Τρόμος πάνω από το δημόσιο...

Αυτό το διάστημα, ένα φάντασμα πλανάται πάνω από τον δημόσιο τομέα.

Το φάντασμα του τρόμου.

Και ποιοι τρομάζουν πιο πολύ;

Ποιοι βάζουν τα κλάματα;

Οι ευσυνείδητοι υπάλληλοι, που γνωρίζοντας πως λειτουργεί το δημόσιο τρέμουν για την θέση τους. Οι άλλοι, οι υπόλοιποι, οι φύσει «επίορκοι», πάλι κάτι θα βρουν για να επιβιώσουν.

Το ότι το δημόσιό μας έχει πολύ σαβούρα, πολύ μπάζο,  το λέω και το γράφω εδώ και χρόνια.

Και δυστυχώς, για να διορθωθεί το όλο ζήτημα, εκτός από μια εκ βάθρων ανασύστασή του, χρειάζεται να αλλάξουμε και την ψυχοσύνθεση των υπαλλήλων του.

Κάτι που είναι αδύνατον, διότι η ανατροφή του καθενός είναι αυτή που είναι, την παίρνει κανείς από το σπίτι, και δεν αποκτάται ως δια μαγείας, επειδή ξαφνικά άρχισαν να σφίγγουν τα λουριά.

Έκανα την παραπάνω εισαγωγή, διότι όπως ακούω και όπως μαθαίνω, πράγματι επικρατεί τρόμος και αναβρασμός στις δημόσιες υπηρεσίες ανά την επικράτεια, λόγω αιφνιδιαστικών ελέγχων των άσπιλων (χα χα χα) επιθεωρητών δημόσιας διοίκησης.

Οι οποίοι, πιεζόμενοι προφανώς από την κυβέρνηση, η οποία με τη σειρά της πιέζεται από την τρόικα, ψάχνει να βρει «κοπανατζήδες», για να συμπληρώσει τα νούμερα αυτών που θα τεθούν σε αργία, έτσι ώστε να πάρουμε την πολυπόθητη δόση.

Λύσαμε δηλαδή το θέμα των επίορκων, και πιάσαμε τους κοπανατζήδες.

Αρκεί να μας βγουν τα νούμερα.

Και όλα αυτά θα ήταν μια χαρά, αν γίνονταν σωστά και από καιρό.

Και μάλιστα από τον καιρό των παχέων αγελάδων.

Όπως όμως σε όλα τα νεοελληνικά πράγματα, έτσι και τώρα, τρέχουμε και δεν φτάνουμε… εκ των υστέρων.

Αν δηλαδή δεν μπει το αυγό στον κώλο, ο Έλληνας δεν…

Και το αυγό που μας χώνει η τρόικα, ανάγκασε τους επιθεωρητές δημόσιας διοίκησης (αποσπασμένοι δημόσιοι υπάλληλοι είναι  κι αυτοί, μη τρελαίνεστε) να ανακαλύψουν εκ νέου την Αμερική.

Και μιας και μιλάμε για αυγά, οι εν λόγω καλούνται να λύσουν το πρόβλημα του αυγού του Κολόμβου, που στη προκειμένη περίπτωση σημαίνει να διορθωθούν εγγενώς στρεβλές καταστάσεις που υπάρχουν και που κακοφορμίζουν επί δεκαετίες.

Για να το πω πιο απλά: Οι επαγγελματίες λουφαδόροι, και οι συστηματικοί κοπανατζήδες είναι εξπέρ στο είδος τους.

Αν μάλιστα αποφάσιζαν να αφιερώσουν τον ίδιο ζήλο, και να καταναλώσουν την ίδια φαιά ουσία, που καταναλώνουν για να βρουν τρόπους να λουφάρουν, στην εργασία τους, τότε το ελληνικό δημόσιο θα ήταν παγκόσμιο πρότυπο.

Δυστυχώς όμως, ο Έλληνας λουφαδόρος δημόσιος υπάλληλος δεν πιάνεται.

Και ας τον κυνηγάνε κλιμάκια ολόκληρα (και καλά) «αδιάφθορων».

Κι αυτό διότι ένας υπάλληλος μπορεί να είναι απίκο και στη θέση του όλο το 8άωρό του, περιφέροντας χαρτιά από δω κι από κει, και να μην παράξει τίποτα απολύτως.

Αντιθέτως, ένας που θέλει και που μπορεί, μπορεί να βγάλει δουλειά δυο οκταώρων σε δυο μόλις ώρες.

Εκεί έγκειται το φιλότιμο και η ανατροφή που αναφέρω συνεχώς, και τα οποία δυστυχώς δεν αξιολογούνται, αλλά ούτε και μπορούν να αξιολογηθούν (αντικειμενικά).

Μάλιστα, το κυρίαρχο  καθεστώς στο δημόσιο είναι να πηγαίνεις με το μπούγιο, να μην ξεχωρίζεις, να μην προκαλείς κύματα, και να μη χαλάς τη πιάτσα, διότι αλλιώς το σύστημα θα σε φτύσει πάραυτα. Το ίδιο σύστημα που τώρα κυνηγάει τους λουφαδόρους και τους ανεπαρκείς!

Εξ ου και το γενικευμένο μπάχαλο.

Μια δεύτερη κατηγορία «κακών» υπαλλήλων που ξύπνησαν απότομα και ψάχνουν οι Κλουζό επιθεωρητές, είναι και οι κοπανατζήδες.

Ναι, αλλά αυτοί κι αν δεν είναι επαγγελματίες…

Υπάρχουν οι κανονικές άδειες, οι συνδικαλιστικές, οι αναρρωτικές, οι γάμου, οι γονικές, οι πένθους, οι εορταστικές, οι τιμητικές, οι εκπαιδευτικές, οι μητρικής μέριμνας, οι ανατροφής ανηλίκου, οι επαπειλούμενης κύησης, οι λοχείας, οι τρίωρες, και πάει λέγοντας.

Ένας τέτοιος «υπάλληλος», ξέρει να χειραγωγεί το σύστημα αδειών και δικαιολογημένων απουσιών τόσο καλά, που δεν τον πιάνεις πουθενά.

Αν μάλιστα έχει και κανέναν φίλο γιατρό ή μάγκα νοσηλευτή, ή έστω διοικητικό υπάλληλο, κατά προτίμηση σε δημόσιο νοσοκομείο, τότε είναι που εξαφανίζεται νόμιμα και ωραία, και μην τον είδατε μην τον απαντήσατε...

Όχι πονάει ο κώλος του, όχι μπαίνει για εισαγωγή, όχι άδειες αιμοδοσίας, όχι το ένα όχι το άλλο, ο μάγκας την βγάζει σπίτι του, και τα κορόιδα δουλεύουν στη θέση του.

Διότι μην αυταπατάστε. Η δουλειά του δημοσίου βγαίνει ούτως ή άλλως.

Είτε είναι πέντε είτε ένας στο πόστο του.

Εξάλλου στο δημόσιο ισχύει εκείνος ο περίφημος «νόμος» που λέει ότι ο όγκος της εργασίας προσαρμόζεται ανάλογα με τα άτομα που καλούνται να την φέρουν σε πέρας.

Το ότι είναι πέντε υπάλληλοι κάπου αντί για έναν, δεν σημαίνει ότι κάτι θα γίνει πιο γρήγορα, απλά θα διαμοιραστεί στους πέντε αντί να πέφτει στους ώμους του ενός.

Ο χρόνος όμως που θα απαιτηθεί για να ολοκληρωθεί η εργασία θα είναι ο ίδιος.

Και βέβαια, να μη ξεχνάμε ότι αν όντως θέλουμε να μειώσουμε τους υπαλλήλους αριθμητικά, ή να κάνουμε το δημόσιο πιο αποδοτικό, υπάρχουν απλοί τρόποι.

Και επειδή είμαι πεπεισμένος ότι μας διαβάζει ο αρχηγός, θα κάνω δυο τρεις απλές προτάσεις, τόσο για μείωση του αριθμού των υπαλλήλων, όσο και για αύξηση της αποδοτικότητας του δημοσίου:

Για παράδειγμα,

-Ας δουλέψουν τα δικαστήριά μας σε 24ωρες βάρδιες, μπας και μειωθεί ο όγκος των υποθέσεων που βρίσκονται σε εκκρεμότητα. Τουλάχιστον για έναν μόνο  χρόνο. Οι δικαστές από το δημόσιο δεν πληρώνονται;

Άσχετα αν δεν θέλουν να αποκαλούνται δημόσιοι υπάλληλοι.

Εξάλλου οι Αμερικάνοι και οι Καναδοί (και άλλοι) που έχουν δικαστήρια 24ωρης λειτουργίας είναι μπαγλαμάδες;

-Ας επιστρέψουν στις οργανικές τους θέσεις οι πάμπολλοι αποσπασμένοι (και πολλοί εξ αυτών εξαφανισμένοι) δημόσιοι υπάλληλοι διαφόρων ειδικοτήτων που είναι στα βουλευτικά,  στα κομματικά και σε άλλα πολιτικά γραφεία.

Τα δε κόμματα ας προσλάβουν υπαλλήλους (ιδιωτικού δικαίου). Χρήματα δεν έχουν μήπως;

Τόσα παίρνουν από το κράτος. Χώρια τα θαλασσοδάνεια.

-Ας μεταταγούν, ή αν δεν θέλουν, ας απολυθούν όλοι εκείνοι οι εκατοντάδες (μπορεί και χιλιάδες) κηπουροί, υδραυλικοί, ξυλουργοί, κλπ που υπηρετούν σε υπηρεσίες όπου αφ’ ενός μεν δεν υπάρχει ούτε θάμνος, αφ’ ετέρου όταν καεί  μια λάμπα καλείται εξωτερικός εργολάβος….

-Ας μειωθούν οι θέσεις οδηγών σε υπηρεσίες, που απλά μεταφέρουν συναδέλφους τους εδώ κι εκεί, την ώρα που την οδήγηση θα μπορούσε να την κάνει οποιοσδήποτε από τους μετακινούμενους αυτούς (με ερασιτεχνικό δίπλωμα οδήγησης) αφού έτσι κι αλλιώς για (υπηρεσιακά) αυτοκίνητα τύπου ι.χ. μιλάμε και όχι για τριαξονικά φορτηγά.

-Ας προσληφθούν ιδιώτες να κάνουν την δουλειά κλητήρα (επιδόσεις, κλπ) την οποία σήμερα κάνουν χιλιάδες (πολύτιμοι) αστυνομικοί και πολιτικοί υπάλληλοι.

-Ας ανατρέξουν στους φακέλους του κάθε υπαλλήλου, και ας μετρήσουν τις ημέρες απουσίας (έστω και δικαιολογημένα) λόγω συστηματικών αναρρωτικών αδειών.

Έχω ακούσει για περιπτώσεις με απουσίες λόγω ασθένειας  έως και 70-100 ημέρες κάθε χρόνο. Αν αφαιρέσουμε δηλαδή τις αργίες, τις άδειες κλπ τότε οι εν λόγω (ασθενείς) πότε παρουσιάζονται στην εργασία τους;

Ας απολυθούν λοιπόν. Δεν τους χρειαζόμαστε.

-Ας απολυθούν για παράδειγμα, οι εκατοντάδες εκπαιδευτικοί, που μόλις ορκίστηκαν ως μόνιμοι, θυμήθηκαν πως είναι φρενοβλαβείς, ψυχασθενείς, κλπ και άρα απέχουν από την εργασία τους αμειβόμενοι κανονικά.

Μόνο με κάτι τέτοιες περιπτώσεις, η εξοικονόμηση θέσεων θα ήταν τεράστια.

Και εν πάση περιπτώσει:

-Ας αξιοποιηθούν οι τεχνολογικές καινοτομίες που αποτελούν πλέον καθημερινότητα παντού εκτός από το δημόσιο.

Ας εκμεταλλευτούμε δηλαδή το διαδίκτυο, τα ι μέιλ, τα φαξ, το ηλεκτρονικό πρωτόκολλο, κλπ και ας καταργηθούν οι θέσεις διοικητικών δακτυλογράφων, πρωτοκόλλου, κλπ. Δεν χρειάζονται. Και μιλάμε για δεκάδες χιλιάδες άτομα.

-Ας καταργηθούν, (όπως κάποτε οι Μαρκόνιδες στα πλοία) κάποιες θέσεις τηλεπικοινωνιακών, που στην εποχή των κινητών και του διαδικτύου, αυτοί παλεύουν με απαρχαιωμένα τέλεξ, κλπ παριστάνοντας ότι προσφέρουν… και πιστέψτε με υπάρχουν, και είναι πολλοί.

-Ας μειωθούν οι θέσεις ανωτάτων αξιωματικών στις ένοπλες δυνάμεις.

Διότι αν αυτά που ακούω αληθεύουν, έχουμε αναλογικά περισσότερους στρατηγούς ανά στρατιώτη, απ ότι οι Αμερικάνοι.

Και τέλος, ας καταργηθούν τα σημερινά κριτήρια αξιολόγησης και κρίσης (για προαγωγή) δημοσίων υπαλλήλων, που μπάζουν από παντού, και ας καθιερωθεί ένα απλό τεστ νοημοσύνης, ή μια συνέντευξη από (ξένους) ψυχολόγους, προκειμένου να διαπιστωθεί πόσα πουλιά πιάνει ο εκάστοτε μάγκας που θέλει να γίνει προϊστάμενος.

Και να σταματήσει και αυτή η ισοπέδωση που ξεκίνησε επί πρώιμου Πασόκ, και παρά τις κάποιες πρόσφατες μκρορυθμίσεις συνεχίζει να υπάρχει.

Μιλάω για την μισθολογική «ισότητα», που θέλει έναν προϊστάμενο σε θέση ευθύνης να παίρνει τα ίδια με τον τελευταίο υφιστάμενό του. Τα δε επιδόματα (θέσεις ευθύνης) είναι ελάχιστα μεν, λογιστικού τύπου δε, αφού δίνονται ποσοστιαία, και σε βάθος χρόνου.

Θα σταματήσω εδώ.

Υπάρχουν λύσεις, και υπάρχου τρόποι.

Αρκεί να υπάρχει θέληση.

Και πολιτική βούληση, η οποία βεβαίως εξαρτάται από την λαϊκή θέληση.

Αλλά τι λέω; Τέτοιες ώρες τέτοια λόγια.

Εδώ κοτζάμ Σύριζα και διαφωνεί με τις απολύσεις καταδικασμένων δολοφόνων… τι να λέμε;

Η τελική ουσία όμως είναι ότι η σημερινή κατάσταση, όπου ο μέσος δημόσιος υπάλληλος φοβάται από τη μια μη του κάτσει καμιά μήνυση και πάει αδιάβαστος, ή από την άλλη κανένας αιφνιδιαστικός έλεγχος από τους επιθεωρητές δημόσιας διοίκησης και άντε να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας…  δεν λέει.

Και μάλιστα, οι έλεγχοι τήρησης της νομιμότητας γίνονται από τους επιθεωρητές δημόσιας διοίκησης, που επαναλαμβάνω δεν είναι κάποιοι αμόλυντοι και αδιάφθοροι. Δημόσιοι υπάλληλοι είναι και αυτοί, αποσπασμένοι για δυο χρόνια στο ΣΕΕΔΔ.

Που τόσα χρόνια έβλεπαν … τα γελάδια να περνούν, και σφύριζαν αδιάφορα.

Είναι που είναι το κλήμα στραβό, έρχεται και η τρομοκράτηση και το ρίχνει κάτω…

Εις βάρος όλων μας.

Strange Attractor

ΥΓ- Ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι το σκεπτικό όλων εκείνων που καθημερινά ουρλιάζουν υπέρ των απολύσεων των δημοσίων υπαλλήλων (όχι μόνο των «επίορκων») και από την άλλη ρίχνουν μαύρο δάκρυ για την ανεργία που συνεχώς γιγαντώνεται!

Συγνώμη, αν απολυθούν 5-10.000 ή και παραπάνω δημόσιοι υπάλληλοι, δεν θα αυξηθεί η ανεργία;

Δεν θα μειωθεί η κατανάλωση και η βάση φορολόγησης, και άρα θα μεγαλώσει η ύφεση;

Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω.