Τραβώντας κουπί στον Περισσό.

Τι μπορεί πραγματικά να συμβαίνει σε μια εφημερίδα όταν ο διευθυντής της υπογράφει συχνά με το κεφαλαίο γράμμα Ι, υπονοώντας Ιωσήφ Στάλιν;

Όταν αρνείται πεισματικά τα στοιχειώδη συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων της και κάθε κριτική επί εργασιακών θεμάτων τη θεωρεί επιεικώς προβοκάτσια και αστική προπαγάνδα;

 

Όταν με μεγάλη ευκολία πετά στο δρόμο 14 δημοσιογράφους και κατηγορεί για την απόλυσή τους τα Μνημόνια και τον κακό δαίμονα του Καπιταλισμού;

Όταν οι εναπομείναντες συντάκτες ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας και εξαθλίωσης και κάποιοι από αυτούς αισθάνονται στο σβέρκο τους τη δαμόκλεια σπάθη των χρεών προς τις τράπεζες;

Τις τράπεζες, που σε ημερήσια διάταξη έχει στο στόχαστρό του, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας;

Ο Ριζοσπάστης είναι η κορυφή του παγόβουνου στα γκουλάγκ των κομματικών επιχειρήσεων του ΚΚΕ.

Εκεί, όπου στο άβατο της λεωφόρου Ηρακλείου μια ομάδα στελεχών σοβιετικού τύπου, εκτός από πολιτικές στρατηγικές που χαράσσει, κινεί με μεγάλη ευκολία τα πιόνια στο σκάκι των εργασιακών σχέσεων.

«Σήμερα ο λαός είναι αντιμέτωπος με τις συνέπειες μιας βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και της άγριας ολομέτωπης επίθεσης της κυβέρνησης και των διεθνών συμμάχων της σε δικαιώματα και κατακτήσεις χρόνων, προκειμένου να προστατεύσουν την υψηλή κερδοφορία, την ισχυροποίηση των μονοπωλιακών ομίλων…» σημειώνει μεταξύ άλλων σε μια ομιλία του τον Δεκέμβριο του 2010 ο Στέφανος Λουκάς, διευθυντής- εκδότης του Ριζοσπάστη, με αφορμή την επέτειο για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου.

Δυο χρόνια αργότερα, δε διστάζει να ανατινάξει τις ζωές 14 δημοσιογράφων της εφημερίδας που διευθύνει, με μέσο χρόνο προϋπηρεσίας τα 20 χρόνια, και να τους παραδώσει αμαχητί –όχι στον αόρατο εχθρό, τον καπιταλισμό- αλλά στην ανεργία.

Το ΚΚΕ, ενώ διαχειρίζεται τις κομματικές επιχειρήσεις του που λειτουργούν στα πλαίσια ενός ανταγωνιστικού οικονομικού περιβάλλοντος, αρνείται από ανέκαθεν οποιαδήποτε αναφορά σε αυτές, ενώ ταυτόχρονα θεωρεί «επίθεση στα συμφέροντα του λαού» κάθε αναφορά από τρίτους.

Η Τυποεκδοτική ανακοίνωσε τον Ιανουάριο του 2012 την ένταξή της στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα, σύμφωνα όμως με ασφαλείς πληροφορίες, η διαδικασία πτώχευσης πάγωσε τον περασμένο μήνα.

Με βασικό επιχείρημα την επικείμενη πτώχευση, η Τυποεκδοτική προχώρησε σε 200 απολύσεις εργαζομένων, καταφέρνοντας παράλληλα να κρατήσει χαμηλά τους τόνους και να εξουδετερώσει τις όποιες αντιδράσεις.

Είχε ζητηθεί μάλιστα από τον τότε προϊστάμενο του τυπογραφείου να καταρτίσει λίστα με ονόματα συναδέλφων του που έκρινε ότι έπρεπε να απολυθούν.

Όταν αρνήθηκε, είδε ο ίδιος την πόρτα της εξόδου.

Οι απολυμένοι της επιχείρησης μιλούν σήμερα ανοιχτά για «καλοστημένο θέατρο με φόντο την πτώχευση της επιχείρησης».

Το Μετοχικό Κεφάλαιο της εταιρείας ανέρχεται σε έντεκα εκατομμύρια τετρακόσιες πενήντα οκτώ χιλιάδες διακόσια είκοσι ευρώ (11.458.220,00 €), διαιρούμενο σε ένδεκα εκατομμύρια τετρακόσιες πενήντα οκτώ χιλιάδες διακόσιες είκοσι (11.458.220) κοινές ονομαστικές μετοχές.

Το 2010 το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος κατείχε 11.389.472 μετοχές (ποσοστό 99,40%), ο Ιορδάνης Α. Μενεμενόγλου, επικεφαλής της επιχείρησης επί σειρά ετών, ο οποίος έχει ήδη αποχωρήσει, 22.916 μετοχές (ποσοστό 0,20%), ο Στέφανος Λουκάς, διευθυντής του «Ριζοσπάστη» 22.916 μετοχές (ποσοστό 0,20%) και ο Χρ. Καράτσαλος 22.916 μετοχές (ποσοστό επίσης 0,20%).

Σύνολο 11.458.220 μετοχές.

Οι απολυμένοι εργαζόμενοι της Τυποεκδοτικής μιλούν επιπροσθέτως για διάσπαρτες κάμερες παρακολούθησης στα 22.000 τετραγωνικά μέτρα του εργοστασιακού συγκροτήματος που καταγράφουν τις κινήσεις των εργαζομένων αλλά και για κομματικά στελέχη που περιφέρονται στους χώρους εργασίας και καταγράφουν ποιος μιλάει με ποιον και τι λέει, συντάσσοντας αξιολογήσεις και εκθέσεις.

Σήμερα, στην Τυποεκδοτική απασχολούνται περίπου 150 εργαζόμενοι, οι οποίοι είναι απλήρωτοι σχεδόν ένα χρόνο.

Πρώην εργαζόμενοι καταγγέλλουν ότι στην εκτυπωτική επιχείρηση του ΚΚΕ έχουν σημειωθεί κατά το παρελθόν κρούσματα παιδικής εργασίας στις μεταμεσονύχτιες ενθέσεις εντύπων.

Όταν αποκαλύφθηκε το γεγονός, τα κομματικά στελέχη της επιχείρησης απέκρουσαν τις κατηγορίες, αναφέροντας ότι δεν ευθύνεται η Τυποεκδοτική αλλά οι εργολάβοι που απασχολούν τα συνεργεία.

Το θέμα όμως δεν είναι τι υποστηρίζει η εκτυπωτική επιχείρηση του ΚΚΕ αλλά τι κάνει η τοπική υπηρεσία της Επιθεώρησης Εργασίας, αφού σύμφωνα με τις ίδιες καταγγελίες έχουν σημειωθεί εργατικά ατυχήματα με θύματα ανασφάλιστους –και ως επί το πλείστον αλλοδαπούς – εργαζόμενους κατά τη διάρκεια της υπερωριακής βάρδιας, που σε κάποιες περιπτώσεις υπερβαίνει τις 15 ώρες.

Οι τραυματίες δε διακομίζονται σε νοσοκομεία με ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ αλλά φυγαδεύονται με ιδιωτικά αυτοκίνητα, προκειμένου να μην κινητοποιηθούν οι αρχές.

Το ΚΚΕ όμως φαίνεται ότι δε λέει κατ’ ανάγκη «όχι» στις ιδιωτικοποιήσεις.

Πριν δύο χρόνια παρόπλισε τρία ιδιόκτητα και ακριβοπληρωμένα λεωφορεία μεταφοράς προσωπικού της Τυποεκδοτικής, απολύοντας παράλληλα τους πέντε οδηγούς τους.

Το έργο της μεταφοράς του προσωπικού από Περισσό στο Κρυονέρι το ανέθεσε σε ιδιωτική εταιρεία.

Εκεί που σίγουρα λέει όχι είναι στο «τεφτέρι του μπακάλη». Εντελώς ξαφνικά, με προκλητικό τρόπο και χωρίς καμία εξήγηση, τα κομματικά στελέχη αποφάσισαν τη διακοπή της τροφοδοσίας του κυλικείου της Τυποεκδοτικής στο Κρυονέρι.

Απέσυραν τα σάντουιτς και οτιδήποτε φαγώσιμο υπήρχε, προκειμένου να μην ψωνίζουν βερεσέ οι εργαζόμενοι, και άφησαν μόνο τον καφέ.

Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν επρόκειτο για κάποιους περαστικούς μπαταχτσήδες αλλά για απλήρωτους –επί πολλούς μήνες- εργαζομένους των κομματικών επιχειρήσεων του ΚΚΕ, που αδυνατούσαν και αδυνατούν να αγοράσουν ακόμα και μια τυρόπιτα.

Θωμάς Σιδέρης

Τρένο