Μήπως φταίει το πολίτευμα;

Ακούμε για διαρθρωτικές αλλαγές αλλά αλλαγές δεν βλέπουμε, τουλάχιστον διαρθρωτικές.

Μπορεί για παράδειγμα να μας λένε ότι κάπου έχει φτιαχτεί το one stop shop για την ίδρυση εταιρειών, αλλά επί της ουσίας άπλα έχει φτιαχτεί άλλο ένα στρώμα γραφειοκρατίας, που... οργανώνει την γραφειοκρατία –της κάνει κουμάντο– και τίποτα άλλο.

Επί της ουσίας, έχουν κάνει τα πράγματα χειρότερα.

Όσο για το θέμα της απόλυσης δημοσίων υπαλλήλων, πρόκειται για ένα θέμα περισσότερο ιδεολογικού χαρακτήρα με την τρόικα παρά ουσιαστικό. Ναι μεν δεν θα μας λύσουν τα προβλήματα αν απολυθούν 25.000 ψυχές από το δημόσιο, αλλά κακό δεν θα κάνει. Αν μη τι άλλο, θα είναι μια δήλωση πυγμής εκ μέρους της κρατικής μηχανής προκειμένου να δώσουν την δέουσα προσοχή οι υπόλοιποι στην εργασία τους.

Για τα διάφορα τερατουργήματα που ακούμε αυτές τις μέρες, όπως για παράδειγμα, το ότι δεν υπάρχει πειθαρχική επιτροπή να συνεδριάσει και κάποιοι που έχουν καταδικαστεί για φόνο εξακολουθούν και πληρώνονται, ουδέν σχόλιο.

Νομίζω ότι κάθε νοήμων άνθρωπος συμφωνεί ότι θα έπρεπε να απολυθούν χωρίς καν να συνεδριάσει κάποια επιτροπή.

Και τώρα ερχόμαστε στην ουσία του θέματος.

Γιατί δεν έχουν γίνει καθόλου αυτές οι αλλαγές και πως είναι δυνατόν να πληρώνονται κάποιοι από την φυλακή που έχουν διαπράξει φόνο;

Η απάντηση είναι διότι το νομοθετικό σώμα δεν έχει νομοθετήσει ανάλογα.
Ναι αλλά γιατί δεν έχει νομοθετήσει ανάλογα το νομοθετικό σώμα;

Διότι απλά το νομοθετικό σώμα δεν κάνει το κουμάντο, δεν φτιάχνει τους νόμους αν θέλετε.

Διότι δεν υπάρχει κανένας που έχει την δικαιοδοσία να σκεφτεί για να πάρει την πρωτοβουλία για να το κάνει.
Βλέπεις αγαπητέ αναγνώστη, η κυβέρνηση εξ ορισμού είναι η εκτελεστική εξουσία. Δηλαδή η δουλειά της είναι να εκτελεί και όχι να νομοθετεί.

Ως εκ τούτου, δεν είναι σχεδιασμένη η εκτελεστική εξουσία για να έχει την ευελιξία και την δυνατότητα να κάνει ουσιαστικές αλλαγές.

Αυτός είναι ο λόγος που δεν έχει γίνει ποτέ τίποτα.
Αντί η εκτελεστική εξουσία να έχει σαν στόχο να εκτελεί σωστά, προσπαθεί να νομοθετήσει ενώ δεν θα έπρεπε.
Για να μπορεί να αλλάξει ένας νόμος, θεσμός ή ανεξάρτητη αρχή, θα πρέπει κάποιοι να ασχοληθούν με αυτό το αντικείμενο.

Αυτό το αντικείμενο όμως μπορεί να το αναλάβει μόνο το νομοθετικό σώμα και όχι το εκτελεστικό σώμα.

Βλέπεις αγαπητέ αναγνώστη, όπως όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη, όλα τα προβλήματα της Ελλάδος οδηγούν στο προβληματικό μας πολίτευμα.
Όποια πέτρα και να αναποδογυρίσεις, την ρίζα του κακού την βρίσκει κανείς στον τρόπο με τον οποίον παίρνονται οι αποφάσεις σε αυτή τη χώρα.

Δεν είναι θέμα δημοκρατικού πολιτεύματος ή όχι, όπως παρά πολλοί θα βιαστούν να με παρεξηγήσουν, αλλά τι δημοκρατία θέλουμε και ποιους θέλουμε να παίρνουν τις αποφάσεις.
Αν θέλουμε να παίρνουν τις αποφάσεις η όποια κλίκα -παραδοσιακά της ΠΑΣΟΚΟ-ΝεοΔημοκρατίας- τότε καλά κάνουμε και έχουμε το πολίτευμα που έχουμε.

Αν όμως θέλουμε τις αποφάσεις να τις παίρνουν αυτοί που εκλέγει ο λαός και να έχουν την ευθύνη για το ότι κάνουν (διότι ουσιαστικά σήμερα δεν έχουν καμία ευθύνη), τότε πολύ απλά θα πρέπει να αλλάξει το πολίτευμα από Προεδρευόμενη Δημοκρατία σε Προεδρική Δημοκρατία.
Πες ότι ο λαός κάνει το λάθος και εκλέγει το ΣΥΡΙΖΑ ρε αδερφέ, θα πρέπει να τον κρεμάσουμε (τον λαό) επειδή πάνω στην απόγνωση του, πίστεψε τον κάθε έναν που του λέει ότι θα τον σώσει;

Δεν θα έπρεπε το σύστημα να έχει δικλίδες ασφαλείας, έτσι ώστε να μην μπορεί η εκάστοτε κλίκα (κόμμα) να κάνει ό,τι θέλει ή να αλλάζει ό,τι θέλει όταν είναι κυβέρνηση;

Δεν υπάρχει τρόπος άραγε να μην έχουμε κάθε τόσο και λιγάκι ένα διαφορετικό φορολογικό νομοσχέδιο;

Η απάντηση είναι υπάρχει, αλλά απαιτεί ένα πλήρες ανεξάρτητο νομοθετικό σώμα.
Και μέχρι να το αποκτήσεις αγαπητέ αναγνώστη και Ελληνικέ λαέ, μην περιμένεις να πάρεις απάντηση για ποιο λόγο κάποιοι που έχουν διαπράξει φόνο και είναι στην φυλακή πληρώνονται, διότι απάντηση δεν θα πάρεις.

Γιώργος Καισάριος

Capital.gr