Μήπως θα πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά τον «λατρευτό ηγέτη»;

Γιατί άραγε όλοι υποθέτουν πως ο «υπέρτατος ηγέτης» το «βασιλείου των ερημιτών»  της Βόρειας Κορέας μπλοφάρει όταν λέει πως σκοπεύει να λογαριαστεί με την Αμερική και με την Νότια Κορέα;

 

Εκτός από τον Victor Cha του Foreign Policy, οι υπόλοιποι αναλυτές δεν πιστεύουν πως ο Kim Jong Un εννοεί αυτά που λέει.

Ίσως όμως να τα εννοεί…

Ίσως είναι έτοιμος για φασαρίες…

Την ώρα που διατάζει να είναι σε άμεση ετοιμότητα οι πύραυλοί του, ο «λατρευτός ηγέτης» ίσως θέλει να δείξει ότι δεν είναι τόσο λατρευτός, και ότι έχει κι άλλα στο μυαλό του, πέραν του να κάνει παρέα με τον εκκεντρικό μπασκετμπολίστα Dennis Rodman.

Άλλωστε, δεν υπάρχει κανένας στη Β. Κορέα που θα μπορούσε να τον σταματήσει.

Οι στρατηγοί του δύσκολα θα μπορούσαν να μην υπακούσουν σε μια διαταγή επίθεσης που θα τους έδινε.

Και αν εκτόξευε μερικούς μεσαίου βεληνεκούς πυραύλους προς την Ν. Κορέα, τι θα έκανε η Αμερική;

Τι θα έκανε η ίδια η Ν. Κορέα;

Θα αντιδρούσαν παθητικά;

Ή θα ρίσκαραν έναν γενικευμένο πόλεμο;

Σε μια τέτοια περίπτωση, ο «τρελός» έχει πάντα το πάνω χέρι.

Και ο συγκεκριμένος ίσως είναι αρκετά θολωμένος ώστε να πραγματοποιήσει τις απειλές του.

Οι ανερμάτιστοι τζογαδόροι, οι διάφοροι Χίτλερ δηλαδή που προσπαθούν να ανατρέψουν το παιχνίδι των διεθνών σχέσεων δεν εμφανίζονται συχνά.

Πριν από τον Χίτλερ, ένας άλλος που ήθελε να ανατρέψει την παγκόσμια ισορροπία ήταν ο Ναπολέων, ο οποίος απέτυχε. Αλλά και οι δυο τους προσπάθησαν.

Ίσως λοιπόν ο νεαρός Κορεάτης να είναι της ίδιας λογικής, αν και κάποιοι θεωρούν πρόωρο το να τον χαρακτηρίσουμε παράφρονα.

Αν και οποιοσδήποτε κυβερνά τη συγκεκριμένη χώρα, που περισσότερο θυμίζει στρατόπεδο συγκέντρωσης, εξ ορισμού έχει μια διαφορετική αντίληψη της πραγματικότητας από όλους τους υπόλοιπους πολιτικούς ηγέτες του πλανήτη.

Όπως και να έχει, το ζήτημα είναι ότι τόσο καιρό, οι Αμερικανοί αναλυτές και μη, εστιάζουν περισσότερο στο Ιράν που θέλει να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, παρά στη Βόρεια Κορέα που τα έχει ήδη.

Και μάλιστα αποτελεί ειρωνεία το ότι το Ιράν ουδέποτε απείλησε την Αμερική στον βαθμό που την απειλεί η Β. Κορέα.

Ίσως ο μπούλης της Β. Κορέας να προσπαθεί απλά να τραβήξει την προσοχή.

Και ίσως απλά να βρίσκεται σε δύσκολη θέση επειδή η Αμερική απέστειλε προχθές μερικά βομβαρδιστικά πάνω από την χώρα του.

Με δεδομένα τα διακυβεύματα, οι ΗΠΑ μέχρι στιγμής πράττουν το σωστό.

Κόντρα στις συμβουλές κάποιων «ρεαλιστών», η Ουάσιγκτον δεν πρέπει να αποστασιοποιηθεί από την συγκεκριμένη περιοχή.

Αν το έκανε, θα ήταν σαν να εγκαταλείπει έναν σύμμαχό της.

Και παράλληλα θα άφηνε το πεδίο ελεύθερο στη Κίνα.

Χώρια του ότι θα εγκατέλειπε και την Ιαπωνία, η οποία θα αισθάνονταν την ανάγκη να αναπτύξει και η ίδια πυρηνικά όπλα, και θα μπορούσε αυτό να το κάνει μέσα σε μια νύχτα.

Για όλα αυτά τα ενδεχόμενα, η Αμερική δεν μπορεί να είναι αδιάφορη στα όσα συμβαίνουν στη κορεατική χερσόνησο.

Όμως τελικά, η χώρα που έχει να χάσει τα πιο πολλά δεν είναι η Αμερική αλλά η Κίνα.

Η όλο και πιο αυξανόμενη εμπλοκή της Αμερικής στην εν λόγω περιοχή αποτελεί ανάθεμα για το Πεκίνο.

Τώρα, ο πρόεδρος Ομπάμα ενδυναμώνει την αμερικανική άμυνα απέναντι στη Β. Κορέα. Και έτσι ίσως ο χρόνος να μην είναι με το μέρος του Kim.

Για αυτό, ίσως σκέφτεται να χτυπήσει τώρα εναντίον της Ν. Κορέας και των «ιμπεριαλιστικών σκύλων», παρά αργότερα.

Αφού έτσι κι αλλιώς, ηγείται μιας χώρας που δεν έχει να χάσει πολλά.

Για αυτό, το πιο τρομακτικό ενδεχόμενο δεν είναι ότι η Β. Κορέα παίζει κάποιο παιχνίδι, αλλά το γεγονός ότι ίσως να μην παίζει…

S.A.

National Interest