Τι προτείνω στον Αλέξη....

Όταν το άκουσα, γέλασα…

Νόμισα ότι πρόκειται για καλαμπούρι, αφού είχα σε κάποια υπόληψη τα «σοβαρά» αμερικανικά think tanks.

 

Τελικά έπεσα έξω.

Η είδηση ισχύει, και την αντιγράφω verbatim από το Βήμα:

«Για τις οικονομικές προκλήσεις του μέλλοντος, τις προοπτικές της Ελλάδας και τις πολιτικές που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα μας και η Ευρώπη για την αντιμετώπιση της κρίσης, θα μιλήσει στις 22 Ιανουαρίου στο Brookings Institute στη Νέα Υόρκη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του αμερικανικού Ινστιτούτου».

Τώρα ποιος κοροϊδεύει ποιον θα σας γελάσω.

Ο Τσίπρας τους υπεύθυνους του ινστιτούτου, ή αυτοί τον Τσίπρα;

Μήπως τελικά ο Αλέξης τους έπιασε Κώτσους;

Μήπως όντως πρόκειται για «αμερικανάκια»;

Θα μου πείτε, εδώ διδάσκει στο Harvard ο έτσι! Στον Αλέξη θα κολλήσουμε;

Όπως και να’ χει, και επειδή δεν τα πάει καλά ο Αλέξης με τα αγγλικά, θα του δώσω κάποιες συμβουλές, και αν θέλει ας με ακούσει, διότι αλλιώς θα χρειάζεται μεταφραστή δίπλα του, και κάτι τέτοιο δεν λέει για την εικόνα ενός διεθνούς statesman όπως την φιλοτεχνούν κάποιοι πειραγμένοι συμπατριώτες μας.

Του προτείνω λοιπόν, να κάνει αυτό που έκαναν ανέκαθεν όλοι οι Έλληνες που δεν γνωρίζουν καλά αγγλικά, αλλά που αναγκάζονται να δραστηριοποιηθούν στας ΗΠΑ: Να μιλήσει δηλαδή στο ινστιτούτο, στα … χαμπουργκεράδικα.

Δεν είναι δα και δύσκολο.

Με λίγη εξάσκηση (θα βοηθήσει και η Δούρου), ίσως να τα καταφέρει.

Εξάλλου, θα έχει έτσι την ευκαιρία να μείνει κι αυτός στην ιστορία, όπως ο παλιός οικονομολόγος και ένα φεγγάρι πρωθυπουργός Ζολώτας, ο οποίος κατέπληξε τους πάντες παρουσιάζοντας μια ολόκληρη βαρυσήμαντη ομιλία του στα αγγλικά, με όλες τις λέξεις όμως να είναι ελληνικές!

Ο Αλέξης μπορεί να κάνει κάτι παρόμοιο, με τα χαμπουργκεράδικα.

Του δίνω λοιπόν  ένα μικρό δείγμα, έτσι για μπούσουλα, ίσα ίσα για να μπει στο νόημα, και αν θέλει ας με ακούσει.

Αν ήμουν εγώ στη θέση του Αλέξη, ιδού πως θα απευθυνόμουν στο εκλεκτό ακροατήριο του Brookings Institute:

Μαντάμες εντ μεσιέδες, χαλό και γεια χαραντάν.

Γκρίτινγκς φρομ δε Γκρις εντ δε γκρικ πίπλς.

Ι εμ βέρυ χάπυ του μπι χίαρ μπαι γιουρ σάιντ.

Στην πατρίδα κάνει φάκεν κρύο και έχουν φροζιάσει τα πάντα. Δεν υπάρχει τάληρο για το χίτι. Οι στόβες ανάβουν μόνο με στίκια και πλάνκες.

Και έχουμε και το γκουβέρνο του Σαμαρά που ανέβασε το πράις του όιλ και της γκαζολίνης, με αποτέλεσμα να έχουμε φροζιάσει όλοι τουγκέδερ μαζί.

Οι μπάνκες στη πατρίδα είναι στα ντάουν τους, και δεν έχει λόνια, αλλά ούτε και κρέντιτ για τους μπίζνες μεν, ενώ το ανεμπλόιμεντ είναι γκαραντί να ανέβει κι άλλο.

Τα μάρκετ δεν μουβάρουν, τσέκια δεν αλλάζουν χέρια, και οι μαρκέτες σε λίγο θα μείνουν με τα σέλφια αδειανά.

Τα μίτια στο μπουτσεράδικο δεν μπορούμε να τα πλησιάσουμε, ούτε και τα στέκια. Την βγάζουμε με μπινς και με φακές.

Ο κόσμος δεν κουνάει ούτε τα κάρρα του, ούτε τα τζίπια του, αφού η γκαζολίνη είναι στο σκάι, χώρια που τα μισά γκαζολινάδικα κάνανε κλόουζ.

Αλλά και να τα κουνούσε δηλαδή, τα εξπρέσγουει δεν ρολάρουν, αφού κάηκαν όλα τα σετοφλάιτς και δεν υπάρχει τσάι για να τα κάνουν φιξ οι γκάβερμεντ ελεκτρίσιανς.

Γενικά πάμε γκαντέμ χάλια, και έχουμε και τους Τζέρμανς μπόσηδες πάνω στα κεφάλια μας.

Για αυτό θα κάνω εγώ ένα ρεβολούσιον αλά Τσε Παπάρα, και ίσως στο τέλος φιξαριστούν όλα.

Venceremos λοιπόν compadres, και  Hasta na Pane…. σύντροφοι.

Strange Attractor