I like, you like… we like!

Ρε, τι έχουμε πάθει. Ανάθεμα τον Ζούγκεμπεργκ και την παρέα του που εφηύραν την επιλογή “κοινωνικής επιδοκιμασίας” στις αναρτήσεις των χρηστών του facebook, γνωστή και ως like.

 

Ποιος θα περίμενε ότι αυτή η δυνατότητα του κάθε χρήστη να επικροτεί μια φωτογραφία, ένα σχόλιο, το status ή μια δραστηριότητα, θα αποκτούσε τέτοια διάσταση στην κοινωνία του διαδικτύου;

Όταν πρωτοεμφανίστηκε το συγκεκριμένο σύμβολο με τον αντίχειρα υψωμένο, ουδείς περίμενε τη σημασία που θα αποδιδόταν στην κίνηση αυτή αλλά και τις πολλαπλές ερμηνείες που μπορεί να έχει ένα like ή και ένα… καθόλου like.

Σε σημείο μάλιστα που άνετα μπορείς να τα κατηγοριοποιήσεις.

Πάμε στα βασικά πρώτα: Τα λεγόμενα “ανταποδοτικά” like.

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι χρήστες επιλέγουν να κάνουν like σε σχόλια φίλων τους με σκοπό να εισπράξουν στο μέλλον αντίστοιχα like σε δικές τους δημοσιεύσεις από τους φίλους αυτούς.

Καμιά φορά αυτό οδηγεί στο σύνηθες φαινόμενο να πέφτει like π.χ. σε τραγούδια που ούτε καν τα ακούς για να πεις αν πράγματι σου αρέσουν. Το γεγονός ότι αναρτήθηκαν από το χρήστη που γουστάρεις γενικώς, οδηγεί στο like χωρίς πολλές δοκιμές.

Από την άλλη, αυτή η συμπεριφορά του στυλ “δίνω για να πάρω” έχει ως αποτέλεσμα καμιά φορά ορισμένα άκυρα like, όπως π.χ. like από άνδρα σε link φίλης για την αντιμετώπιση της εμμηνόπαυσης.
Μετά, πάμε στα like της μάζας. Σαν την Coca Cola ένα πράγμα…

Όλοι θα πουν ότι καταστρέφει το συκώτι, ότι προκαλεί τον εθισμό της ηρωίνης, αλλά εν τέλει οι περισσότεροι την καταναλώνουν.

Υπάρχουν λοιπόν “αναγκαστικά like” σε δημοσιεύσεις που “επιβάλλεται” να πάρουν άπειρα like, όπως π.χ. μια ατάκα του προέδρου του κόμματος.

Ακόμα και αν ο πρόεδρος λέει παπάρες σε αυτήν την ατάκα, δεν μπορείς να αντισταθείς στο πειρασμό των 1692 like που έχει πάρει η ατάκα αυτή και ανυπομονείς να γίνεις το νούμερο 1693.

Άλλοτε πάλι, αυτό το φαινόμενο μπορεί να γίνει ολίγον ψυχαναγκαστικό ειδικά σε περιπτώσεις που κατά βάση δεν γουστάρεις το άτομο και τις δημοσιεύσεις του αλλά επειδή ξεσκίστηκε η φωτογραφία του στα like, αναγκάζεσαι να πατήσεις κ εσύ το κουμπί με τον αντίχειρα. Είναι σαν “υποχώρηση” μπροστά στο λαϊκό αίσθημα. Like λαού, οργή Θεού.
Τα πιο σπαρταριστά είναι τα γκομενικά like. Μιας και το facebook έχει συμβάλλει τα μάλα στην εύκολη, αβασάνιστη επαφή και δη την κερατούτσικη, είναι πολύ χαρακτηριστικά τα like που πάνε σε συγκεκριμένες δημοσιεύσεις χρηστών -με τρόπο- για να μην αφήσουν πονηρά ίχνη.

Για παράδειγμα, η γκόμενα θα προτιμήσει να ρίξει το like στο προφίλ εκείνου που θέλει να προσεγγίσει, όχι σε κάποια κεντρική φωτό που ίσως τον δείχνει μόνο του αλλά σε κάποια ολίγον άσχετη, π.χ. στη φωτό από τα Ιμαλάια που ανέβασε ο μάγκας που έχει χόμπυ την ορειβασία.

Έτσι θα εμφανιστούν εντελώς περιστασιακά ορισμένα like, διακριτικά, σαν κλεφτιές ματιές ανάμεσα στους χρήστες.

Όταν δε, τα like σε “ουδέτερες” δημοσιεύσεις είναι συνεχόμενα, αυτό μάλλον αποτελεί ένδειξη του ότι η γκόμενα έχει λιώσει εκείνη τη στιγμή και κάνει πιο έντονο το “σκούντημα”. Εχμμμ...
Επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζει και η… απουσία του like σε ορισμένες περιπτώσεις. Για παράδειγμα, ενώ αναμένεις από συγκεκριμένα άτομα το like, από άτομα που τα θεωρείς αδερφές ψυχές σου, αυτά σε φάση σνομπ, σε αφήνουν με την προσμονή και ειδικά σε δημοσιεύσεις που είναι επιτυχημένες και έχουν εισπράξει μαζική επιδοκιμασία (μέχρι και εκείνη η σπαστικιά που έχεις να μιλήσεις 10 χρόνια σου έκανε like).

Τότε αρχίζει το πράγμα και σοβαρεύει και λες γιατί ρε γαμώτο ξηγιέται έτσι ο άλλος, δεν αξίζω ένα like, κάτι συμβαίνει, η σχέση μας έχει κλονιστεί, πρέπει να συζητήσουμε και άλλες τέτοιες σαχλαμάρες, που κάποιες φορές μπορεί να έχουν μια κάποια βάση, υπάρχει όμως και η περίπτωση ο άλλος να μην είδε ΚΑΝ τη δημοσίευσή σου ή πολύ απλά, να βαρέθηκε να το πατήσει το τιμημένο. Ακόμα σ’ αγαπάει, μην κλαις (εκτός αν σ’ έχει κάνει hide, -αυτοκτόνα τώρα).
Ενδεικτικό πάντως του όλου αυτού φαινομένου του like-ισμού αλλά και της ανάγκης για αναγνώριση-επιβράβευση, είναι και το παράδειγμα χρηστών που κάνουν like στα δικά τους σχόλια (το πρώτο και ίσως μοναδικό πολλές φορές like), ενώ θεωρείται αυτονόητο το ότι για να δημοσιεύεις κάτι, προφανώς και σου αρέσει.

Το πιο χαρακτηριστικό πάντως σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να κάνει ο άλλος δημοσίευση και με το B, C, D. Ε προφίλ του να κάνει like στις δημοσιεύσεις του προφίλ Α. 5 like από το ίδιο άτομο στη δημοσίευση του ίδιου αυτού ατόμου.

Θα μπορούσες και να το ονομάσεις αυlikeισμός από το αυνανισμός.

Για να μην εξετάσουμε καν την περίπτωση να υπήρχε dislike!

Μιλάμε ότι θα διαλύονταν οικογένειες.

Αλλά φαντάζομαι κάτι ακόμα πιο ακραίο: Να κάνει κάποιος dislike σε δημοσίευσή του ως διάθεση αυτοκριτικής!

Η ψυχιατρική επιστήμη αποκτά νέα επίπεδα.
Άμα γουστάρατε το αρθράκι, κάντε κι ένα like.

Κακώς Κείμενα