Γίνε παιδί μου διάσημος….

Πριν από πολλά χρόνια, όταν κατοικοέδρευα στην μακρινή  Εσπερία, είχε βγει στους κινηματογράφους το American Gigolo με τον Richard Gere, που είχε ως αποτέλεσμα ο συγκεκριμένος να καταστεί παγκόσμιο σύμβολο του σεξ εν μια νυκτί.

Και δικαίως…

 

Λίγες εβδομάδες αργότερα, έπεσα επάνω σε συνέντευξή του στο περιοδικό Rolling Stone, στην οποία ο δημοσιογράφος τον ρωτούσε πως αισθάνεται τώρα, που ξαφνικά έγινε ερωτικά περιζήτητος.

Η απάντηση του (πραγματικά σκεπτόμενου) αυτού ηθοποιού, μου έκανε εντύπωση. Όπως είχε πει, τα μυαλά του δεν πήραν αέρα, άσχετα αν δέχονταν τηλεφωνήματα και επιστολές από γυναίκες από ολόκληρο τον πλανήτη με προτάσεις γάμου, σεξ, κλπ διότι όπως είπε χαρακτηριστικά: «που ήταν όλες αυτές, όταν πέρσι τέτοιο καιρό δεν μπορούσα να βρω γυναικεία παρέα για να βγω το σαββατόβραδο; Ο ίδιος άνθρωπος δεν ήμουν και τότε»;

Πολύ λογική τοποθέτηση.

Ο ίδιος άνθρωπος ήταν, με μόνο μια διαφορά: Με την προβολή της ταινίας και μετά έγινε πασίγνωστος (και άρα περιζήτητος).

Μια άλλη παρόμοια περίπτωση έχει να κάνει (πάλι σε εκείνες τις προ ίντερνετ εποχές) με το περιοδικό Cosmopolitan (στην Αμερική), το οποίο κάθε μήνα είχε και μια σελίδα με τίτλο Bachelor of the Month, όπου παρουσιάζονταν ένας «τυχερός»  εργένης με φωτογραφίες, προσωπικά στοιχεία, κλπ.

Η απορία μου ήταν μεγάλη, αφού όπως είχα μάθει, το περιοδικό δέχονταν χιλιάδες αιτήματα κάθε μήνα από διάφορα μπακούρια, για να επιλεγούν για τη σελίδα. Αναρωτιόμουν πως είναι δυνατόν να παρακαλάνε για να τους βάλει μια φωτογραφία το περιοδικό…

Λύθηκε όμως όταν έμαθα και το άλλο, ότι δηλαδή το τιράζ του περιοδικού ήταν περίπου 5 εκατομμύρια (κυρίως γυναικείο κοινό), και άρα όποιος προβάλλονταν στη συγκεκριμένη σελίδα, από κει που ήταν μόνος και έρημος, ξαφνικά δέχονταν εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες προτάσεις γνωριμίας, γάμου κλπ.

Κάτι σαν τον πρώτο αριθμό του λαχείου δηλαδή, για τους … αγάμητους.

Τι θέλω να πω με όλα τα παραπάνω;

Ότι η αναγνωρισιμότητα αλλάζει ζωές. Κυριολεκτικά…

Πόσα ωραία παλικάρια, σαν τα κρύα τα νερά, δεν τα ξέρει ούτε η μάνα τους, αφού δουλεύουν βοηθοί πιτσαδόροι, στο γιαπί κλπ, αλλά αν τυχόν κάνουν μια φωτογράφηση, ή παίξουν σε κανένα σίριαλ, γίνονται αίφνης πασίγνωστοι εραστές, με τα κορίτσια να σφάζονται στα πόδια τους;

Το είδαμε αυτό και στα διάφορα ρεάλιτι, όπου από την μια στιγμή στην άλλη, διάφοροι παντελώς άγνωστοι έφτιαξαν καριέρες, και πέτυχαν μέχρι και  … πλούσιους γάμους!

Είναι άδικο, αλλά έτσι είναι.

Και αφορμή για όλα αυτά πήρα από ένα τελευταίο που είδα στο facebook.

Εκεί που αν εγώ γράψω τη οποιαδήποτε ατάκα, ακόμη και την πιο έξυπνη, ακόμη και μια κλεμμένη από κάποιον  νομπελίστα φιλόσοφο, το πολύ πολύ να την δουν δέκα άτομα, και να την κάνουν λάικ άλλα δέκα. Το πολύ πολύ…

Γράφει όμως την απόλυτη κοινοτυπία ένας προβεβλημένος βουλευτής, δημοσιογράφος, ή αοιδός, ή ένας οποιοσδήποτε διάσημος, και αυτομάτως παίρνει φωτιά το διαδίκτυο.

«Τι ωραία που τα λες… είσαι Θεά…. Έτσι είναι….. επιτέλους κάποιος το λέει…Μαζί σου για πάντα… να’σαι καλά να τα χώνεις», και άλλα παρόμοια (εκατοντάδες) τέτοια λατρευτικά σχόλια, ακόμη και σε μια σαχλαμάρα του τύπου «σήμερα έχει ήλιο, λέω να πάω για μπάνιο».

Εδώ λοιπόν και καιρό, βάζω στο προφίλ μου διάφορες φωτογραφίες με (χιουμοριστικές) ατάκες, και τις κοινοποιώ.

Στη καλύτερη περίπτωση τις βλέπουν και διασκεδάζουν με αυτές  5-10 friends.

Προχθές όμως, μια από αυτές (με τον Νταλάρα) την ανέβασε στο δικό της προφίλ μια καλή μου φίλη (στο facebook).

Το τι έγινε μετά δεν περιγράφεται!!!!

Μέσα σε μερικές μόνο ώρες, η φωτό έκανε τον γύρο του διαδικτύου, και σε κάποια στιγμή δημοσιεύτηκε και στο Lifo, ως viral (!!), αφού κάποιος - κάποια τους την έστειλε.

Η ίδια φωτογραφία, που αν δεν την έπαιρνε η φίλη, θα πήγαινε άπατη….

Κάτι ανάλογο συνέβαινε και παλιότερα όταν έγραφα τα διάφορα παραληρήματά μου στο άκρως δημοφιλές Antinews. Δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες τα σχόλια, και άπειρες οι αναδημοσιεύσεις σε ολόκληρο το διαδίκτυο.

Τα ίδια παραληρήματα που ανεβάζω σήμερα και στον Ορθογράφο, και που στη καλύτερη των περιπτώσεων τα διαβάζουν 2.000-3.000 άνθρωποι.  Στην καλύτερη περίπτωση… Τα ίδια ακριβώς…

Όλα τα παραπάνω μπορεί να ακούγονται τετριμμένα και ασήμαντα, αλλά δεν είναι.

Έχουν να κάνουν ακόμη και με το πολιτικό μας σύστημα.

Στο οποίο μεγαλουργούν εκλεγόμενοι διάφοροι τενεκέδες ξεγάνωτοι, απλά και μόνο επειδή είναι αναγνωρίσιμοι.

Με αποτέλεσμα αυτό που όλοι γνωρίζουμε…

Την ίδια ώρα που σκεπτόμενοι άνθρωποι (ακόμη και με διδακτορικά) δεν μπορούν να βρουν εργασία ούτε ως σερβιτόροι, πόσο δε μάλλον να πολιτευτούν με επιτυχία.

Αυτό λοιπόν είναι και ένα από τα διάφορα «κακά» της δημοκρατίας, όπου όλοι είμαστε ίσοι, αλλά μερικοί είναι πιο ίσοι από τους άλλους, διότι απλά είναι πιο γνωστοί.

Είτε από τα γήπεδα, είτε από το πάλκο, είτε από τις πίστες, είτε από τα τηλεοπτικά πάνελ…

Και αν κάποιος δεν συμφωνεί, του λέω να φανταστεί το ενδεχόμενο να βάλει υποψηφιότητα για βουλευτής ο … Σάκης Ρουβάς.

Αμφιβάλλει κανείς ότι θα βγει με τα τσαρούχια;

Πιστεύει όμως κανείς ότι κάνει για εθνοπατέρας ο Σάκης;

Οι απαντήσεις στο παραπάνω ερώτημα είναι φωτοφανείς.

Και καλά ο Σάκης έχει την επίγνωση, ή την ωριμότητα, ή τη σεμνότητα και δεν το κάνει.

Οι άλλοι όμως μαϊντανοί, που όχι μόνοι γέμισαν τη βουλή, αλλά και που καθημερινά μας συμβουλεύουν πως να αυτοκαταστραφούμε ως χώρα, που βασίζονται άραγε και το παίζουν καθοδηγητικοί πολιτικοί παράγοντες;

Στην αναγνωρισιμότητα που λέγαμε…. Πουθενά αλλού.

Και άντε να χρησιμοποιείς την αναγνωρισιμότητα σου για να βγάζεις πιο εύκολα γκόμενα το δέχομαι.

Για να καθορίζεις όμως το μέλλον μου, κι αυτό του παιδιού μου, αυτό μου κάθεται βαρύ.

Strange Attractor

ΥΓ- Τώρα μόλις θυμήθηκα και κάτι που είδα πρόσφατα στο facebook.

Ο Δημήτρης Νανόπουλος έχει 500 περίπου φίλους που τον παρακολουθούν, και ο Νότης Σφακιανάκης χιλιάδες…

Τι να λέμε;