Η αποψινή μας μουσική...

Κλασικός πλέον Φοίβος Δεληβοριάς από τον TopGunZ για απόψε...

Λευτεριά στον … ξάδελφο Σαντίκ!

Σύμφωνα με τον Ελεύθερο Τύπο, μια 15άχρονη Αφγανή δολοφονήθηκε άγρια από τον ξάδελφό της, στο βόρειο Αφγανιστάν, επειδή αρνήθηκε να τον παντρευτεί.

Το ανήλικο κορίτσι, η Γκίζα, αποκεφαλίστηκε από τον ξάδελφό της, τον Σαντίκ, στην περιοχή Χαναμπάντ της επαρχίας Κουντούζ όταν η ίδια και η οικογένειά της απέρριψαν την πρόταση γάμου που της έκανε.

 

Μήνυμα του Πρωθυπουργού

Μήνυμα αισιοδοξίας μέσω της σελίδας του στο Facebook από τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.

Σοβαρότης μηδέν...

Yπήρχε κάποτε μια αχνή ελπίδα πως μες στη θολούρα του εγχώριου πολιτικού σκηνικού, έτσι όπως το διαμόρφωσαν οι συγκυρίες, θα μπορούσε μια στοιχειωδώς υπεύθυνη πολιτική δύναμη να σώσει τα προσχήματα. Υπήρχε μια υποψία ότι το ανακάτεμα της τράπουλας από την κατάρρευση των παλιών κομματικών σχηματισμών θα έβγαζε κάτι αν όχι απαραίτητα καλό τουλάχιστον συμπαγές. Κάτι τέλος που θα έπειθε τον ταλαιπωρημένο ψηφοφόρο ότι πλέον μπορεί να απαγκιστρωθεί από το άρμα ενός δίπολου που κατάφερε να καθιερωθεί μέσα από την επί δεκαετίες συστηματική εξαπάτηση του. Τζίφος.

Το Eurogroup και το χαμένο χαμόγελο.

Aς χαμογελάσουμε. Γιατί φαίνεται ότι όλη αυτή η περίοδος με τα μνημόνια, τα μέτρα που συζητιούνται και ξανασυζητιούνται αλλά αργούν να συμφωνηθούν, τις περικοπές και όλη αυτήν την ταινία που θα μπορούσε να λέγεται «Η Ελλάδα στην εποχή των μνημονίων» μας πήρε κάτι που ήταν σήμα κατατεθέν των Ελλήνων: την αισιοδοξία και το χαμόγελο.

Που είναι οι φιλέλληνες;

Καημένη Ελλάδα!

Υπήρχε μια εποχή, στις αρχές του 19^ου αιώνα, που όλοι οι καλλιτέχνες,  οι ποιητές, και οι μεγάλοι διανοητές της Ευρώπης, από τον Chateaubriand ως τον  Byron, και από τον Delacroix ως τον  Pushkin, έσπευδαν να βοηθήσουν την Ελλάδα, συμμετέχοντας στο κίνημα των Φιλελλήνων.

Σήμερα όμως, απέχουμε πολύ από όλα αυτά.

 

Μάχιμες γυναίκες, και «γιωτάδες» άνδρες.

Στην Ελλάδα. όπου η στρατιωτική θητεία έχει γίνει πλέον 9μηνη ή 6μηνη (ούτε καν ξέρω), με κέτεριγκ, συνεχείς εξόδους, άδειες, κλπ, υπάρχουν ακόμη διάφοροι  μπούληδες «παραέλληνες» (ουκ ολίγοι), που κάνουν τα πάντα για να την αποφύγουν, όπως π.χ. τελευταία ο «κομάντο» γκόμενος εκείνης της τηλεοπτικής  μπίμπο, που αν και εκλήθη στα 45 του να υπηρετήσει για… 45 μέρες, την βγάζει στα αναρρωτήρια και στα ΚΨΜ, κοροϊδεύοντας το «σύστημα», και μαζί μ’ αυτό και όλους εμάς…

Κανονικός τσολιάς!

Που να είχαμε και πόλεμο δηλαδή!

 

Τέλος πάντων, τέτοιοι είμαστε, και καλά να πάθουμε αφού αυτή η ανοχή απέναντι στους πάσης φύσης προβληματικούς που χαρακτηρίζει την κοινωνία μας, μας έφερε εδώ που είμαστε σήμερα, να τρέχουμε χωρίς να φτάνουμε για να συμμαζέψουμε τα ασυμμάζευτα.

H ιδεολογική ηγεμονία της δεξιάς είναι κοντά

Παρότι στην Ελλάδα η αριστερά παραμένει το ιδεολογικό ιερατείο, έχουν γίνει πολύ σημαντικά βήματα και έχουν αλλάξει πολύ σημαντικά στοιχεία ώστε το ιδεολογικό ρεύμα πλέον να κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Οι αλλαγές αυτές προκλήθηκαν κυρίως από τις συνθήκες που αυτή τη στιγμή υπαγορεύουν τον ρεαλισμό.