Χρειάζεται ο συνδικαλισμός;

Ο συνδικαλισμός μπορεί να φθίνει στην Ελλάδα, και να μην έχει το γόητρο και την ισχύ που είχε κάποτε, αλλά αλλού πεθαίνει. Κυριολεκτικά….

 

Πιο συγκεκριμένα, στην Αμερική, η οποία γνώρισε (ειδικά στις αρχές του προηγούμενου αιώνα) ισχυρότατα συνδικάτα, με τέτοια ισχύ που μπορούσαν να ανεβοκατεβάζουν πολιτικούς, και να παραλύουν βιομηχανίες, το συνδικαλιστικό κίνημα ψυχορραγεί.

Η συμμετοχή των Αμερικανών εργαζομένων σε συνδικαλιστικές οργανώσεις και σωματεία βρίσκεται σε ιστορικό χαμηλό για τα τελευταία 97 χρόνια!

Μόλις το 11.3% των εργαζομένων εκπροσωπούνται συνδικαλιστικά.

Και μπορεί ο περισσότερος κόσμος να μην ενδιαφέρεται για αυτή την κατάντια, αφού ούτως ή άλλως δεν συνδικαλίζεται, αλλά σύμφωνα με το περιοδικό ΤΙΜΕ, η νοοτροπία αυτή είναι λάθος προκαλεί γενικότερο κακό.

Κι αυτό όχι επειδή τα διάφορα συνδικάτα αυξάνουν τα ημερομίσθια των μελών τους, αλλά επειδή αυξάνουν και αυτά των υπολοίπων εργαζομένων, δημιουργώντας ένα «υψηλότερο μέσο εισόδημα».

Η παρουσία των συνδικάτων δημιουργεί έναν «αγώνα δρόμου» των ημερομισθίων προς την κορυφή, λέει το περιοδικό.

Οι περισσότεροι όμως Αμερικανοί δεν το βλέπουν έτσι.

Αντιθέτως, θεωρούν πως τα συνδικάτα απλά εξυπηρετούν κάποια συγκεκριμένα συμφέροντα συντεχνιών,  και τα προνόμια των μελών τους και μόνο, που στο φινάλε τα πληρώνουν οι φορολογούμενοι.

Σύμφωνα όμως με το ΤΙΜΕ, αν οι οργανωμένοι σε συνδικάτα εργαζόμενοι απολαμβάνουν υψηλότερα ημερομίσθια, αυτό σημαίνει πως δεν εξαρτώνται τόσο από το κράτος για επιδοτήσεις κλπ.

Άρα ο συνδικαλισμός κάνει καλό σε όλους, συμπεραίνει.

Και καταλήγει ότι η εξασθένηση του συνδικαλιστικού κινήματος βλάπτει τους πάντες, ενώ η αναζωογόνησή του προσφέρει ευκαιρίες σε όλους ανεξαιρέτως….

S.A.

Time