Τι θέλει να πει η ποιήτρια;

Κάποτε, ο αλήστου μνήμης σούπερ υπουργός του Μητσοτάκη Σωτήρης Κούβελας, αυτός με την λευκή τούφα σαν κουνάβι, τα είχε βάλει με τους ποιητές.

Και (δικαίως) έπεσαν να τον φάνε σχεδόν όλοι…

 

Τι είχε πει;

Ότι οι ποιητές είναι λαπάδες.

Και βεβαίως είχε άδικο.

Σήμερα, λέω να τα βάλω κι εγώ όχι με τους ποιητές, που γενικά τους θαυμάζω, αλλά με μια συγκεκριμένη ποιήτρια.

Την πολυβραβευμένη Κική Δημουλά, που έκανε κάποιες περίεργες δηλώσεις στην εφημερίδα Herald Tribune, με αφορμή την έκδοση των ποιημάτων της στα αγγλικά από το πανεπιστήμιο Yale.

Στις δηλώσεις της αυτές, η 81χρονη ποιήτρια παρεκτρέπεται (επιεικώς).

Αναφερόμενη στην κρίσιμη οικονομικά κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, δηλώνει πως «τα πράγματα μπορούν να γίνουν χειρότερα κι απ’ ότι ήταν την περίοδο της Χούντας. Επί Χούντας υπήρχε αυστηρή επιτήρηση και διώκονταν οι αριστεροί. Σήμερα διώκονται όλοι…»!

Και συνεχίζει λέγοντας πως «Έχω υποστεί μειώσεις στη σύνταξη μου όπως το σύνολο των Ελλήνων συνταξιούχων. Εκατό άνθρωποι έκαναν κατάχρηση εξουσίας, και τώρα πληρώνουμε όλοι».

Η πικρία της είναι κατανοητή.

Όπως κατανοητή είναι και η διαπίστωσή της ότι την κρίση την πληρώνει αθώος κόσμος, ενώ υπεύθυνοι για αυτήν είναι σχετικά λίγοι.

Βέβαια, δεν χρειάζεται να αναλύσουμε το πώς και το γιατί η παγκόσμια κρίση χρέους είναι αυτή που πήρε μπάλα και την Ελλάδα, και ως εκ τούτου είτε φταίγανε λίγοι, είτε πολλοί, ήταν φυσικό κι επόμενο η καταχρεωμένη Ελλαδίτσα, αυτή που ζούσε με δανεικά κι αγύριστα, να έρθει μια μέρα αντιμέτωπη με την … λυπητερή.

Αυτά όλα δεν είναι το θέμα του παρόντος σημειώματος, αν και η ποιήτρια θα έπρεπε να τα γνωρίζει καλύτερα από εμένα, καθώς είχε διατελέσει τραπεζικός υπάλληλος επί δεκαετίες, και όλο και κάτι περισσότερο από εμένα θα γνωρίζει.

Χώρια που και ως διανοούμενη, θα έπρεπε να τα έχει καταγγείλει προ πολλού, και όχι τώρα που της μειώθηκε η σύνταξη.

Το θέμα είναι αυτό που είπε η ποιήτρια, και που έχει σχέση με αυτά που έχω βαρεθεί να ακούω εδώ και αρκετό καιρό: Ότι ούτε λίγο ούτε πολύ, έχουμε ένα είδος χούντας!

Να πω ότι είναι μικρή στην ηλικία και δεν πρόλαβε την χούντα, και άρα έχει ελλιπή πληροφόρηση … θα είναι ψέμα.

Το πιο πιθανό είναι, όπως κάποτε κι ο Χριστόδουλος, η κα Δημουλά να ήταν απασχολημένη με την μελέτη και την ποίηση, και να μην είχε πάρει χαμπάρι τι γίνονταν στην χώρα επί χούντας.

Αλλιώς δεν εξηγείται αυτό που είπε ότι στην χούντα είχαμε απλά μια «αυξημένη επιτήρηση», και πως «διώκονταν μόνο οι αριστεροί, ενώ τώρα διώκονται όλοι».

Να της θυμίσω λοιπόν, αν δεν θυμάται η ίδια, ότι επί χούντας είχαμε ΧΟΥΝΤΑ! Κανονική.

Ή αλλιώς στρατιωτική δικτατορία.

Με όλα τα παρεπόμενά της…

Στρατιωτικό νόμο, στρατοδικεία, εμβατήρια, λογοκρισία, άρματα μάχης, αναστολή άρθρων του συντάγματος, αστυνομοκρατία, αυθαίρετες συλλήψεις, εκτοπίσεις, σφαλιάρες, βασανιστήρια, και άλλα τέτοια πολλά…

Σήμερα έχουμε μια ιδιαίτερα σοβαρή οικονομική κρίση.

Αλλά δεν έχουμε ούτε χούντα, ούτε κατοχή.

Βέβαια, ποιητική αδεία μπορούμε να πούμε πολλά.

Αλλά στην πράξη, όπως και να το κάνουμε, χούντα δεν έχουμε.

Απόδειξη, ότι γράφω αυτά που γράφω ελεύθερα, και ότι η κα Δημουλά λέει αυτά που λέει δημόσια, χωρίς να μας  επισκεφτεί κάποιο κλιμάκιο της ασφάλειας τα ξημερώματα…

Επίσης να θυμίσω στην κα Δημουλά, ότι πέραν της αυξημένης επιτήρησης, επί χούντας «όλα τά ’σκιαζε η φοβέρα», όπως έλεγε κάποιος άλλος ποιητής κάποτε.

Και δεν ήταν μόνο οι αριστεροί, αυτοί που διώκονταν, και οι οποίοι εκείνα τα χρόνια ήταν «μαθημένοι στα χιόνια», αφού ως γνήσιοι αριστεροί (και όχι γιαλαντζί σαν τους σημερινούς του Σύριζα) τις διώξεις τις γνώριζαν καλά, πολύ πριν τις αρχίσουν οι χουντικοί συνταγματάρχες και τα μαντρόσκυλά τους.

Επί χούντας λοιπόν διώκονταν όλοι ανεξαιρέτως, εκτός κι αν ήταν παντελώς αδιάφοροι, ή παντελώς απολιτίκ, και άρα μη Έλληνες, αν πάρουμε στα σοβαρά την Αριστοτέλεια φιλοσοφία.

Προσωπικά έχω το παράδειγμα του μπαμπά μου, που αν και μη αριστερός τραβιόταν κάθε τόσο στα τμήματα «δι’ υπόθεσίν» του, την μια επειδή μίλησε θετικά για τον Παπανδρέου (τον παππού) στο καφενείο, την άλλη επειδή βρήκαν οι χωροφύλακες (σε άνευ εντάλματος είσοδο και έρευνα στο σπίτι), βιβλία του Μενέλαου Λουντέμη!

Και βέβαια, η κάθε επίσκεψη στο οικείο τμήμα, συνοδεύονταν και από εθνοπρεπείς σφαλιάρες.

Επίσης, ένας αδελφός του μπαμπά μου, κεντρώος ως τα μπούνια, απολύθηκε από την εργασία του επειδή η ιδεολογία του δεν ταίριαζε στην «επανάσταση». Δάσκαλος ήταν. Δημόσιος υπάλληλος.

Έναν άλλο πάλι συγγενή, ξάδελφο της μαμάς μου, (καθόλου αριστερό) αλλά προφανώς αφελή, τον έστειλαν εξορία σε νησί(!), επειδή κι αυτός στο καφενείο του χωριού του εξέφρασε άποψη κατά της λογοκρισίας, και κατά της στρατοκρατίας!

Τόσο καλά δηλαδή περνούσαν οι μη αριστεροί επί χούντας.

Για να μην αναφερθώ στους Μουστακλή, Παναγούλη, και άλλους πολλούς ανώνυμους και καθόλου αριστερούς δημοκράτες συμπατριώτες μας που γεύτηκαν την «επιτήρηση» της χούντας στο πετσί τους.

Αν η κα Δημουλά  δεν έχει προσωπικά παραδείγματα, της συνιστώ να διαβάσει κανένα βιβλίο. Κυκλοφορούν πολλά, εδώ και χρόνια.

Γι αυτό, όσο και να υποφέρουμε σήμερα από την οικονομική ανέχεια, καλό θα ήταν να μην χάνουμε το μέτρο, και να μην ξεφεύγουμε σε επικίνδυνες ατραπούς, που αποτελούν βούτυρο στο ψωμί των άκρων.

Ειδικά  αν (σαν την ποιήτρια) είμαστε και κάποιας ηλικίας, και άρα δεν δικαιολογούμαστε να υπερβάλλουμε σε τέτοια σοβαρά ζητήματα…

Διότι, η προφανώς κάθε άλλο παρά αριστερή ποιήτρια, τι πετυχαίνει με αυτές της τις δηλώσεις;

Να δώσει τροφή στην Δούρου, στον Κουράκη, στον Σκουρλέτη,  και σε άλλους «αριστερούς» σωτήρες, σαν κι αυτούς που καταγγέλλουν καθημερινά την κυβέρνηση για χουντισμό και καταπίεση να πουν: «Ορίστε, είδατε που έχουμε χούντα; Το λέει και η Δημουλά. Αφήστε μας λοιπόν εμάς να σας σώσουμε».

Για να μην πω τι μήνυμα, τι κατεύθυνση, και τι εύσημα δίνει στα άλλα τα λεβεντόπαιδα, αυτά της Χρυσής Αυγής … που μόνο να μας επιτηρήσουν δεν θέλουν!

Για αυτό, ακόμη κι αν είμαστε  ποιητές, καλύτερα θα ήταν  να μασάμε παρά να μιλάμε…

Strange Attractor