Η ΛΜΑΤ, και οι «σοσιαλιστές».

Οι 300.000 άνεργοι του 2012 στο σύνολο των 1.350.000, εκ των οποίων 56% είναι νέα παιδιά, αποτελούν την κοινωνική θυσία μας στο «σοσιαλισμό» της μεταπολίτευσης. 

Η προσφορά μας με φόρους είναι 1 τρισ. δραχμές στους πρασινοφρουρούς των προβληματικών, 7 δισ. δραχμές αποζημίωση στον Ανδρεάδη και 3 δισ. ευρώ στην Ολυμπιακή Αεροπορία.  

Η Λούμπεν Μεγαλοαστική Τάξη ΛΜΑΤ, (σύμφωνα με τους συμμορίτες – δολοφόνους της 17 Νοέμβρη και τους αναρχικούς τύπου Β. Διαμαντόπουλου του ΣΥΡΙΖΑ που θεωρούν το κάψιμο της Αθήνας «παρέλαση επαναστατών») αριθμούσε τότε 450 βιομηχανίες περισσότερες από σήμερα. Έδινε δουλειά και σε 350.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις από τις οποίες 220.000 έκλεισαν επί σοσιαλισμού.

Είχε καταθέσει σχέδια για επενδύσεις, μόνο σε βαριά βιομηχανία, ύψους 500 δισ. δραχμών.

Και διέθετε χώρο για 1.250.000 θέσεις εργασίας (μετά τις επεκτάσεις) ενώ απασχολούσε ήδη 980.000 άτομα. 

Από τις βιομηχανίες αυτές 130 περίπου είχαν πράγματι αδυναμίες εξυπηρέτησης δανείων συνολικού ύψους 200-250 δισ. δραχμών και είχαν υποβάλλει σχέδια εξυγίανσης. 
Ο σοσιαλισμός της ντουντούκας όμως πέρασε στις Τράπεζες και στον κρατικό Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (γνωστός και ως ο αμαρτωλός ΟΑΕ) που άνοιξε το 1983 και έκλεισε μετά από 15 χρόνια φεσώνοντας όλους τους Έλληνες φορολογούμενους με το 1 τρισ. δραχμών.
Οι «κρατικοί βιομήχανοι» του ΠΑΣΟΚ που μετατέθηκαν από την αφισοκόλληση, τις προκηρύξεις, το «σώμα» των κλακαδόρων και τις κλαδικές και πήγαν μεταξύ 1983-1986 στον ΟΑΕ για να «ανασυγκροτήσουν» (έτσι το έλεγαν τότε...)  44 βιομηχανίες, φρόντισαν να περάσουν και νομοθέτημα με το οποίο δεν θα είχαν την παραμικρή ευθύνη για τυχόν ζημιές των επιχειρήσεων!!! 
Έτσι ενώ δεν ανασυγκρότησαν ούτε μία από τις επιχειρήσεις και ανέλαβαν την εκκαθάριση 17 από τις 44 (όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει εκκαθάριση...) δεν έδωσαν λογαριασμό για ό,τι έκαναν. 
Την εποχή της ιδιοκτησίας των βιομηχανιών από την Λούμπεν Μεγαλοαστική Τάξη στα 50-70 χρόνια λειτουργίας τους τα Διοικητικά Συμβούλια ήταν το πολύ δύο.
Ένα στο ξεκίνημα και ένα κάπου στο μέσον της ζωής τους. Στον κρατικό ΟΑΕ οι 44 βιομηχανίες όπως και οι 90 που ανέλαβαν οι κρατικές Τράπεζες, τα Διοικητικά Συμβούλια άλλαζαν 5-6 φορές τον χρόνο!!!
Οι αμοιβές, οι γραφειάρες, οι αμαξάρες και οι γραμματείες των αφισσοκολητών - βιομηχάνων της κλαδικής μαζί με τον κόπο τους... για την εκκαθάριση τους επέτρεψαν να μετατρέψουν την μεγαλοαστική Κηφισιά, Εκάλη και Πολιτεία σε σοσιαλιστικά προάστια με πράσινο για τους θυμίζουν και το χωριό τους...
Η φυλακή ήταν άγνωστη γι΄ αυτούς. 
Τον δρόμο αυτόν τον άφησαν για τα νέα τζάκια του Ανδρέα Παπανδρέου με πρώτο τον Κοσκωτά, τον επιχειρηματία-πολιτικό Τσοχατζόπουλο, τον Ψωμιάδη και τον εκλεκτό του Α. Παπανδρέου Λαυρέντη Λαυρεντιάδη. 
Μαζί με τους παραπάνω «επενδυτές» και η νέα «ένδοξη επιχειρηματική γενιά» των κρατικοδίαιτων των εξοπλισμών, των προμηθειών του δημοσίου σε μεταφορικό, τηλεπικοινωνιακό, νοσοκομειακό, ενεργειακό και στρατιωτικό υλικό. 
Και όλοι μαζί αποτέλεσαν τα «νέα τζάκια» που διαδέχθηκαν την Λούμπεν Μεγαλοαστική Τάξη όπως βάφτισαν και τον Δημήτρη Αγγελόπουλο οι δολοφόνοι του, της 17 Νοέμβρη, την περίοδο (σύμπτωση;) που δημιουργούσε το τρίτο χαλυβουργικό εργοστάσιο εκτός Ελλάδος και μάλιστα στην καρδιά της Ευρώπης.

Οι ίδιοι που δολοφόνησαν τον Αλέξανδρο Αθανασιάδη (ανιψιό του Μποδοσάκη) την περίοδο (σύμπτωση;) που έβαζε σε εφαρμογή επεκτατικό σχέδιο δεκάδων δισ. δραχμών στα λιπάσματα και στα μεταλλεία. Αυτοί που δολοφόνησαν τον Δ. Περατικό της εφοπλιστικής οικογένειας τότε που (σύμπτωση;) σχεδίαζαν επενδύσεις και σε τομείς της στεριάς. Την ίδια περίοδο πολύπλευρων επενδύσεων της ΜΟΤΟΡ - ΟΙΛ ( πάλι σύμπτωση;) αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν τον Βαρδή Βαρδινογιάννη που σώθηκε μόνο λόγω των μέτρων ασφαλείας. 
Ποιους όμως εννοούσαν οι συμμορίτες Λούμπεν Μεγαλοαστική Τάξη και που μαζί με τους σοσιαλιστές του Παπανδρέου, του Αρσένη και της ντουντούκας έπρεπε να εκδικηθούν; 
Τον Μποδοσάκη που ξεκίνησε από το μπακάλικο του πατέρα του στον Πόρο της Νίγδης της Καππαδοκίας και για να αγοράσει βιβλία για το σχολείο του πουλούσε στους Έλληνες, κρυφά από τους Τούρκους, εικονίτσες των ηρώων της επανάστασης; 
Τον Δημήτρη Αγγελόπουλο που μαζί τα άλλα 3 αδέλφια του τον Άγγελο, τον Παναγιώτη και τον Γιάννη ήλθαν με τον πατέρα τους τον ταχυδρόμο του Βλαχόραφτη Αρκαδίας στην οδό Αθηνάς να πουλάνε πρόκες και καρφοβελόνες για να φτιάξουν την Χαλυβουργική με χιλιάδες εργαζόμενους στην κορύφωσή της; 
Τον Ακαρνάνα από την Νερομάνα Χριστόφορο Κατσάμπα που φόραγε τσαρούχια όταν κατέβηκε στην Πάτρα να δουλέψει υπαλληλάκος σε υφασματάδικο για να φτιάξει την Πειραϊκή Πατραϊκή με 9000 εργαζόμενους; Τον Γιώργο Δράκο που ο πατέρας του Παναγιώτης πούλαγε λουκούμια και νερό στους πρώτους Ολυμπιακούς της Αθήνας και αργότερα έχτισε γκαζιεράδικο στην Πειραιώς για να δημιουργηθεί τελικά η ΙΖΟΛΑ; 
Την παρέα των φίλων σπουδαστών Χατζηκυριάκο και Κανελλόπουλο που θεμελίωσαν την βαριά βιομηχανία ή τον προπάππου Φιλίππου της ΦΑΓΕ που γύρναγε με μια κατσίκα και πουλούσε γάλα στο Γαλάτσι; 
Αν αυτοί όλοι ήταν η ελληνική ολιγαρχία και έπρεπε να «πέσουν» γιατί είναι ακόμη έξω από τις φυλακές οι κλακαδόροι των κομμάτων που από βοσκοί το «έπαιξαν» βιομήχανοι και μεγαλοαστοί χωρίς να δώσουν λογαριασμό σε κανένα; 

Γιώργος Κράλογλου

Capital.gr