Λέτε το Πασόκ να καταπιεί τον Σύριζα;

«Έβλεπα αυτό που λέμε "λαϊκό κόσμο" να έρχεται να ψηφίσει.

Γεροντάκια με σκαμμένο πρόσωπο, ηλικιωμένες με μπαστούνι, αλλά και νέοι (…) 

Η προσωπική μου εξήγηση είναι ότι ένας κόσμος, που ήταν στριμωγμένος στη γωνία, που ήταν πατροπαράδοτα δοσμένος σε αυτό που θεωρεί "Δημοκρατική Παράταξη", ένας κόσμος που ζοριζόταν από την επιθετικότητα και τους προπηλακισμούς, από τις ρήσεις περί "λιγότερων Ελλήνων", από τις κατηγορίες περί προδοτών, βρήκε την ευκαιρία να απαντήσει, δια της συμμετοχής, στην εκλογική διαδικασία.

 

Μοιάζει σαν η άκρα επιθετικότητα κάποιων πλευρών να πλήγωσε τον κορμό του βαθέως ΠΑΣΟΚ και δια της συμμετοχής του να θέλησε να διαμηνύσει ότι "το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ"».

Αυτά έγραφα εδώ, στις 19 Μαρτίου του ‘12, με τίτλο «Η φυλή ΠΑΣΟΚ», μετά την απρόσμενη συμμετοχή διακοσίων και πλέον χιλιάδων ανθρώπων στην ανάδειξη του μοναδικού υποψηφίου για την προεδρία, Ευ. Βενιζέλου.

Δέχτηκα τις συνήθεις επιθέσεις από τους «επιθετικούς αριστερούς» – είναι ένα νέο είδος αριστερού που θάλλει στη βάση και τις παρυφές του ΣΥΡΙΖΑ, (που δεν χαρακτηρίζει, βέβαια, όλη τη βάση του), και για το οποίο ο μόνος ανεξάρτητος δημοσιογράφος είναι εκείνος που γράφει υπέρ του κόμματος!
Ήρθε προχθές η ξαφνιαστική συμμετοχή 113 χιλιάδων κόσμου για την εκλογή συνέδρων, για να επιβεβαιώσει τον τότε  ισχυρισμό μου, ότι το ΠΑΣΟΚ έχει ένα βασικό, συμπαγή κορμό «ταγμένων» οπαδών!

Μια προσέλευση ξαφνιαστική και για τα επιτελικά στελέχη του κόμματος που, στην καλύτερη περίπτωση, περίμεναν 40 με 45 χιλιάδες!

Φυσικά θα μπορούσε κάποιος να αρνηθεί το αυτονόητο, να υποθέσει ότι τα νούμερα είναι ψεύτικα, έστω κι αν η αρμόδια επιτροπή (ΕΚΑΠ) έδωσε αναλυτικά στοιχεία. Άλλωστε, όποιος είναι από επαρχία, επειδή εκεί οι άνθρωποι γνωρίζονται μεταξύ τους, πιστοποιεί την προσέλευση.

Κι αυτό παρά τις τεκμηριωμένες καταγγελίες τμήματος του «παλιού» ΠΑΣΟΚ και του αντιβενιζελικού μετώπου για στημένη διαδικασία (γράψαμε στις 21/2).

Φυσικά, θα υπήρξαν και παρατυπίες και διπλοψηφίες, αλλά αυτό δεν ακυρώνει τη γενική εικόνα.

Θα μπορούσε, επίσης, κάποιος να το αποδώσει στο γεγονός ότι οι υποψήφιοι σύνεδροι έβαλαν τους φίλους τους να τους ψηφίσουν. Σωστό!

Μόνο που σε μια κοινωνία που υπάρχει επιταχυνόμενη πτωχοποίηση ευρέων στρωμάτων και μαζική ανεργία, ο αριθμός παραμένει έκπληξη. 
Αν για κάποιον η μαζική προσέλευση πρέπει να ηχήσει ως ήχος αφύπνισης, αυτό δεν είναι το ΠΑΣΟΚ, παρά τις τυμπανοκρουσίες Βενιζέλου για νέα αρχή ή για αξιοπιστία του πασοκικού λόγου και των προτάσεών του.

Το ΠΑΣΟΚ δεν αποκαταστάθηκε στην κοινωνική συνείδηση.

Θα είναι αρκετά μακρύς, ανηφορικός και επίπονος ο δρόμος που θα πρέπει να διανύσει προς τούτο.

Και όσο θα συνεχίζεται, (και θα συνεχίζεται, για χρόνια), η οικονομική καταβύθιση της χώρας και η εξ΄ αυτής κοινωνική δυστυχία, παρά την όποια συμπαγή βάση διαθέτει, δεν θα αποτελέσει σύντομα κόμμα εξουσίας, αλλά μια μικρή πολιτική δύναμη  που θα προσκολλάται - ή θα στηρίζει - άλλα κόμματα για συνασπισμούς εξουσίας.     
Αν για κάποιον η μαζική προσέλευση των πασόκων πρέπει να αποτελέσει ήχο αφύπνισης, αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ! 

Εκτοξεύτηκε ως... Τσάλεντζερ από το αναιμικό 3% (4,6 είχε, αλλά το 1/3 έφυγε για να συγκροτήσει τη ΔΗΜΑΡ), στο 27%.

Του φάνηκε και λίγο και απέδωσε τη μη κατάκτηση της… κυβερνητικής αυτοδυναμίας, στην πολεμική των διαπλεκόμενων ΜΜΕ.

Αυτά υπάρχουν και τον πολεμούν, αλλά ο ισχυρισμός στερείτο βάσης, και βοηθούσε επικοινωνιακά - απλώς - την πώρωση των οπαδών.

Δεν υπάρχει παγκόσμιο προηγούμενο, ένα κόμμα του 3% - μέσα σε δυόμισι χρόνια - να κατακτήσει ποσοστά κυβερνητικής αυτοδυναμίας.

Τα πεπειραμένα στελέχη του, γνωρίζοντας τις δυσκολίες, ούτε καν το ήθελαν!

Η όποια δημοσκοπική ενδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ δεν θα οφείλεται στο ίδιο, αλλά… στον ΣΥΡΙΖΑ.

Στην εποχή του πρώτου σοκ οι ψηφοφόροι του προσέτρεξαν σωρηδόν στο νέο κόμμα με τον επιθετικό λόγο και τις μεγάλες υποσχέσεις.

Όμως, ο χρόνος λειτούργησε σαν καταλύτης για την αξιοπιστία του.

Τα συνθήματα δύσκολα μεταφράζονται σε επαρκείς και αιτιολογημένες πολιτικές θέσεις και σε προτάσεις με πιθανότητα βιωσιμότητας.
Μόλις την Κυριακή, δυο αρμόδια και έγκυρα στελέχη του οικονομικού επιτελείου, οι κύριοι Δραγασάκης και Σταθάκης,   ανάκρουσαν πρύμναν σε σχέση με τις ευτυχείς διαβεβαιώσεις του προέδρου τους στη Λάρκο, ότι θα αποκαταστήσει με ένα νόμο, ένα άρθρο, τους μισθούς στην προτέρα κατάστασή τους.

Οι δύο είπαν το αυτονόητο: Ότι όσο συνεχίζεται η ύφεση, είναι αδύνατο να υλοποιηθεί η συγκεκριμένη εξαγγελία, ενώ ο κ. Δραγασάκης επεκτάθη λέγοντας ότι η κατάργηση του χαρατσιού θα αφορά μόνο ορισμένες κατηγορίες πολιτών. 

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο εκπρόσωπος κ. Σκουρλέτης: «Εμείς δεν διαθέτουμε το μαγικό ραβδί(…) - κάθε μέρα που εφαρμόζεται αυτή η πολιτική τα πράγματα θα είναι χειρότερα».
Σωστά και σαφή, αλλά οι πολίτες δεν το είχαν εκλάβει έτσι όταν τον Νοέμβριο ο κ. Τσίπρας χάιδευε αφτιά - με τον ένα νόμο και το ένα άρθρο.

Γι' αυτό και υπάρχει αυτοσυγκράτηση σε ένα τμήμα των νέων ψηφοφόρων του.

Αν θα γίνει ρήγμα  αποστασιοποίησης, αυτό θα οφείλεται στον ΣΥΡΙΖΑ και μόνο κι όχι σε κάποια αποκατάσταση της πασοκικής αξιοπιστίας…

Γιάννης Σιδέρης

Protagon