Θα καταστραφούμε… το λέγανε στη Πάνια!

Είχα γράψει κάποτε πως αν ο κάθε Έλληνας γνώριζε προσωπικά, για δυο μόνο λεπτά, τον Αντώνη Σαμαρά, θα γίνονταν «αιώνιος» ψηφοφόρος του.

Ο Σαμαράς το έχει…

 

Δυστυχώς όμως η μοίρα του επεφύλαξε να αναλάβει την πρωθυπουργία στη πιο δύσκολη φάση της μεταπολεμικής Ελλάδας, και μάλιστα κουτσουρεμένη, αφού έχει να δώσει λόγο σε δυο ακόμη εντελώς ετερόκλητα πολιτικά κόμματα.

Διάβαζα κάπου ότι ο Κώστας Καραμανλής εξομολογούνταν σε φίλους του, ότι η πρωθυπουργία στην Ελλάδα είναι υπερτιμημένη, και πως αν δεν γίνουν συνταγματικές τροποποιήσεις για να αυξηθεί η εξουσία του πρωθυπουργού, η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να παραπαίει, έρμαιο των διάφορων συμφερόντων.

Και συμφωνώ.

Στις δύσκολες στιγμές χρειάζεται στιβαρή ηγεσία.

Όταν το καράβι χάνεται στη καταιγίδα, ο καπετάνιος πρέπει να έχει τον πρώτο και μοναδικό λόγο.

Καλές οι συνελεύσεις ναυτών, και λοστρόμων, αλλά μόνο σε συνθήκες κάλμας.

Μέσα λοιπόν σε αυτό το πραγματικά δύσκολο κλίμα, μέσα σε αυτή τη καταιγίδα, και την ώρα που ο Σαμαράς αθόρυβα κάνει ότι μπορεί για να αναστηλωθεί η χώρα, σε σημείο του να απορώ αν ποτέ κοιμάται, ο πολύς κόσμος δεν εκτιμά αυτή τη προσπάθεια.

Και δε μιλάω για αυτούς που εκ πεποιθήσεως, ή λόγω συμφερόντων, ιδεοληψίας, κλπ του πριονίζουν το κλαδί.

Μιλάω για τον απλό καθημερινό κόσμο που άγεται και φέρεται από τα ΜΜΕ και τις κραυγές της στείρας αντιπολίτευσης.

Μιλάω καθημερινά με φίλους, συναδέλφους, συγγενείς κλπ και αυτό που προκύπτει είναι ότι η πλειοψηφία του απλού κόσμου δεν είναι ενημερωμένη.

Ο πολύς κόσμος δεν διαβάζει εφημερίδες, δεν ακούει ειδήσεις, δεν χρησιμοποιεί το  διαδίκτυο για ενημέρωση, και όταν αποφασίζει να ενημερωθεί το κάνει ακούγοντας διάφορες λαϊκίστικες κραυγές (στυλ Τράγκα, Λαζόπουλου, κ.ά) που του είναι ευχάριστες στα αυτιά.

Έτσι, η περίπτωση μας θυμίζει έναν στρατό που δίνει σκληρές μάχες στο μέτωπο, αλλά που στα μετόπισθεν ο λαός συνεχίζει το βιολί του, αγνοώντας τους ηρωισμούς, και ενημερωνόμενος αποκλειστικά από πεμπτοφαλαγγίτες, και φυγόμαχους.

Αν συνεχίσει αυτή η κατάσταση, όλα θα πάνε στράφι.

Αυτή τη στιγμή, η ψυχολογία του κόσμου είναι τέτοια, που ψάχνει απεγνωσμένα για εύκολες λύσεις και φρούδες υποσχέσεις.

Έτσι, ο μέσος πολίτης ακούει κάθε μέρα την Καλογεροπούλου, και άλλους παρόμοιους opinion makers, αγνοώντας την πραγματική δουλειά που γίνεται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, προκειμένου να έρθουν επενδύσεις, να δημιουργηθούν θέσεις απασχόλησης, και γενικά να σταματήσει η κατρακύλα της οικονομίας μας.

Μόλις έφυγε για λίγο ο κίνδυνος της χρεοκοπίας και της επιστροφής της δραχμής, και βγήκαν τα κρυμμένα ευρώ από τα σεντούκια, και οι θαμμένες φακές από τα χωράφια και τις αποθήκες, ο απλός πολύς κόσμος επανήλθε στα κανονικά του.

Στη γκρίνια, στην στείρα άρνηση, και στο χειροκρότημα των λαϊκιστών.

Αυτό όμως είναι επικίνδυνο, διότι μπορεί να νικήσαμε μια μάχη, ο πόλεμος όμως συνεχίζει αμείωτος.

Και όπως σε κάθε πόλεμο χρειάζεται προπαγάνδα, έτσι και εδώ…

Μόνο που στη περίπτωσή μας η κυρίαρχη προπαγάνδα είναι αυτή του εχθρού, και των συνεργατών του, που ελπίζουν πως έτσι θα γίνουν αυτοί Χαλίφηδες στη θέση του Χαλίφη, και από  κει και πέρα στάχτη και μπούρμπερι…

Η πρότασή μου είναι να γίνεται (σε τακτά διαστήματα) μια  εφ’όλης της ύλης ενημέρωση από τον ίδιο τον Σαμαρά, για το τι ακριβώς παίζει, και που πάμε.

Για να πάψει  ο απλός κόσμος να κρέμεται από τα χείλη του κάθε λαϊκιστή κήνσορα των ηλεκτρονικών και άλλων ΜΜΕ.

Για να μην έχει αύριο μεθαύριο το άλλοθι του ότι δεν ήταν ενημερωμένος.

Έτσι, μια ομιλία προς τον λαό, με απλά σταράτα λόγια, του στυλ State of the Union Address, που κάνει ο πρόεδρος των ΗΠΑ, θα έβαζε μερικά πράγματα στη θέση τους, και ίσως θα σταματούσε τότε ο φίλος μου ο Μήτσος, ή η θεία μου η Κούλα να με ρωτάνε πότε θα πάει φυλακή ο προδότης ο Στουρνάρας και άλλες τέτοιες παπαριές,  αφού έτσι λένε στα κανάλια ή στα ραδιόφωνα.

Ή όπως μου είπε μια φίλη, «θα καταστραφούμε… το λέγανε και στην Πάνια»!

Strange Attractor