκεφτεί τους χώρους του σχολείου.

Αυτή η ηλίθια νομοθετική απαγόρευση εγγυάται το ότι οποιοσδήποτε αποφασίσει να διαπράξει μια μαζική δολοφονία παιδιών, δεν θα συναντήσει καμιά ένοπλη αντίσταση.

Σε κάθε τέτοιου είδους επίθεση, μετράει το κάθε δευτερόλεπτο. Και οι πιο κατάλληλοι για να αντιμετωπίσουν τον δράστη είναι αυτοί που ήδη βρίσκονται στο σημείο της επίθεσης. Δηλαδή τα εν δυνάμει θύματα.

Η αστυνομία ούτε μπορεί, ούτε καταφέρνει να έρθει στο σημείο έγκαιρα, ώστε να εμποδίσει την ανεξέλεγκτη σφαγή αθώων. Σε σχέση με έναν ένοπλο πολίτη που βρίσκεται επιτόπου, η αστυνομία είναι πολύ αργή.

Κι αυτό μας λέει η απλή λογική, αφού μόνο κάποιος που ήδη βρίσκεται εκεί, και είναι οπλισμένος, έχει κάποια ελπίδα να σταματήσει την σφαγή.

Και για να μπορεί κάποιος να αποτρέψει μια τραγωδία, θα πρέπει να είναι οπλισμένος, και διατεθειμένος να επέμβει.

Οτιδήποτε λιγότερο απλά οδηγεί σε μια ακόμη τραγωδία, όπως αυτήν που ζήσαμε προχθές.

Και όμως, την τραγωδία αυτή θα την εκμεταλλευτούν και πάλι όλοι αυτοί που αντιτίθενται στην ελεύθερη οπλοφορία, και που επιδιώκουν τον αφοπλισμό του αμερικανικού λαού.

Όλα αυτά τα «φρούτα» που εμπιστεύονται μια οπλισμένη κυβέρνηση, αλλά όχι έναν οπλισμένο λαό, και που θέλουν τον απλό πολίτη άοπλο και στο έλεος του κάθε δολοφόνου, να περιμένει την καθυστερημένη επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων, που ποτέ δεν είναι εκεί όταν ξεκινάει μια επίθεση, και το μόνο που κάνει είναι να καθαρίζει τον χώρο εκ των υστέρων, ή που και που να συλλαμβάνει τον δράστη αν αυτός δεν αποφασίσει πρώτα να αυτοκτονήσει (όπως συνήθως συμβαίνει).

Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι οι δάσκαλοι και το προσωπικό του σχολείου Sandy Hook δεν μπορούσαν να εγγυηθούν την ασφάλεια των μικρών παιδιών, ούτε να τα υπερασπιστούν.

Και αυτό εξαιτίας της εμμονής των διάφορων πειραγμένων, και των κυβερνητικών συνοδοιπόρων τους,  που επιμένουν στην απαγόρευση της οπλοφορίας των πολιτών, εκτός από τους δολοφόνους, οι οποίοι ούτως ή άλλως δεν δίνουν μία για τους νόμους, και άρα είναι πάντα οπλισμένοι.

Η νομοθεσία εναντίον των όπλων δεν βοηθά τα παιδάκια εναντίον των τρελαμένων δολοφόνων.

Το μόνο που καταφέρνει είναι να αφοπλίζει τους νομοταγείς και ενάρετους πολίτες, καθιστώντας τους ανήμπορους να βοηθήσουν τα παιδιά τα οποία φροντίζουν.

Πρόκειται για μια αηδία. Και έναν ακόμη λόγο για να μη στέλνουμε τα παιδιά μας στο σχολείο.

Ποιος θέλει τα παιδιά του αβοήθητα, υπό την επίβλεψη ανίκανων να τα προστατέψουν δασκάλων, οι οποίοι αφοπλίζονται από τους νόμους του κράτους;

Θεωρητικά, κάποιος από τους δασκάλους θα μπορούσε να είναι βετεράνος του στρατού, εκπαιδευμένος να χειρίζεται όπλο, αν του ήταν διαθέσιμο.

Δυστυχώς όμως, το δικαίωμα αυτό στερείται από όλους ανεξαιρέτως τους δασκάλους, άσχετα από την όποια ικανότητά τους να βοηθήσουν τα παιδιά.

Στον κόσμο υπάρχουν περισσότεροι καλοί απ ότι κακοί.

Οι καλοί όμως θα πρέπει να έχουν την δυνατότητα να σταματούν τους κακούς, και αυτό προϋποθέτει να έχουν όπλα, ώστε να το κάνουν άμεσα, χωρίς να χρειάζεται να περιμένουν τους «επίσημα πιστοποιημένους» καλούς να επέμβουν κατόπιν εορτής.

Μέχρι να επιτραπεί στους  ενήλικες να δρουν ως ενήλικες, και να μπορούν να υπερασπίζονται τους εαυτούς τους και τα παιδάκια, αυτού του είδους οι μαζικές δολοφονίες θα επαναλαμβάνονται, και σε κάθε περίπτωση, συνένοχη θα είναι η κυβέρνηση που επιδιώκει τον αφοπλισμό των θυμάτων.

S.A.

From the Trenches