Ο Έλληνας αποδρά καπνίζοντας, και ακούγοντας Τάμτα.

Μιλούσα σήμερα το πρωί με έναν γνωστό μου, ο οποίος διατηρεί κατάστημα ψιλικών, τύπου, ειδών καπνού κλπ σε σχετικά πολυσύχναστο και ιδιαίτερα κεντρικό σημείο.

Αυτά που μου είπε ήταν ενδιαφέροντα, αφού τα υποψιαζόμουν από καιρό χωρίς όμως να έχω στοιχεία να τα στηρίξω.

Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι παρά την αύξηση στη τιμή των τσιγάρων λόγω μεγαλύτερης φορολόγησής τους, οι πωλήσεις ειδών καπνού, μου είπε, αυξήθηκαν κατά 5-8% τη τελευταία διετία.

Αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει δυο πράγματα: Ότι όλα κόβονται ή μειώνονται, το τσιγάρο όμως όχι.

Και ότι η οικονομική κρίση παράγει στενοχώρια, η οποία με τη σειρά της απαιτεί τσιγάρο!

Ένα άλλο στοιχείο που μου είπε είναι ότι τα τελευταία 2-3 χρόνια μειώθηκαν σημαντικά οι πωλήσεις εφημερίδων γενικά, αλλά αυξήθηκαν αυτές των αθλητικών!

Παράλληλα, μειώθηκαν (ως μηδενίστηκαν) οι πωλήσεις κάποιων «σοβαρών» περιοδικών, που κάποτε κυριαρχούσαν, ενώ από την άλλη αυξήθηκε κατακόρυφα η πώληση κουτσομπολίστικων εντύπων τύπου HELLO κλπ.

Όπως μου τόνισε ο φίλος, όσα τέτοια περιοδικά και να παραγγείλει, θα πουληθούν σε χρόνο ντε τε, και μάλιστα κυρίως από γυναίκες και …. συνταξιούχους.

Δεν ξέρω αν έχουν κάποια σημασία όλα αυτά, αλλά εγώ τουλάχιστον τα βρίσκω ενδιαφέροντα.

Έτσι, ακόμη και αν η κυβέρνηση αποφασίσει να μιμηθεί την Αγγλία, ή τον Καναδά (για παράδειγμα) όπου το κάθε πακέτο τσιγάρων κοστίζει €8-12 (για λόγους δήθεν μείωσης του καπνίσματος), οι Έλληνες θα συνεχίσουν να ντουμανιάζουν, αφού το κάπνισμα είναι άμεσα συνδεδεμένο με τους νταλκάδες, και αντιστρόφως ανάλογο με την οικονομική ευμάρεια.

Παράλληλα επιβεβαιώθηκα όσον αφορά στην απολιτίκ πλέον διάθεση των νέων, την οποία βλέπω παντού, οι οποίοι νέοι έπαψαν να ασχολούνται με την πολιτική και την οικονομία, έπαψαν να ενημερώνονται από εφημερίδες και περιοδικά, και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι αν θα μεταγραφεί ο τάδε τριτοκλασάτος ξένος ποδοσφαιριστής στον Πλατανιά ή όχι, και το τι κοινοτυπία δήλωσε για χιλιοστή φορά ο δείνα αμυντικός, ή ο οποιοσδήποτε διοικητικός παράγοντας ΠΑΕ!

Πάμε κατά διαόλου δηλαδή…

Και αν στα παραπάνω προσθέσουμε και την απόλυτη κυριαρχία των φτηνών κουτσομπολίστικων εντύπων, σε συνδυασμό με την επικρατούσα τσιφτετελοπόπ ανάλαφρη κουλτούρα στη μουσική, καταλαβαίνει κανείς που πάμε.

Βέβαια, θα αντιτάξει κανείς ότι αυξήθηκε η χρήση του ίντερνετ, ειδικά από νέους.

Ναι αλλά, μπείτε σε κάποιο αντίστοιχο καφέ, και αυτό που θα δείτε να απασχολεί τους νέους είναι ένα άλλο είδος απόδρασης: τσόντες και βιντεοπαιχνίδια. Όχι ενημέρωση.

Για αυτό ας μην αναρωτιούνται οι διάφοροι (ξένοι και ντόπιοι) αναλυτές τι συμβαίνει και ο Έλληνας δεν αντιδρά στη λιτότητα, στο μνημόνιο, κλπ;

Αυτό που προκύπτει είναι ότι αντιδρά, πλην όμως με διαφορετικό τρόπο: Αποστασιοποιείται. Απέχει. Αποδρά…

Ο λαός γυρνάει (μοιρολατρικά) τη πλάτη του στη πολιτική (ακόμη και σε επίπεδο αντιπολιτευτικής αντίδρασης), και βρίσκει καταφύγιο στο κάπνισμα, στο ποδόσφαιρο, στη ζωή και το έργο της Μεμεγάκη και της Τάμτας, στην εικονική πραγματικότητα, και στην ακρόαση σκουπιδιών….

Μέχρι να φτάσει σε σημείο βρασμού, και να τιναχτεί η κατσαρόλα στον αέρα.

Strange Attractor