Τώρα, όλα είναι πιθανά…

Όλα έμοιαζαν αδύνατα.

Ήταν αδύνατον να αυξηθούν οι φόροι, επειδή κάτι τέτοιο θα αποθάρρυνε τους επιχειρηματίες.

Ήταν αδύνατον να προστατευτεί μια χώρα από το «commercial dumping» εκ μέρους χωρών με χαμηλά εισοδήματα, αφού κάτι τέτοιο θα πήγαινε κόντρα στις συμφωνίες περί ελεύθερου εμπορίου.

 Ήταν αδύνατον να επιβληθούν οι παραμικροί φόροι στις χρηματοπιστωτικές  συναλλαγές, αφού θα έπρεπε να το εγκρίνουν από πριν οι περισσότερες χώρες.

Ήταν αδύνατον να μειωθεί ο ΦΠΑ, γιατί θα έπρεπε να συμφωνήσουν οι Βρυξέλλες…

Αυτά όλα άλλαξαν στις 16 Μαρτίου.

Οι «ορθόδοξοι» θεσμοί, όπως είναι η ΕΚΤ, το ΔΝΤ, το Eurogroup, και η γερμανική κυβέρνηση της Μέρκελ, ανάγκασαν την Κύπρο να πάρει τέτοια μέτρα, που αν τα έπαιρνε ο Ούγκο Τσάβεζ, θα θεωρούνταν δικτατορικά, τυραννικά, και θα προκαλούσαν ατέλειωτο θυμό και οργή στα ΜΜΕ.

Ποια ήταν αυτά;

Το αυτόματο κούρεμα των τραπεζικών καταθέσεων.

Το αρχικό ποσοστό αυτής της κατάσχεσης θα ήταν μεταξύ 6.75% και 9.90%, χίλιες φορές περισσότερο από τον περίφημο φόρο Tobin (επί των συναλλαγών) που συζητιέται εδώ και 15 χρόνια.

Όταν όμως θέλει η Ευρώπη, μπορεί.

Αρκεί ο στόχος να επιλεγεί σωστά.

Και ποιος είναι αυτός;

Όχι οι μέτοχοι, ή οι πιστωτές, αλλά οι καταθέτες των καταχρεωμένων τραπεζών.

Είναι πολύ πιο εύκολο να ληστέψεις έναν συνταξιούχο στη Κύπρο (προφασιζόμενος πως ο πραγματικός στόχος είναι οι Ρώσοι μαφιόζοι και οι φορολογικοί παράδεισοι) παρά να αποσπάσεις χρήματα από Γερμανό τραπεζίτη, ή Έλληνα κατασκευαστή όπλων, ή μια πολυεθνική με καταθέσεις στην Ιρλανδία, την Ελβετία, και το Λουξεμβούργο.

Η Μέρκελ, το ΔΝΤ, και η ΕΚΤ συνεχώς συζητούν για την αδήριτη ανάγκη να επανέλθει η εμπιστοσύνη των πιστωτών, και την ανάγκη να μην αυξηθούν τα δημόσια χρέη, ούτε να επαναδιαπραγματευτούν τα υπάρχοντα.

Σε οποιαδήποτε παρέκκλιση από τα παραπάνω, θα ορμίσουν, λένε,  οι χρηματαγορές!

Πόση όμως εμπιστοσύνη μπορεί να έχει κανείς στο κοινό νόμισμα, και στην ιερή εγγύηση των τραπεζικών καταθέσεων, όταν οι πελάτες μιας ευρωπαϊκής τράπεζας ξυπνούν ένα πρωί και βρίσκουν εξαφανισμένο μέρος των οικονομιών τους;

Τα 17 μέλη του Eurogroup έκαναν το αδιανόητο.

Και θα το ξανακάνουν.

Οι πολίτες της ΕΕ θα πρέπει να αντιληφθούν ότι αποτελούν στόχο μιας οικονομικής πολιτικής που έχει βάλει σκοπό να κλέψει το προϊόν της εργασίας τους, με την πρόφαση ότι έτσι ισοσκελίζει τα λογιστικά της βιβλία.

Οι μαριονέτες στη Ρώμη, στην Αθήνα, και στη Λευκωσία συναινούν στις διαταγές των Βρυξελλών, της Φρανκφούρτης, και του Βερολίνου, αμειβόμενες με την απόρριψη του εκλογικού σώματος.

Αυτά που έγιναν στη Λευκωσία έχουν αφήσει μια βαθιά αίσθηση πικρίας στην Ιταλία, την Ελλάδα και την Κύπρο, αφού τώρα οι πολίτες της Ευρώπης ξέρουν πως όλα είναι πλέον πιθανά.

Όλα όσα έγιναν κατέρριψαν τον μύθο της «αδύναμης» κυβέρνησης.

Μας υπενθύμισαν ότι η κυβέρνηση μπορεί να λειτουργήσει εξαναγκαστικά, και μπορεί αν θέλει να πάρει κι άλλα τέτοιου σκληρού μεγέθους μέτρα.

Και κάτι τέτοιο ίσως τελικά να μην αρέσει στην Γερμανία, αφού ο στόχος τους θα είναι πολύ πιο πλούσιος από κάποιον μικροκαταθέτη της Κύπρου…

Serge Halimi

Le Monde Diplomatique 

Απόδοση: S.A.