Οι εκ του παρασκηνίου που κινούν τα νήματα , άριστοι γνώστες της ιδιοσυγκρασίας μας και των αντιδράσεών μας , δεν ήταν δύσκολο ούτε να παίξουν με αυτές , ούτε να βρουν τους πρόθυμους που θα τους εξυπηρετούσαν . Η μεγαλομανία σε συνδυασμό με την ελλειπή αντίληψη και την αμετροέπεια ( κατ’ αρχήν) ότι πρέπει για την εφαρμογή των σχεδίων . Αν προσθέσουμε το καιροσκοπισμό , την ελαστική συνείδηση και την έλλειψη παιδείας και ήθους, έτοιμο το μείγμα . Και βέβαια οι φωνές . Όσο πιο δυνατές, για να καλύπτουν το κενό από την απουσία λόγου σοβαρού με αλήθειες, επιχειρήματα, προοπτική.
Ανεμομαζώματα, όμως, διαολοσκορπίσματα, όπως έλεγε και ο σοφός λαός, όταν ακόμα η ζωή του ήταν αυτή των αρχών και της εργασίας, προτού αφεθεί να εκμαυλιστεί από τον μέγα γνώστη και μαέστρο των σκοτεινών πλευρών, Α. Παπανδρέου. Ένα τέτοιο μόρφωμα ήταν θέμα χρόνου, αφού εξετέλεσε την αποστολή του, ν’ αρχίσει να διαλύεται . Και η αποσύνθεση γίνεται και αυτή με θόρυβο (ε, ως λαός διαθέτουμε και ένα ταμπεραμέντο!). Δεν θα σταθώ στις φωνές και στις υστερίες αυτών που δεν τους βγήκαν οι επιλογές τους. Δεν ενδιαφέρουν. Αλλά στο γεγονός, ότι ένας κόσμος πίστεψε τόσο εύκολα τις υστερίες, το παραμύθι των ψεύτικων υποσχέσεων ότι θα πάρει την εικονική ζωή του πίσω, την ψεύτικη, στηριγμένη στα δανεικά, ευμάρεια. Ότι θα συνεχίσει να ζει με την απουσία προοπτικής σ’ ένα κράτος που στήριζε την ύπαρξή του πάνω σε στρεβλές νοοτροπίες, αριστερές ιδεοληψίες, απουσία ονείρου, ωχαδερφισμού, κοντόφθαλμης οπτικής για το μέλλον, χαζοχαρούμενη διάθεση από άγνοια ( ή και αδιαφορία ) για τη θέση της χώρας και τους κινδύνους που αυτή φέρει, κουτοπονηριά, όσον αφορά τις υποχρεώσεις μας για τις οποίες άλλοι θα έπρεπε να φροντίσουν.
Εκμαυλισμένος λαός ανίκανους, υποκριτές εκπροσώπους θα ψηφίζει. Και όποιος μέσα από αυτούς ξεχωρίσει λέγοντας το αυτονόητο - ότι δηλαδή ο λογαριασμός πρέπει να πληρωθεί , ότι εδώ που φτάσαμε δεν πάει άλλο, ότι εμείς οι ίδιοι με τις δυνάμεις που κρύβουμε θα σηκωθούμε ( δύσκολα στην αρχή , καλύτερα με τον καιρό), αλλά θα πατήσουμε στα πόδια μας και θα προχωρήσουμε με το κεφάλι ψηλά - στην καλύτερη περίπτωση αρνούμαστε να τον πιστέψουμε, αναζητώντας αυτούς που χαϊδεύουν τ’ αυτιά μας, με μιζέρια, γκρίνια, άρνηση . Και το χειρότερο, ψάχνοντας δικαιολογίες για τα δεινά μας, αρνούμενοι να δούμε τον κύριο υπεύθυνο γι’ αυτά , μέσα στον καθρέφτη. Είναι δε τόση η παρακμή μας, που κάθε αλλαγή μας επιβάλλεται από ξένους και όχι μετά από δική μας αυτογνωσία, ή συνειδητοποίηση του κατήφορου που έχουμε πάρει…
Λοιπόν κυρίες και κύριοι, τα πράγματα είναι απλά . Η κατάσταση είναι κρίσιμη και η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι πρωτίστως ηθική. Είναι η κρίση ενός κόσμου αποπροσανατολισμένου, χρονίως εκμαυλιζόμενου, που έφυγε από τις αξίες και τις αρχές που χαρακτηρίζουν κάθε κοινωνία με αίσθηση του παρελθόντος της, της ιστορικής συνέχειας με αυτό, της προοπτικής για το μέλλον. Είναι η κρίση του κόσμου που ξέχασε τις καλές του πλευρές και έβγαλε τον κακό εαυτό του, αποθεώνοντας τη ευκολία, τη φτήνια, τη ματαιότητα. Η ζωή όμως έχει τους δικούς της κανόνες και όταν τους προσπεράσεις, φροντίζει να σε φέρει πίσω… Αυτό πάθαμε κι εμείς. Η οικονομική δυσπραγία είναι ο τρόπος που σε υποχρεώνει να κάνεις πίσω και αναγκαστικά να το πάρεις αλλιώς, γιατί θα βρεις … Ας είναι αυτή η οδυνηρή διαδικασία που αποκαλύπτει το πραγματικό μας πρόσωπο, η αρχή του τέλους του κατήφορου. Πρέπει να είναι. Δεν έχουμε την πολυτέλεια για αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι.
Diamond Angel
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου