Νότης: Το είδωλο μας (στον καθρέφτη).

Ο Νότης (ένας είναι ο Νότης)  είναι η αντιπροσωπευτική «καρικατούρα» δεκάδων χιλιάδων νεοελλήνων, βουτηγμένων στην μαγκιά και στην άγνοια, με μια μόνο διαφορά: Πρόκειται για φίρμα.

Και επειδή ακριβώς είναι φίρμα, όλα όσα λέει και κάνει έχουν διπλή και τριπλή αξία, και αναγκαστικά περνάνε μέσα από το μικροσκόπιο της δημόσιας κριτικής, αφού … επηρεάζουν.

Πρόκειται λοιπόν για την χαρακτηριστική εκείνη περίπτωση, του ημιμαθούς ψευτόμαγκα, που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει, άσχετα αν δεν έχει ιδέα για το παγόβουνο με το οποίο ασχολείται, του οποίου βλέπει μόνο την κορυφή, αγνοώντας το τι υπάρχει κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Είναι η κλασική περίπτωση του «αγράμματου δικηγόρου», που άσχετα αν δεν έχει τελειώσει το γυμνάσιο, επειδή έκατσε (σε ώριμη ηλικία) και διάβασε μερικά εκλαϊκευμένα βιβλία, απ αυτά που πωλούνται στα περίπτερα, σχημάτισε κοσμοθεωρία, και άρχισε να πιστεύει ειλικρινά ότι την Ακρόπολη την έχτισαν εξωγήινοι, ότι οι Έλληνες κατάγονται από τον Σείριο, και άλλα τέτοια πολλά τραγελαφικά, για τα οποία (δυστυχώς) υπάρχει στις μέρες μας τεράστιο ακροατήριο.

Και όχι μόνο τα πιστεύει, αλλά τα επαναλαμβάνει και τα διαδίδει… δημοσίως.

Και επειδή ακριβώς είναι φίρμα, βρίσκει πολλά και διαθέσιμα βήματα.

Και πολλοί τον ακούν … με το στόμα ανοικτό!

Ενεοί!

Ή μάλλον χάνοι.

Είναι κάτι σαν την Λαίδη Άντζελα δηλαδή, αλλά στο πιο βαρύ, και στο πιο «σοφιστικέ».

Και δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα με όλα αυτά (προσωπικά διασκεδάζω αφάνταστα), αν ο συγκεκριμένος τραγουδιστής δεν είχε την προβολή που έχει, και το λατρευτικό κοινό που κρέμεται από κάθε του παπαρολογία….

Ναι αλλά φταίει αυτός;

Φανταστείτε τη θέση του.

Ένας ακαλλιέργητος νεαρός, που από μια σύμπτωση (αρρώστησε κάποιο πρώτο όνομα και πήρε τη θέση του στο πάλκο) έγινε ξαφνικά διάσημος, και ίνδαλμα μιας ολόκληρης χώρας.

Κάτι σαν θρησκευτικό είδωλο, μιας χώρας όπου τα τσιφτετελοποπ και τα σκυλάδικα αποτελούν θρησκεία, πρώην θερμο-υδραυλικοί και κοπτοραπτούδες το ιερατείο της, και τα κωλάδικα τους ιερούς ναούς της.

Στα οποία έσπευδαν και σπεύδουν σχεδόν οι πάντες, για να απολαύσουν την «θεία λειτουργία» αφιερωμένη στο απόλυτο τίποτα.

Μορφωμένοι και μη, ευσεβείς και άθεοι μαζί, σεληνιαζόμενοι, και λικνιζόμενοι υπό τους ήχους του (συνθετικού) μπουζουκιού, και κοινωνώντας με … επώνυμα ξίδια

Με αποτέλεσμα να τον θαυμάζουν, και να σπεύδουν στον «ναό» όπου τραγουδά χιλιάδες νέοι, νέες, και όχι μόνο, και να σκίζονται να τον χειροκροτάνε.

Μεταξύ αυτών επιχειρηματίες, πολιτικοί, δικηγόροι, πτυχιούχοι, διανοούμενοι, κλπ.

Και η λατρεία αυτή να μετατρέπεται σε άφθονο χρήμα και δόξα.

Θέλει πολύ για να σαλέψει κάποιος;

Να είναι δηλαδή ένα τίποτα, και να λατρεύεται ως Θεός;

Τι λέω; Ως … ημίθεος!!!!!

Όταν μέσω της λατρείας και του θαυμασμού δίνεις τόση αξία σε ένα τενεκέ, φταίει αυτός να αρχίσει να θεωρεί τον εαυτό του ως χρυσό;

Η ψυχολογία μας λέει ότι ο εαυτός μας είναι το σύνολο των εντυπώσεων που έχουν οι άλλοι για εμάς.

Αν όλοι μας θεωρούν μακάκες, συμπεριφερόμαστε ως τέτοιοι.

Αν όλοι μας θεωρούν ινδάλματα, τότε ποιος μας πιάνει;

Άρα ποιος φταίει;

Αυτός τόσο ξέρει τόσο κάνει.

Ποιοι τον έκαναν όμως έτσι;

Όλοι εκείνοι που τον θεοποίησαν, και που τον κατέστησαν είδωλο…

Με αποτέλεσμα να το πάρει επάνω του, και να αρχίσει τα φληναφήματα περί θρησκείας, περί  πολιτικής, περί ομοφυλοφίλων, και ότι άλλου του κατεβάσει η ακατέργαστη κούτρα  του.

Αρκεί να μη θελήσει ποτέ να πολιτευτεί, διότι τον βλέπω και … πρωθυπουργό.

Συνεπώς, όλοι όσοι τον κατηγορούμε, ή τον λοιδορούμε (με πρώτο εμένα), καλά θα κάνουμε να κοιταχτούμε στον καθρέφτη, και εκεί αντί για τον εαυτό μας θα δούμε το (στρεβλό) είδωλο που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε…

Τον Νότη δηλαδή,  τον πολλά βαρύ!

Strange Attractor