Νόστος…

Το ευτύχημα είναι ότι οι λαοί προχωρούν μπροστά, ανεξαρτήτως της χυδαίας επιχειρηματολογίας, της λεκτικής τρομοκρατίας από διαπρύσιους κήρυκες που μπερδεύουν την ατομική δυστυχία τους με την κοσμοθεωρία λιμενεργάτη στα πολωνικά λιμάνια υπό το βλέμμα πανύψηλων Οστρογότθων, της ακραίας συναίσθησης που οτιδήποτε διαφορετικό το βαφτίζει με όρους υπερβολής Κάιζερ, όταν ο τελευταίος βοηθούσε τον Λένιν με εκατομμύρια μάρκα από το γερμανικό Ράιχ αφού η δημιουργία ενός ελιτίστικου κόμματος με επαγγελματίες επαναστάτες έβαινε προς την ολοκλήρωση με ιαχές, δολοφονίες και κανιβαλισμούς στην απέραντη ρωσική στέπα.

Όταν ο Κίροφ κατηγορήθηκε για την απόπειρα δολοφονίας του Στάλιν, αποκαταστάθηκε το 1988 από τον Γκορμπατσόφ.

Στην Ελλάδα ο παραμικρός ελιγμός στην λογική και στην συναίνεση οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αποξένωση καθώς οι ξενιστές θεωρούν την αυτονομία υλική συνθήκη κατάρρευσης στο χάος, με παραδείγματα παραμόρφωσης κοινωνικών καθεστώτων.

Η Ρόζα Λούξεμπουργκ έλεγε το εξής: «Αν όλος ο πληθυσμός ήξερε, το καπιταλιστικό καθεστώς δεν θα κρατούσε 24 ώρες».

Ο Καστοριάδης απαντά ότι το κοινωνικό καθεστώς εμποδίζει τον πληθυσμό από το να ξέρει και να θέλει.

Ξεχνάμε ωστόσο ότι η αυτονομία προϋποθέτει την θεσμισμένη κοινωνία, η ετερονομία λιμνάζει στις κοινωνικές δομές, ότι η γνώση και η θέληση δεν είναι εννοιολογικά καθαρές συνιστώσες αλλά μετέχουν στο παιχνίδι της αντιπαλότητας και των εμποδίων με λάθη και πειραματισμούς, λογική κι αδράνεια με στόχο την μεταρρύθμιση και όχι τα αίματα.

Η αίσθηση της παντοδυναμίας λόγω σιγουριάς οδήγησε την ανθρωπότητα σχεδόν στην εξάλειψη.

Τα όρια του κόσμου δεν τελειώνουν στα δικά μας όρια όρασης για να παραφράσω τον Schopenhauer.

Η κοινωνική οργάνωση είναι απαραίτητη αλλιώς το κοινωνικό συμβόλαιο απαξιώνεται και οι αυθαιρεσίες γιγαντώνονται.

Το ότι κάποιοι νιώθουν την υπόστασή τους καμένη, μπερδεμένη και κατειλημμένη από ταξικούς δαίμονες οφείλουν να εισαχθούν σε φρενοκομείο.

Αν και δεν ανήκω στους αισιόδοξους, κρατώ μικρό καλάθι κατά πόσο ο άνθρωπος καθοδηγείται από την λογική.

Στα πηγαδάκια των καρεκλοκένταυρων γίνεται λόγος για εμφύλιο, επανάσταση, σακιά με άμμο που χρησιμοποιούνται ως προσχώματα για το επικείμενο τέλος.

Οι γερμανοί άποικοι του Μεσαίωνα στις χώρες της Βαλτικής, η Έκτη Στρατιά μπροστά στο Στάλινγκραντ τον Ιανουάριο του 1943, ο πόλεμος μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας το 1871 με τα τέσσερα πλοία της Γαλλίας να προσορμίζονται στον κόλπο του Ντάντσιχ στρέφοντας τα κανόνια στην πόλη, απέχουν παρασάγγας απ’το ημεδαπό συντηρητικό μίσος που δανείζεται όρους ιστορικής θηριωδίας· σαν τον Μεγάλο Χάρυ που έτρεψε τους ιππότες στο Γκινεγκάτ σε άτακτη φυγή το 1513.

Οι επικίνδυνοι της κοινωνικής ειρήνης ντύνονται με τα μεσοφόρια της Μαρίας Στιούαρτ τότε που η τελευταία απειλούσε να επιστρέψει στα βρετανικά νησιά καθώς ο βασιλιάς Φραγκίσκος παρέδωσε πνεύμα και χάδια στον Κύριο.

Πολλή φασαρία στα κελιά της ανίας με ωροσκόπο το τίποτα.

Εμμένω στην θέση μου για την έλευση του ΔΝΤ στην Ελλάδα.

Το κεκαλυμμένο αριστερίστικο δίκιο του κάφρου αποκαλύφθηκε.

Η εθελοτυφλία του χωριάτη ταμπελολάγνου σώζεται στα αρχεία της πόλης.

Τα παράσιτα που απομυζούν το κράτος τουλάχιστον τρεις δεκαετίες, αποκαλύπτονται κραυγάζοντας για δικαιοσύνη.

Τρελαμένες φεμινίστριες, φρικιαστικές φιγούρες που μιλάνε για Χούντα πίσω από Macintosh, κνίτισσες που αυνανίζονται με την πατρική φιγούρα του Στάλιν, ακροδεξιοί που ονειρεύονται ελληνικές σημαίες σε σώβρακα, νεοναζί, αναρχικές τίγκα στις ουσίες, απουσιολόγοι της επαναστατικότητας, σωματέμποροι της δυστυχίας, θεόσταλτοι ηγήτορες που διάβασαν Ένγκελς στα κενά διαλείμματα της φυσικοχημείας, πατριδολάτρες με έμφαση στα όμορφα λαγκάδια και το έντονο ανάγλυφο με φόντο τα αμνοερίφια.

Τα υποκείμενα πόθων αφορούν καταρχήν την πρόσβαση στο νόημα· κάτι που τα απλωμένα χέρια για τροφή που έκαναν τον γύρο στα ειδησεογραφικά sites με περίλυπο ύφος δεν γνωρίζουν.

Το εθνικό μας σπορ εξάλλου είναι η επαιτεία.

The Elf at Bay