Και όμως, είναι αυτό που νομίζεις αγάπη μου!

Γιατί χοροπηδάνε στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ-Βίλα Αμαλίας, όταν τους λέω ότι οι τρομοκράτες αυτοπροσδιορίζονται ως επαναστατική Αριστερά και είναι επαναστατική Αριστερά; Μα γιατί είναι αλήθεια.

 

Το αντάρτικο πόλεων στην Ελλάδα δεν προέρχεται από παρθενογένεση.

Έχει μια ιστορία που μετρά ήδη σχεδόν τέσσερις δεκαετίες.

Δεν με ενδιαφέρει τι λένε οι άλλοι ότι είναι αυτοί οι άνθρωποι.

Εξετάζω τι λένε οι ίδιοι ότι είναι, τι γράφουν στις προκηρύξεις και στα άλλα κείμενά τους και τι «λένε» οι πράξεις τους.

Διότι συνήθως το «δεν είναι αυτό που νομίζεις, αγάπη μου» δεν ισχύει. Ισχύει ό,τι βλέπουν τα μάτια σου. 

Στη μικρή ιστορία της εγχώριας τρομοκρατίας έχουν εξαρθρωθεί οργανώσεις, έχουν υπάρξει δεκάδες συλλήψεις και καταδίκες, ανακαλύφθηκαν γιάφκες κι έχουν δημοσιευθεί προκηρύξεις επί προκηρύξεων, επιστολές, έχουν κατασχεθεί βιβλία που διάβαζαν οι κατηγορούμενοι, σημαίες, σύμβολα. 

Θα σας αποκαλύψω λοιπόν ένα τρομερό μυστικό που θα σοκάρει όλες τις «παρθένες» της Αριστεράς του «φουαγκρά» του ΣΥΡΙΖΑ και τους εφαψίες της «βίας στη βία της εξουσίας», που κατοικοεδρεύουν σε μερικές συνιστώσες: Ο Δημήτρης Κουφοντίνας και οι σύντροφοί του πάσης απόχρωσης, ανεξαρτήτως διαφορών μεταξύ τους, ως τους σημερινούς με τα καλάσνικοφ, δεν έχουν ως βασική επιρροή τον Γιάγκο Πεσμαζόγλου, την ιαπωνική ανθοτεχνία, και το ζεν. 

Θεωρούν εαυτούς γνήσιους αριστερούς επαναστάτες, αμφισβητούν το μονοπώλιο του δημοκρατικού κράτους στη βία, δεν το θεωρούν καν δημοκρατικό και επιδιώκουν με τα όπλα την ανατροπή του κοινωνικού καθεστώτος.

Θεωρούν τον ΣΥΡΙΖΑ και τους λοιπούς καθεστωτικούς αριστερούς χλεχλέδες (ε, σ΄αυτό δεν έχουν και πολύ άδικο) κι ότι αυτοί είναι οι γνήσιοι επαναστάτες. 

Στην ήδη μακρά της δράση, αυτή η επαναστατική Αριστερά με κύριο μέσο την τρομοκρατία, που από την εποχή του Νετσάγεφ και πιο πριν ακόμη είναι γι’ αυτούς μέσο αγώνα, μέσο για την επικράτηση των μειοψηφικών απόψεών τους, ποιον είχε στόχο; 

Μομφεράτος, Αθανασιάδης, Παύλος Μπακογιάννης, εισαγγελείς, επιχειρηματίες, αστυνομικοί.

Σας λένε κάτι, σύντροφοι;

Στόχος λοιπόν ήταν πάντοτε ο αστικός κόσμος και οι θεσμοί του, η Κεντροδεξιά.

Όποτε συνελήφθησαν κι αποκαλύφθηκαν πρόσωπα κι οργανώσεις, όλοι μα όλοι είχαν ποικίλες προελεύσεις, απ’ όλες τις πολιτικές παραφυάδες της νόμιμης Αριστεράς και τον «αντιεξουσιαστικό χώρο, στον οποίο όμως και πάλι είχαν καταλήξει ανικανοποίητοι κι ανυπόμονοι μετά από ξεκίνημα από νόμιμα πολιτικά κόμματα της Αριστεράς. 

Αυτή είναι η απλή αλήθεια, που κάνει τους Σκουρλέτηδες να στραβώνουν το στόμα τους και να μουγκρίζουν ύβρεις και συκοφαντίες.

Η αλήθεια πάντα τσούζει, όταν πέφτει σαν οινόπνευμα στην πληγή.

Διότι, κατά τις ψευτοπροοδευτικές και φασιστοειδείς αντιλήψεις της Κουμουνδούρου και των ψιλογκεμπελίσκων εκπροσώπων της, όταν οι τρομοκράτες είναι ασύλληπτοι, είναι «παρακρατικοί προβοκάτορες» της Δεξιάς, κι όταν συλλαμβάνονται είναι «αδικημένοι αγωνιστές», ή απλώς δεν τους είδαν, δεν τους ξέρουν και αρνούνται ακόμη και τον αυτοπροσδιορισμό τους ως αριστερούς. 

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ/Βίλα Αμαλίας είχε μείνει απλώς στην καταδίκη της επίθεσης στα γραφεία της Ν.Δ., χωρίς ουρές κι αμφισημίες, θα μπορούσε κανείς να πει «νερό κι αλάτι» και να ξεχάσει όλη την επί χρόνια φαιδρή κι αντιδημοκρατική αβάντα τους σε βίλες, κουκουλοφόρους και στα «απαραίτητα ποσοστά βίας» ή το κατάπτυστο ημερολόγιο της ντροπής για τα «Δεκεμβριανά», που εξέμεσε στον δημόσιο βίο η «Αυγή».

Δεν έμειναν όμως στην καταδίκη.

Δεν μπορούσαν.

Τους στένευε στις μασχάλες.

Παράλληλα ξαμολύθηκαν διάφορα στελέχια και βουλευτές να σπείρουν ύβρεις και συκοφαντίες, θεωρίες συνωμοσίας, ενώ βέβαια κάθε τόσο παραμένουν αλώβητοι τόσοι και τόσοι δικοί τους, που υπερασπίζονται τη βία και την ανομία. 

Ως πότε οι «συνιστώσες» και η πολυφωνία, το εξαρχειώτικο σκορποχώρι θα είναι άλλοθι;

Ως πότε ο κ. Τσίπρας, πού και πού, θα κάνει τάχατες «αστικές» μετριοπαθείς δηλώσεις κι από πίσω θα τις αμολάνε τις «αντιεξουσιαστικές» κορόνες οι Κροπότκιν των καφέ και των παραθύρων και μετά θα συνωμοσιολογούν κι από πάνω με συκοφαντίες κατά της Κεντροδεξιάς, προσβάλλοντας και την αντίληψη του μέσου πολίτη; 

Αν ο κ. Τσίπρας επιθυμεί να σοβαρευτεί και να διεκδικήσει το ενδεχόμενο να τον πάρουν κι οι Έλληνες στα σοβαρά, ας διευθετήσει τα του οίκου του, μαζεύοντας τους συκοφάντες, τους υβριστές της Κεντροδεξιάς κι όσους κρυφοκοιτάζουν πάνω από τη μεσοτοιχία τους με την τρομοκρατία της επαναστατικής Αριστεράς.

Όταν πέφτουν σφαίρες, δεν υπάρχουν «ναι μεν αλλά…».

Καλά τα άνθη στη Ρόζα Λούξεμπουργκ, δουλευτείτε μεταξύ σας, δεν μου πέφτει λόγος. 

Απέναντι στη βία, όμως, η στάση μπορεί να είναι μόνο μία: Μπετόν αρμέ, κι ας πληγωθεί ο «σούπερμαν» Διαμαντόπουλος.

Φαήλος Κρανιδιώτης

Δημοκρατία