Η μπόχα της εξουσίας.

Τί είναι η ζωή χωρίς lifestyle; 

Τρίτο θεμελιώδες υπαρξιακό ερώτημα (μετά τα «υπάρχει Θεός;» και «αν υπάρχει, γιατί έφτιαξε τις μπάμιες;») και ο πολιτικός σχηματισμός που ετοιμάζεται να αναλάβει την εξουσία, δείχνει αποφασισμένος να το απαντήσει, ως παρηγοριά στον άνεργο ώσπου να βγει η ψυχή του: η ζωή χωρίς lifestyle είναι ένα τίποτα!

Enter στη σκηνή η Ρένα Δούρου.

«Η Ρένα Δούρου είναι πολιτικός. Γεννήθηκε στην Αθήνα και κατοικεί στο Αιγάλεω» μας ενημερώνει το blog της, παραλείποντας παιχνιδιάρικα την ημερομηνία γέννησής της -γιατί, είμαστε πολιτικά όντα με δυναμισμό, αλλά είμαστε και φιλάρεσκα θηλυκά, να μην ξεχνιόμαστε…

 

Μέλος  της πολιτικής γραμματείας του Συνασπισμού, υπεύθυνη Ευρωπαϊκής Πολιτικής, βουλευτής στη Β’ Αθηνών και -κατά τα φαινόμενα- επιφορτισμένη με το βαρύ φορτίο του «Lifestyle Liaison» ανάμεσα στην ιδεολογία της νέας Αριστεράς και του ιδεολογήματος που «από μηδενικό σε κάνει νούμερο» (για να θυμηθούμε και τους εξαρχειώτικους τοίχους).

Μεγάλο άχθος αλλά ευτυχώς υπάρχουν οι «ειδικοί»… 

Enter stage, right: Πέτρος Κωστόπουλος.

Ο πρωθιερέας του Lifestyle στην Ελλάδα.

Ο άνθρωπος που έχτισε μια εκδοτική μίνι αυτοκρατορία και την είδε να καταρρέει στη σύντομη ημιζωή του «ελληνικού θαύματος».

Επίσης, ο άνθρωπος που φέσωσε όσους ξέρουν να γράφουν ελληνικά -ή τέλος πάντων, μια απλοποιημένη εκδοχή τους- και είχαν την ατυχή έμπνευση να το επιχειρήσουν στα έντυπά του.

Ο Φοίνικας που αναγεννάται από την τέφρα του, σήμερα είναι και πάλι «εκδότης» ενός διαδικτυακού εντύπου, του Kool, που αυτοπροσδιορίζεται ως «το πρώτο ελληνικό, διαδραστικό, digital περιοδικό στο iPad» ως και «ο απόλυτος οδηγός για το σύγχρονο lifestyle».

Πρέπει να είσαι ο Κωστόπουλος για να γράφεις ατιμώρητα τέτοιες εξοργιστικές ανακρίβειες (διαδραστικά περιοδικά υπάρχουν εδώ και τουλάχιστον μια πενταετία στον ελληνικό κυβερνοχώρο, όσο για τις βερμπαλιστικές «απολυτότητες» ούτε λόγος) αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι το θέμα μας.

Ο «Συνασπισμός για μια Ριζοσπαστική Αριστερά».

Για όσους ξέρουν πέντε κολυβογράμματα, «ριζοσπαστικός» σημαίνει πρωτοπόρος, καινοτόμος, νεωτεριστής, ρηξικέλευθος.

Ό,τι περίπου ήθελε να πιστεύει ότι ήταν ο Κωστόπουλος του 1987, όταν εισήγαγε τα καινά δαιμόνια του ΚΛΙΚ στην ελληνική κοινωνία του γειτονικού σουβλατζίδικου και του φραπέ με τις τρεις ζάχαρες. 

Σήμερα, η οπτική αυτή που συνέβαλλε αποφασιστικά στην εξαχρείωση ενός λαού και τη συρρίκνωσή του σε τίποτε περισσότερο από έναν καταναλωτικό πολτό, είναι τόσο ριζοσπαστική, όσο και η απόπειρα αναβίωσής της. 

Ο Πέτρος Κωστόπουλος, σαν τον σκορπιό του Αισώπειου μύθου, κάνει αυτό που κάνει, γιατί είναι το μόνο που ξέρει να κάνει.

Και η «Ριζοσπαστική» Αριστερά τον ακολουθεί κατά πόδας: πειραματίζεται με διάφορα genre πολιτικού μάρκετινγκ, ακριβώς όπως ένας πιτσιρικάς που έπιασε στα χέρια του για πρώτη φορά synthesizer, αλλά δεν ξέρει μουσική.

Και με το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα. Την απόλυτη κακοφωνία. 

Φώτα, κάμερα, πάμε!

Η συνέντευξη Δούρου στο Kool.

Καμία συνέντευξη, όσο ώριμο πολιτικό λόγο (λέμε τώρα) κι αν περιέχει, δεν πλασάρεται εύκολα στο αναγνωστικό κοινό χωρίς συνοδευτικό, οπτικό υλικό. 

Η  συνέντευξη Δούρου στο Kool περιλαμβάνει φωτογράφιση και στο πορτρέτο της, η φέρελπις πολιτικός σηκώνει το κολ ρουλέ (γνωστό και ως ζιβάγκο - και ωπ! νάτος ο κρυφός συμβολισμός που κανονικά ο Σύριζα θα ήθελε να αποφύγει...) μέχρι τα μάτια, σαν αντιασφυξιογόνο μαντήλι, σαν αντεξουσιαστική μάσκα, σαν να θέλει να μας πει: «μπορεί να είμαι η εξουσία της επόμενης μέρας, αλλά άμα λάχει, εκτοξεύω και ένα μαρμαρόθραυσμα εναντίον του κατεστημένου».

Ή, «μπορεί να πηγαινοέρχομαι στις Βρυξέλλες και τα Στρασβούργα, αλλά κατά βάθος είμαι κι εγώ ένα επαναστατημένο παιδί». 

Και από πίσω της, ο μηχανισμός που ετοιμάζεται να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας ελπίζει ότι την επόμενη μέρα, οι προσεχώς άνεργοι εικοσικατιάρηδες θα ανοίξουν τα pad και τα netbooks τους και πίνοντας τον καφέ τους θα αναγνωρίσουν στη (σχετικώς) νέα και (σχετικώς) όμορφη κυρία Δούρου, το πρόσωπο του αυριανού τους administrator.

Ναι, καλά. Πέρασε και δεν ακούμπησε. Σύριζα. 

Μπορεί να ζω μια φάση πεισιθάνατης απογοήτευσης, αλλά μου φαίνεται πως αυτή η κατρακύλα δεν έχει τέλος.

Και δεν θα εκπλαγώ καθόλου αν η επόμενη εμφάνιση πρωτοκλασσάτου στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ γίνει στο «Βράδυ» του Πέτρου, παρέα με ημίγυμνες σταρλετίτσες και νονούς, που ξέρουν να βαφτίζουν μόνο ένα όνομα: Νύχτα. 

Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο περίφημος ιστορικός Λόρδος Άκτον έγραψε μια φράση που έμεινε στην ιστορία: «Η εξουσία διαφθείρει. Η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα».

Στην ιδιώνυμη, ελληνική εκδοχή της, φαίνεται ότι ακόμη και η οσμή της εξουσίας διαφθείρει.

Ή μήπως θα έπρεπε να πούμε «η μπόχα της»;

Ο Φραντσέζος

EyeDoll