Κάποιος να ψιθυρίσει μερικά λογάκια στον κόκκινο Αλέξη…

Ως ένα βαθμό, θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου αριστερό.

Ειδικά την περίοδο που ήμουν πιο νέος και πιο … αθώος.

 

Μάλιστα, θα μπορούσα να αυτοχαρακτηριστώ πιο αριστερός και από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, αφού εγώ τουλάχιστον  έκατσα και διάβασα πρώιμο και ύστερο Μαρξ, τα άπαντα του Λένιν, και άλλα πολλά παρεμφερή, ενώ εντρύφησα στην Ρόζα Λούξεμπουργκ, στον Τρότσκι, στον Γκράμσι, ακόμη και στη σχολή της Φρανκφούρτης, και σε άλλα  παρόμοια ων ούκ έστιν αριθμός.

Και μάλιστα, μέσα στον νεανικό μου ενθουσιασμό τα πίστεψα….  όπως άλλωστε και πολύς κόσμος. Ακραίο ιστορικό παράδειγμα ο Μουσολίνι, που ξεκίνησε κομμουνιστής και όλοι γνωρίζουμε που κατέληξε.

Βέβαια εγώ δεν πρωτοστάτησα σε καταλήψεις, ούτε σε πορείες και διαδηλώσεις, ούτε έριξα μολότοφ, οπότε για τα δεδομένα του Αλέξη, ίσως να μην είμαι πούρος….

Ναι αλλά στην πορεία μεγάλωνα, και οι εξελίξεις έτρεχαν.

Τόσο σε προσωπικό, όσο και σε γενικότερο πολιτικό, οικονομικό, και κοινωνικό επίπεδο.

Και επειδή δεν θέλω να πιστεύω ότι είμαι χαζός, άλλαζα κι εγώ μαζί με το ιστορικό «περιβάλλον».

Καλές είναι οι μαρξιστικές απόψεις, ο ιδεολογικός ρομαντισμός, τα όνειρα για ντου σε Βαστίλλες και χειμερινά ανάκτορα, όσο είσαι νέος, σε ταίζουν κάποιοι άλλοι, δεν έχεις γραμμάτια, δάνεια και υποχρεώσεις, και εσύ χαλαρώνεις στις καφετέριες και στα μπαράκια ονειρευόμενος επαναστάσεις που όμως ποτέ δεν έρχονται.

Και που όποτε έρχονται απλά καταλήγουν σε καταστάσεις πολύ πιο αντιδραστικές από αυτές που ήθελαν να ανατρέψουν. Λίγη παγκόσμια ιστορία να διάβαζε ο Αλέξης, και ίσως να συμφωνούσε μαζί μου.

Παράλληλα, δεν ξέρω αν το κατάλαβε ο Αλέξης, αλλά ακόμη και χώρες που εφάρμοσαν το ιδεολογικό του όνειρο (ΕΣΣΔ, κλπ) κατέρρευσαν από μόνες τους.

Το πώς και το γιατί δεν έχει σημασία, σημασία έχει ότι το «όνειρο» αποδείχτηκε εφιάλτης.

Για αυτό και καταλαβαίνω απόλυτα τους αναχρονιστικούς σκληροπυρηνικούς του ΚΚΕ, αλλά και τους ρομαντικούς λάτρεις της Κούβας.

Έτσι έμαθαν, έτσι συνεχίζουν, αρνούμενοι να δουν την πραγματικότητα κατάματα.

Και εν πάση περιπτώσει, η ιστορία μπορεί όντως να είναι με την πλευρά της αριστεράς, σε ένα πολύ μακροπρόθεσμο επίπεδο…

Προς το παρόν όμως, η πραγματικότητα είναι άλλη. Και είναι σκληρή.

Και απαιτεί ρεαλιστικές τοποθετήσεις, και όχι εφορμήσεις εναντίον ανεμόμυλων, από τενεκεδένιους ιππείς, με σαθρά πολεμοφόδια.

Δεν ξέρω αν του το ψιθύρισε κανένας του Αλέξη, αλλά ο ουτοπικός διεθνισμός πάει περίπατο, κι αυτό το καταλαβαίνει κανείς με τόσο με όλα τα νέα κράτη που συστάθηκαν από το 1990 και εντεύθεν, όσο κα με τις σημερινές τριβές εντός της ΕΕ, που στην ουσία αποτελούν εθνικιστικές εξάρσεις και συμφεροντολογικές προσεγγίσεις του κάθε κράτους μέλους χωριστά.

Να μιλήσουμε για την παραβατικότητα και την εγκληματικότητα, που με νύχια και με δόντια στηρίζει ο Αλέξης και οι συν αυτώ;

Να μιλήσουμε για την μάστιγα της λαθρομετανάστευσης που απειλεί αλλά και που πραγματοποιεί την πλήρη αποσύνθεση της χώρας μας όπως την ξέραμε τόσους αιώνες; Ακόμη και ο ίδιος ο Μαρξ την θεωρούσε μάστιγα για το προλεταριάτο, και είχε εκφραστεί δυσμενώς για αυτήν.

Για ποιο πράγμα να πρωτομιλήσουμε;

Ότι και να πιάσουμε, οι θέσεις των συνιστωσών είναι αντίθετες στην κοινή λογική.

Και εν πάση περιπτώσει, άντε ο Αλέξης δεν ωρίμασε και παραμένει ένας αιώνιος έφηβος, που ζει συνεχώς σε καταλήψεις,

Κανένας άλλος σοβαρός δεν υπάρχει στο κόμμα του;

Που να τα βάλει κάτω και να αντιληφτεί ότι όλα όσα πρεσβεύουν είναι σαχλαμάρες για τον απλό άνθρωπο, και για τον οικογενειάρχη;

Δυστυχώς, απ ότι φαίνεται, οι δημοσκοπήσεις που εξαιτίας της κρίσης έφεραν τον Σύριζα από το 3% στο 30%, έχουν αλλοιώσει την κριτική ικανότητα των στελεχών του.

Που λανθασμένα πιστεύουν ότι αυτά τα ποσοστά τους τα δίνουν κάποιοι αλλοπαρμένοι ομοϊδεάτες τους, και λάτρεις του κοινωνικού χάους.

Όχι, δεν είναι έτσι.

Τους τα δίνουν κάποιοι τρομαγμένοι και ζαλισμένοι  άνεργοι, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, και λοιποί μικροαστοί, που θεωρούν ότι για να αλλάξει η παρούσα κατάσταση του μνημονίου και της ανέχειας χρειάζεται μια αντίθετη φωνή.

Ναι αλλά η φωνή αυτή, που συγκυριακά έλαχε να είναι ο Σύριζα, καμία μα καμία σχέση δεν έχει με αυτά που θέλουν ή νομίζουν πως θέλουν οι μικροαστοί που του δίνουν δημοσκοπικά φτερά.

Μιλάω με πολλούς φίλους και συναδέλφους, οι οποίοι ζαλισμένοι από την κρίση πριμοδότησαν με την ψήφο τους τον Αλέξη και τον Πάντζα.

Δυστυχώς, αποδεικνύεται ότι αγνοούν βασικά πράγματα από αυτά που εξήγγειλε κατά καιρούς, και που πρεσβεύει το κόμμα αυτό που «στηρίζουν».

Και που όταν τα ακούν, δεν τα πιστεύουν…

Αγνοούν φερ ειπείν την έκκληση που είχε κάνει προεκλογικά ο Τσίπρας,  για να έρθουν στην Ελλάδα οι πρόσφυγες της Συρίας.

Αγνοούν την ανοιχτή πρόσκληση για να έρθουν και οι οικογένειες των ήδη ευρισκομένων εδώ λαθρομεταναστών.

Αγνοούν την δραχμολαγνεία του Δραχμαζάνη, που θέλοντας να πλειοδοτήσει σε παπαριές, είχε πει ότι αν βγει ο Σύριζα, εκτός από 100.000 νέους δημοσίους υπαλλήλους, θα προσλάβει στο δημόσιο και όλους τους απολυμένους του ιδιωτικού τομέα.

Αγνοούν τις απειλές που εκτοξεύουν συστηματικά  τα στελέχη του Σύριζα εναντίον των όποιων τυχόν επενδυτών.

Αγνοούν τα φληναφήματα του βουλευτή Καραγιαννίδη για μολότοφ και λοστάρια που βρίσκονται  σε κάθε ελληνικό σπίτι.

Αγνοούν, εν ολίγοις πάρα πολλά, επειδή δεν έχουν τον χρόνο και την πολυτέλεια να παρακολουθούν καθημερινά τις διολισθήσεις αυτού του συρφετού που θέλει να μας κυβερνήσει.

Τον βλέπουν απλά σαν έναν αντίθετο πόλο σε αυτά που τους πονάνε στη τσέπη.

Και άντε και κυβέρνησε ο Σύριζα…

Τι θα κάνει (για παράδειγμα) με τον στρατό των μπαχαλάκηδων που τρέφει στον κόρφο του;

Θα τους αμολύσει ανεξέλεγκτα στους δρόμους για να «διαδηλώνουν»; Εναντίον ποίου άραγε;

Θα τους αφήσει να παραδίδουν τα δικά τους μαθήματα κοινωνικής δικαιοσύνης, καίγοντας και λεηλατώντας τις μεγαλουπόλεις;

Ή θα προσπαθήσει να τους βάλει φρένο;

Και αν ναι, πως;

Με λουλούδια και με ποιήματα;

Τι θα κάνει με τους λαθρομετανάστες;

Θα τους παραχωρήσει το Μαξίμου για να το κάνουν πολιτιστικό στέκι;

Τι θα κάνει με την εγκληματικότητα;

Θα δώσει γενική χάρη; Θα ανοίξει τις φυλακές;

Τι θα κάνει με την αστυνομία;

Θα την μετατρέψει σε μικρά σοβιέτ, αυτοδιαχειριζόμενα;

Τι θα κάνει με τις ένοπλες δυνάμεις;

Θα τις αλλάξει όνομα, και θα επιτρέπει στους φαντάρους να ψηφίζουν τους αξιωματικούς τους, και να επιλέγουν δια βοής ποια αγγαρεία θέλουν;

Και τι θα κάνει με τους Τούρκους;

Θα στείλει την Ζωζώ να τους αποκοιμίσει με την πολυλογία της;

Τα ερωτήματα είναι πολλά. Και χρήζουν απαντήσεων.

Διότι μέσα σε αυτή τη ρευστή και σουρεαλιστική πολιτική κατάσταση που ζούμε καθημερινά, όλα μα όλα είναι πλέον πιθανά.

Ακόμη και να δούμε τον Σύριζα κυβέρνηση, και τον Κουράκη υπουργό Δημόσιας Τάξης.

Οπότε καλό είναι να προετοιμαζόμαστε.

Αλλά τουλάχιστον να μας πει ο Σύριζα τι μέλλει γενέσθαι, αν τυχόν αναλάβει.

Για να είμαστε προειδοποιημένοι όσοι τον ψηφίσουμε.

Εκτός και αν το χάος από μόνο του θα του αρκεί, για να λέει ο Αλέξης ότι επιτέλους νίκησε ο λαός….

Ο ίδιος λαός που θα τον πάρει με τις πέτρες, μόλις συνειδητοποιήσει τι μακακία έκανε, ψηφίζοντας τον Τσε παπάρα.

Strange Attractor