Ο ναζιστής της διπλανής πόρτας.

Όταν το κακό αποκτήσει πρόσωπο γίνεται ακόμα πιο τρομακτικό. Στην σφαίρα του «αφηρημένου» Χρυσή Αυγή είναι οι επιθέσεις σε μετανάστες, τα ρατσιστικά συνθήματα που εκτοξεύουν οι βουλευτές της, και το τηλεοπτικό ξύλο.
Τα παρακολουθούμε, γράφουμε για αυτά, εξοργιζόμαστε αλλά μέχρι εκεί. 

Και ξαφνικά η ζωή σου υπενθυμίζει:
H Χρυσή Αυγή είναι οι νοικοκυραίοι που την έβαλαν στην βουλή.

«Ο τάδε» μου είπε η μάνα μου «ψήφισε Χρυσή Αυγή» και έδειξε το διπλανό σπίτι με ένα ύφος σαν να μου έλεγε ότι «ψήφισε τον Τσάκα» (σ.σ Νοσταλγείς και εσύ την εποχή του Big Brother που «πλαστικά» λεφτά υπήρχαν και κάνανε Πρωτοχρονιά με sms αντί για «Καλή Χρονιά» το απίθανο «Ο Τσάκας τα πήρε»;)

Παραλίγο να πνιγώ.
Κοίταξα από το τζάμι το γκαζόν στην μεγάλη αυλή.

Μου ήρθαν στο μυαλό οι βολεμένες κόρες του στον ίδιο οργανισμό όταν είχε πάρε-δώσε με τον οργανισμό (σ.σ: Ναι, με διαφανείς διαδικασίες μην το συζητάς), η μπάζα που έκανε με το χρηματιστήριο, οι τρεις μεριές από όπου έτρωγε χρήμα την δεκαετία του ενενήντα.
Θυμήθηκα ότι δεν είμαι στο κέντρο της Αθήνας με τον κόσμο που ψάχνει στα σκουπίδια αλλά σε ένα χωριό που μέχρι στιγμής δεν ψάχνουν στα σκουπίδια.

«Τους ψήφισε για να τους τιμωρήσει» με αποτελείωσε.
Τιμωροί-νοικοκυραίοι.

Τιμωρούν δήθεν την δημοκρατία επειδή δεν πρόλαβαν να φάνε λίγο ακόμα στο στρωμένο της τραπέζι.
Επειδή ίσως το διώροφο δεν έγινε τριώροφο.
Επειδή δεν μπόρεσαν να βγάλουν όσα θέλανε στο χρηματιστήριο ή χάσανε αυτά που είχανε.

Επειδή το «βύσμα» πια δεν λειτουργεί και το ένα παιδί έμεινε στην απέξω.
Επειδή δυσκόλεψε λίγο το παιχνίδι της φοροδιαφυγής.
Αυτή η φάρα των νοικοκυραίων είναι για λύπηση ή για να σου ανεβάσουν το αίμα στο κεφάλι.

Έχουν βγάλει και αυτή την γλώσσα τελευταία και μιλούν όλο για «μαθήματα και παθήματα» που σε κάνει να τους αντιπαθείς ακόμα περισσότερο.

Και δεν μοιάζουν μπερδεμένοι ούτε ντρέπονται για την επιλογή τους.

Την υπερασπίζονται κάθε φορά που μιλούν για αυτήν.

Ούτε υπάρχει περίπτωση να μπουν στην διαδικασία να σκεφτούν ότι ο νεοναζισμός μπορεί να χτυπήσει και την δική τους πόρτα.

Βλέπεις, είναι στην επαρχία.
Ζωή είναι αυτό που δείχνει η τηλεόραση, και όλα τα άσχημα συμβαίνουν στην Αθήνα, ή μακριά από το χωριό τους.

KAΡ