Κρίση ξεκρίση, οι μαϊντανοί το βιολί τους!

Κατά καιρούς έχω γράψει ουκ ολίγα για το εγχώριο (βαλκανικού επιπέδου) βλαχομπαρόκ σταρ σύστεμ, που συναποτελείται από παντός είδους οπωροκηπευτικά, και κυρίως μαϊντανούς, που όμως  λατρεύονται μετά μανίας.

Σε μια χώρα όπου κυριαρχεί το απόλυτο τίποτα σε αυτόν τον τομέα, και όπου μια φωτογραφία ή μια «δήλωση» της Μενεγάκη (φερ ειπείν) πουλάει τρελά, είναι φυσικό και επόμενο ο κάθε «πειραγμένος» να θέλει κι αυτός να συμμετάσχει στο «έγκλημα».

Να γίνει δηλαδή σελέμπριτι.

Όπου σελέμπριτι σημαίνει κάποιος(α) που είναι διάσημος, απλά και μόνο επειδή είναι διάσημος(η)…. (π.χ. αδελφές Κανονίδου. Τις θυμόσαστε;)

Και σε αυτό το πολυπλόκαμο παιχνίδι συμμετέχουν ενεργά τα περισσότερα, αν όχι όλα τα ΜΜΕ, που έχουν μυριστεί το ψώνιο του μέσου νεοέλληνα, και δώσ’ του του πασάρουν αερολογίες και μπούρδες για να έχει να πορεύεται.

Και άλλο που δεν θέλει ο λαός.

Ειδικά σε αυτές τις δύσκολες εποχές της κρίσης, όπου μέσα στον ορυμαγδό των «σοβαρών» και κυρίως καταθλιπτικών ειδήσεων, χρειάζεται και καμιά σαχλαμάρα που και που «για να χαλαρώνουμε…».

Βέβαια, ένας λαός που έχει ανεβάσει στην κορυφή «καλλιτέχνες» του επιπέδου Βίσυ, Ρουβά, και…. ΛεΠά, είναι άξιος της μοίρας του.

Ένας λαός που παίρνει πολιτική κατεύθυνση από τον Γκλέτσο, και φιλοσοφική από τον Νώτη, και που στέλνει στη Βουλή τους Πάντζα, Χαϊκάλη, Γκερέκου κλπ τι άλλο να μας πει;

Πέρα όμως από τους πασίγνωστους και λατρεμένους μας σταρ, υπάρχει εκεί έξω μια ολόκληρη στρατιά δευτεροκλασάτων, που κάνουν τα πάντα να μπουν κι αυτοί στο κόλπο, προκειμένου να ζήσουν το όνειρο της επαρχιώτικης νεοελληνικής διασημότητας.

Έτσι, κατά καιρούς βλέπουμε αφιερώματα, συνεντεύξεις, παρουσιάσεις και γενικά αγιογραφίες διάφορων ατάλαντων και ασήμαντων, που μέσα στα πλαίσια της «αλλαξοκωλιάς» με τους «δημοσιογράφους», κυρίως του καλλιτεχνικού ρεπορτάζ, παρουσιάζονται ως άλλοι Ρόμπερτ Ντε Νίρο (ηθοποιοί) ή Ντέιβιντ Μπάουι (τραγουδιστές), γεμίζοντας τις σελίδες των περιοδικών και των εφημερίδων με ατέλειωτες κοινοτυπίες του στυλ «καταθέτω τη ψυχή μου», «υπάρχει αγάπη και αυτό βγαίνει προς τα έξω», «η ζωή είναι δικαίωμα», και άλλα τέτοια πολλά.

Και υπάρχει κόσμος που … μασάει!

Γιατί τα λέω όλα αυτά;

Διότι μια από τις περασμένες ημέρες, και ευρισκόμενος  στη τουαλέτα, διάβασα ένα από αυτά τα περίφημα αγιογραφήματα ρεπορτάζ για μια νέα ηθοποιό, που τελευταία έγινε κι αυτή διάσημη διότι εκτός από κάποιο χαζοχαρούμενο σήριαλ στον ΑΝΤ1, επελέγη να «πρωταγωνιστήσει» και σε διαφήμιση για πατατάκια με τον εθνικό σταρ Σάκη!

Οπότε, να’ σου και το ολοσέλιδο αφιέρωμα σε «σοβαρή» κυριακάτικη εφημερίδα.

Και αφού πλέκεται το εγκώμιο της θεραπαινίδας αυτής της υποκριτικής τέχνης, με την σημείωση ότι αν και ηθοποιός έχει τα φυσικά προσόντα μοντέλου, αρχίζουν οι κλασικές παπαριές, όπου το τόσο γίνεται τόοοοσο.

Και δεν θα μου την έδινε αν μέσα στα διάφορα φληναφήματα περί κατάθεσης ψυχής κλπ δεν εντόπιζα και την εξής ανακολουθία:

Στην αρχή της συνέντευξης, η κοπελιά, που μάλλον έχει κάποιες ενοχές που πρόδωσε την τέχνη της για να διαφημίσει πατατάκια, ερωτώμενη για το πώς επελέγη από τους παραγωγούς λέει: «Πήγα σε κάστινγκ όπως γίνεται συνήθως στις δουλειές αυτού του είδους. Στο συγκεκριμένο δοκιμαστικό υπήρχε μεγάλη συμμετοχή, και μάλιστα είδα πολλές συναδέλφους μου να διεκδικούν αυτόν τον ρόλο…».

Στη συνέχεια, και αφού εξαντλήσει τις διάφορες αμπελοφιλοσοφίες που χαρακτηρίζουν το συνάφι της , αλλά και το όλο σύστημα του λάιφ στάιλ, περί δημιουργίας, και αφοσίωσης, κλπ κάνει την πατάτα να πει εν τη ρύμη του λόγου ότι «συνήθως απορρίπτω τις προτάσεις για διαφημίσεις, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση ευτυχώς έγινε καλή δουλειά…».

Έτσι, τι καταλαβαίνω εγώ ο κακεντρεχής;

Ότι από τη μια μεριά η κοπέλα ξεροσταλιάζεται (παρέα με δεκάδες άλλες) σε δοκιμαστικά και auditions για να πάρει την δουλειά, από την άλλη όμως συνήθως απορρίπτει τέτοιου είδους προτάσεις. Κάτι που σημαίνει ότι την ζητούν αλλά αυτή αρνείται! Χμμμμ……

Ρε κοπελιά, πρώτον καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, και δεύτερον σε αυτή τη  σκληρή κρίση που περνάμε όλοι μας, και ειδικά οι μαϊντα….. καλλιτέχνες, είναι δυνατόν να απορρίπτεις δουλειές;

Μάλλον όχι.

Και πέλετς σε τηλεμάρκετινγκ να σου πρότειναν να διαφημίσεις, θα το έκανες.

Οπότε προς τι οι παπαριές;

Σύνελθε.

Strange Attractor