Η διεθνής ακτινοβολία του ΣΥΡΙΖΑ…

Τα ταξίδια του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα στη Γερμανία και στις ΗΠΑ αποδεικνύουν για πολλοστή φορά τα στερεότυπα των αναχρονιστών του πολιτικού συστήματος.

Οι υπεραπλουστεύσεις κυριαρχούν.

Εμμέσως πλην σαφώς ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει τον κ. Τσίπρα, χάρη μόνο σε δυο τρεις συναντήσεις μέσου επιπέδου στο εξωτερικό, ως νέο μάγο της διεθνούς διπλωματίας που ενώπιόν του τρέμει ο Κίσιντζερ, κοντοστέκεται ο Γκένσερ και σηκώνεται από το μνήμα ο Γκρομίκο.

Η μάλλον ταπεινωτική (από πλευράς διαδικασίας) συνάντηση με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Β. Σόιμπλε παρουσιάστηκε ως «μεγάλη ευκαιρία» να αναλυθούν οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Η παγερή σιωπή του οικοδεσπότη για το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο βαφτίστηκε «επιτυχής διεύρυνση της ατζέντας».

Το αίτημα παράδοσης της «λίστας Χριστοφοράκου» παρουσιάστηκε ως τολμηρό βήμα διαφάνειας, χωρίς να ομολογείται ότι η δικογραφία της Siemens είναι πλέον ελεύθερα προσβάσιμη (με κάποια γραφειοκρατικά κωλύματα) στη γερμανική Δικαιοσύνη.

Ή χωρίς να ομολογείται ότι τα σβησμένα αρχεία, που ανέκτησε η ΕΛ.ΑΣ. από τον υπολογιστή της ιδιαιτέρας του Μ. Χριστοφοράκου και παραδόθηκαν στη Βουλή στα τέλη του 2010, περιέχουν πλούτο στοιχείων. 

Όσο για την -ήδη προβληματική- εικόνα του κ. Τσίπρα στο Βερολίνο, είναι βέβαιο ότι δεν βελτιώθηκε με τη συμμετοχή του στο μνημόσυνο της Ρόζας Λούξεμπουργκ παρέα με νοσταλγούς της Ανατολικής Γερμανίας, του Χόνεκερ, της Stasi και του Τείχους. Άραγε έχει απήχηση ή πειθώ σε κάποιον σοβαρό χριστιανοδημοκράτη ή σοσιαλδημοκράτη ή φιλελεύθερο Γερμανό πολιτικό οποιοσδήποτε ξένος επισκέπτης (όχι μόνο ο κ. Τσίπρας) βρίσκεται σε τελετή μνήμης μαζί με τα εναπομείναντα σταγονίδια της Stasi; 

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, τα πράγματα ήταν χειρότερα από πλευράς οργάνωσης και κωμικοτραγικά από πλευράς εικόνας.

Ο κ. Τσίπρας εμφανίστηκε ικανοποιημένος και μεγαλοπρεπής, συναντώντας τον βοηθό υφυπουργό Εξωτερικών Ερικ Ρούμπιν (ούτε λόγος για τον διάσημο και ανώτερο ιεραρχικά Φιλ Γκόρντον) και τον βοηθό υφυπουργό Οικονομικών Κρις Σμαρτ (μόλις 14ος στην ιεραρχία).

Άραγε υπάρχει άλλος Έλληνας αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης, από το 1950 ως το 2013, που είχε δεχτεί να πραγματοποιήσει ανάλογο ταξίδι χωρίς να συναντήσει τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ ή τον υπουργό Εξωτερικών;

Ή υπήρξε ποτέ άλλος πολιτικός αρχηγός που δεν γνώριζε ότι είναι ανούσιο να επισκέπτεσαι την Ουάσινγκτον λίγες μέρες πριν ή μετά την ορκωμοσία του προέδρου, αφού όλοι είναι υπ’ ατμόν και εκκρεμούν οι διορισμοί νέων αξιωματούχων ως το Μάιο-Ιούνιο; 

Φυσικά, όπως και με το μνημόσυνο της Ρόζας, ο κ. Τσίπρας δεν απέφυγε την αυτοπεριθωριοποίηση, εντάσσοντας στο πρόγραμμά του συνάντηση με το κίνημα Occupy Wall Street!

Δεν αμφιβάλλει κανείς για τα αρχικά κίνητρα (έπειτα από λίγες μέρες άλλαξαν) του κινήματος ούτε για τη σκληρότητα των πολυεθνικών.

Γνωρίζει όμως ο κ. Τσίπρας αν το Occupy Wall Street, πέραν της προπέρσινης δημοσιότητας, έχει την παραμικρή επιρροή ακόμα και στην έξω αριστερή πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος ή σε όποιον φορέα μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά ή συμβολικά την Ελλάδα;

Αλέξανδρος Τάρκας

Δημοκρατία