Γάμοι ομοφυλόφιλων και Αριστερά…

Η Σώτη Τριανταφύλλου στο περιοδικό Γυναίκα της κυριακάτικης Καθημερινής γράφει ένα ενδιαφέρον άρθρο για τους γάμους μεταξύ ομοφυλόφιλων ατόμων, θέμα το οποίο διχάζει τη κοινή γνώμη της από ανέκαθεν φιλελεύθερης και προοδευτικής Γαλλίας.

 

Σύμφωνα με το ως άνω άρθρο, η πλειοψηφία της γαλλικής αριστεράς υποστηρίζει σθεναρά το δικαίωμα των ομοφυλόφιλων να παντρεύονται και να υιοθετούν παιδιά, γεγονός που δεν εκπλήσσει και πολλούς, αφού ο παραδοσιακός ρόλος της απανταχού Αριστεράς κατάντησε να είναι η διά ροπάλου διασφάλιση ότι όλοι θα έχουν τα ίδια δικαιώματα για όλα… όλοι για όλα!

  

Μήπως όμως τελικά η στάση και η συμπεριφορά αυτή της γαλλικής αλλά και της εν γένει Αριστεράς, να βιαστεί να αναλάβει τον ρόλο του συνηγόρου κάθε περιθωριακής και όχι μόνο κοινωνικής ομάδας που διεκδικεί δικαιώματα, λειτουργεί περισσότερο ως αυτοσκοπός, και όχι ως μία διαδικασία ουσιώδης μέσα από την οποία επεξεργάζεται ενδελεχώς και επισταμένως τα ζητήματα και στη συνέχεια αποφαίνεται?

Μήπως η Αριστερά απλά πιστεύει στην επικρότηση και υιοθέτηση οποιασδήποτε ομάδας ή άποψης, αρκεί αυτή να πηγαίνει κόντρα στα ειωθότα, και να της φέρνει ψήφους, και από κει και πέρα το χάος;

Για το συγκεκριμένο θέμα, έχει σκεφτεί η γαλλική Αριστερά το δικαίωμα των παιδιών να μεγαλώνουν σε ένα σπίτι που υπάρχει τόσο το αρσενικό όσο και το θηλυκό, και όχι μόνο το αρσενικό ή μόνο το θηλυκό?

Γιατί δεν μπορούμε να συμφιλιωθούμε με το γεγονός ότι μπορούμε να είμαστε μεν όλοι ίσοι χωρίς όμως και να είμαστε ίδιοι;

Γιατί θα πρέπει σώνει και καλά όλοι να ακολουθούμε την ίδια διαδρομή κόντρα στις επιταγές της φύσης, και την εξομοίωση αυτή να την θεωρούμε επίτευγμα και πρόοδο?

Θα μου πεις, για να αμφισβητείς το δικαίωμα των ομοφυλόφιλων στη παντρειά, είτε νοσείς από ομοφοβία είτε είσαι φανατική χριστιανή και ένθερμη οπαδός του Άνθιμου. Στη πραγματικότητα, πιστεύω ότι ο θεσμός του γάμου δεν ταιριάζει ούτε καν στα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια, ειδικά όταν παντρεύονται σε μικρή ηλικία…

Και όχι, δεν είμαι ούτε ευλαβής, ούτε και θρησκευόμενη.

Είμαι όμως μητέρα, και βλέπω τι χρειάζεται…

Sensei Αngie Yoko